Rob Jaspers bladert wekelijks door oude kranten, op zoek naar nieuws dat maar blijft terugkeren.
De afgelopen tijd is er veel aandacht geweest voor woongroepen. Er zijn mensen die hebben ingesproken in de gemeenteraad en woonverenigingen hebben aandacht gevraagd voor hun situatie. Ze hebben opgeroepen om meer ondersteuning te krijgen, bijvoorbeeld juridisch en financieel. Marieke Smit van GroenLinks heeft dit opgepakt en gezegd dat er absoluut meer steun moet komen. De gemeente staat hier ook voor open, wat positief is.
Als je terugkijkt, zie je dat woonverenigingen en woongroepen een fenomeen zijn geweest in Nijmegen, vooral in de jaren 70 en 80. Toen was er een enorme toename en hadden we er honderden, maar dit aantal is afgenomen. Dit heeft onder andere te maken met het feit dat woongroepen na 10 à 15 jaar uit elkaar kunnen vallen. Er moeten dan wisselingen komen en soms moeten oude leden worden uitgekocht, wat ingewikkeld is. Toch blijft het een bijzonder fenomeen, zeker nu er steeds meer verjonging en eenpersoonshuishoudens in Nijmegen komen.
Er zijn regels aan verbonden; je mag niet zomaar met een aantal mensen in een huis wonen. Hierover zijn ook vragen gesteld in de gemeenteraad. Als je kijkt naar de toekomst, moet je misschien vaker toestaan dat mensen samenwonen en woningen delen. Het is juridisch lastig als je een woning echt gaat opsplitsen in bijvoorbeeld adres A en adres B. En als je samenwoont en bijvoorbeeld een woningtoeslag krijgt, wordt het nog ingewikkelder. De vraag is of dit een gemeentelijke bevoegdheid is of iets dat door het Rijk moet worden geregeld. Vaak kijkt men naar het Rijk, maar gemeenten staan er open voor en wethouder Noël Vergunst wil er zeker over nadenken.
Terugkijkend naar het verleden, is dit fenomeen niet nieuw. In 1995 bijvoorbeeld, hadden we woninggroepen die bang waren voor de nieuwe bijstandswet. Als je met z’n tweeën samenwoonde, kreeg je een korting van 50% op de bijstandsuitkering. Toen hadden we ook een organisatie, de Stichting Stut, die mensen ondersteunde bij dergelijke zaken. We hadden toen ook wethouder Theo Hompe, die in 1997 de gemeentegarantieregeling invoerde voor woonverenigingen en woongroepen. Deze regeling, die het makkelijker maakte om financiering te krijgen, heeft een aantal jaren standgehouden maar is in 2016 afgeschaft. Sindsdien is er weer een roep om deze regeling terug te brengen, hoewel dat lastig te realiseren is.
We hadden ook een beperkt aantal notarissen die hiermee werkten. En over problemen gesproken: in 2021 en 2022 was er gedoe over parkeervergunningen. Woongroepen kregen maar één parkeervergunning per adres, terwijl ze met meerdere mensen woonden en dus meer vergunningen nodig hadden. Dit leidde tot extra kosten en was een terugkerend probleem.
Wat ik vooral wil zeggen is dat collectief samenwonen niet nieuw is en de problemen rondom financiering zijn altijd aanwezig geweest. We moeten blijven zoeken naar manieren om dit te ondersteunen, zeker nu er steeds meer ouderen en jongeren zijn die willen samenwonen.
Tot slot, hoeveel woongroepen zijn er officieel in de stad? Er zijn er ongeveer 200, hoewel het er vroeger veel meer waren. Overigens, ik vind de namen van deze woongroepen vaak prachtig, zoals Nova Zembla, Iedereen Rijk Onverklaarbaar Bewoonbaar Verklaard, en De Vergaderkamer van Alles Wat tot Ieders Genoegen. Fantastische namen die bij die woongroepen passen.