[intro]
[bridge]
[verse1]
การจากลา มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเจอ
แต่กับเธอ ฉันไม่อยากจากลาเลยสักครั้ง
รู้บ้างไหม ว่าตอนไม่มีเธอ
ทุกทุกครั้ง ที่ฉันนอนละเมอ
ยังเผลอ
พูดชื่อเธอ
ทุกที...
[pre-chorus]
ถึงเวลาเธอก็คงต้องไป น้ำตาข้างในมันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
นั่นคือสิ่งหนึ่ง ที่ตลอดเวลาตัวฉันนั้นหวาดกลัว
กลัว.. ที่จะเสียเธอไป
[chorus]
จะเก็บ มัน ไว้เป็นที่ระลึก เผื่อว่าวันใดเธอจะนึกถึง
อาจจะซึ้งไม่มากเท่าไหร่ แต่อยากให้เก็บไว้ในใจ ก็พอ
วันใด ที่เธอไม่เหลือใคร วันนั้น ฉันจะรอ
ขอแค่เธอบอก ขอแค่เธอโอบกอด
ตัวฉันอีกสักที
(มันคงไม่มีจริง)
[verse2]
การจากไป ผ่านไปนานแค่ไหนคงไม่ลืม
อยากย้อนคืน แต่รู้ว่าคงเป็นได้แค่ฝัน
รู้บ้างไหม ว่าตอนเธอจากไป
ในตอนนั้น แทบยืนจะไม่ไหว
ข้างใน
เจ็บปวดใจ
เหลือเกิน...
[pre-chorus]
ถึงเวลาเธอก็คงต้องไป น้ำตาข้างในมันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
นั่นคือสิ่งหนึ่ง ที่ตลอดเวลาตัวฉันนั้นหวาดกลัว
กลัว.. ที่จะเสียเธอไป
[chorus]
จะเก็บ มัน ไว้เป็นที่ระลึก เผื่อว่าวันใดเธอจะนึกถึง
อาจจะซึ้งไม่มากเท่าไหร่ แต่อยากให้เก็บไว้ในใจ ก็พอ
วันใด ที่เธอไม่เหลือใคร วันนั้น ฉันจะรอ
ขอแค่เธอบอก ขอแค่เธอโอบกอด
ตัวฉันอีกสักที
(มันคงไม่มีจริง)
[music]
โฮ...
โห้ว...
โห...
[bridge]
[chorus]
ให้เธอ ไว้เป็นที่ระลึก เผื่อว่าวันใดเธอจะนึกถึง
อาจจะซึ้งไม่มากเท่าไหร่ แต่อยากให้เก็บไว้ในใจ ก็พอ
วันใด ที่เธอไม่เหลือใคร วันนั้น ฉันจะรอ
ขอแค่เธอบอก ขอแค่เธอโอบกอด
ตัวฉันอีกสักที
มันคงไม่มีจริง...
[end]