Olayların gerçek kişilerle alakası yoktur. Oppacı değilim yalnızca hobi olarak hikaye yazıyorum. Bu tarzı beğenmiyorsan okuma kardeşim zorla tutan yok. Yazar: *Frezya* ▫️ *Kim Taehyung* ▫️ *Song Roselen* *•Mafyadan Seni Kurtarmasını İstersin•* -Yazardan- Bir başka toplantıdan çıktı Taehyung. Restaurantın önünde durdu, elini alnına koyup ovdu. Son zamanlarda peşini bırakmıyordu bir sürü dert. Terslik üzerine terslik yaşıyordu. Sıkkın bir nefes verdi. Ceketinin cebinden çıkardı sigara kutusunu. Kaçıncı olduğunu bilmediği sigarasını yaktı, derin bir nefes çekti içine. Ciğerlerine dolan duman ilk zamanlar içtiğinde onu rahatsız ederken hiç rahatsız etmiyordu artık. Aksine, sanki kafasını dağıtıyordu bu şekilde. Bir yolunu aramıştı kafasını dağıtmak için. Çoğuna mantıksız gelen bu yolu seçmişti. Biten sigarasını attı yere. Ayağıyla ezip söndürdü. Elleri cebinde yürüdü arabasına. Kapıyı açıp bindi. Siniri yatışıyor sanıyordu sigara ile ama hayır, yatışmıyordu. *Kağıda sarılmış bir ateş parçası, içindeki bir başka yangını söndürmüyordu, daha da harlandırıyordu.* Her canı sıkkın olduğunda gittiği yere sürdü. O sahile sürdü. Denizin sesini duymak, maviliğini izlemek istedi. Bu sefer yalnız da olsa iyi geleceğini düşündü işte. Doğası böyleydi. Ateşlerde yansa da bir yolunu aradı iyi olmanın. Öyle öğrenmişti ondan. Kimden mi? Annesinden. Ne olursa olsun dik duran bir kadındı annesi. Her zaman onun arkasında duran bir kadındı. Sırtında bir dünya yük de olsa hepsini sırtlayan bir kadındı. Onu bırakmak zorunda kaldığında bile zerre kızmamıştı Taehyung’a. Suçu suçsuzlara değil, asıl suçu olana yüklemeyi bilirdi. Hiç kızmadı oğluna o hastaneye yatman gerek dediğinde, halbuki çok başka bir tepki beklemişti Taehyung. Hep geldiği sahile gelip hep durdurduğu yere durdurdu arabasını. Kapıyı açıp indi, yürüdü sahile üzerindeki takım elbisesine aldırmadan. Anıları canlandı gözlerinin önünde. Buruk bir gülümseme yerleştirdi yüzüne. İfadesiz yüzü ile her zamanki gibi annesinin zoru ile gelmiş olan babası, sahilde topun peşinden koşan abisi ile kendisi ve başında hasır şapkası ile onları gülümseyerek izleyen annesini gördü. Babası bir mafyaydı Taehyung’un. Hayatı hiçbir zaman normal olmamıştı onun için. Abisi ve annesi ile kocaman bir evin içinde minicik bir dünyada yaşıyorlardı. Babası hep kanlar içinde geliyordu eve, kandan korkuyordu Taehyung. Abisi her seferinde elleriyle kapatıyordu Taehyung’un gözlerini. O da küçüktü ama büyümek zorunda kalmıştı işte erkenden. Hep daha olgun olmuştu hep daha büyük davranmıştı yaşından. Bazen öyle bir konuşurdu ki hayran bırakırdı herkesi kendine. Minicik dünyalarında yaşıyorlardı işte. Evin sınırlarının dışı cehennem gibiydi onlar için. Tek gittikleri yer vardı o da bu sahildi. Annesi ile babasının kavgaları sonunda o sahilde geçirilen bir saatten ibaretti onlar için dışarıdaki dünya. Sonra paramparça etti o minik dünyayı bir gün hayat. Ya da suçu hayata atıyorlardı işte. Yine her zamanki gibi evlerinin bahçesinde oturuyorlardı Taehyung ve abisi Sehun. Elindeki kitabı okuyordu Taehyung abisine. Sessizce dinliyordu Sehun. Taehyung 15, Sehun 18 yaşındaydı o zaman. Zorla babası ile işe gidiyor, zorla silah tutuyordu Sehun. Varis olacaktı. Taehyung defalarca konuşmuştu abisiyle. Onun yerine gidebileceğini söylemişti ama her seferinde aynı cevabı almıştı. Sehun: Hayallerin için çalış ve boşver beni Taehyung. Abinim ben senin. Hem oldukça güçlüyüm zaten, üstesinden gelebilirim. Her seferinde susuyordu bu cevap ile Taehyung. Tam kitabın son sayfasını çevirdi, çarparak açıldı bahçe kapısı. Kitabın sonuna geldikleri o gün abisinin de son günüymüş meğer, kim bilebilirdi ki? O günle ilgili son hatırladığı şey, 15 dakika önce beraber oturdukları koltuğun arkasından eliyle sesi duyulmasın diye ağzını kapatıp ağlayarak abisinin kanlar içindeki bedenine bakmasıydı. Taehyung kandan korkuyor ama abisi gözlerini kapatamıyordu artık. Annesi bahçeye girdi. Gördüğü ile elindeki paketler yere düşerken koşarak geldi Sehun’un yanına. Dizleri üzerine çöküp kontrol etti nabzını. Abisi gözlerini yumdu dünyaya, işte o günden sonra başladı annesinin gizli sandığı gözyaşları. Babası bile durulmuştu artık. Her gün kan içinde gelmiyordu eve. Belki de artık Taehyung’un gözlerini kapatacak bir Sehun olmadığı içindi. Düşünceleri içinde boğulurken telefonun çalması ile ayıldı Taehyung. O zaman yanaklarının ıslandığını anladı. Elinin tersiyle sildi yanaklarını. Cebinden telefonu çıkardı. Açtı. -Telefon Konuşması- “Alo.” - Taehyung bey, anneniz tekrar nöbet geçiriyor. İçeriye giremiyoruz. Sizi ve başka birini sayıklıyor. Lütfen hemen gelebilir misiniz? “Anladım. Konuşmaya çalışın lütfen, geliyorum.” -Telefon Konuşması Sonu- Arabasına yürüdü. Bindi, sürdü şehrin ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesine. Evet, hayat bu hale getirmişti onları. Annesi günden güne kötüye gidiyordu. Psikolog seansları da işe yaramıyordu. Sonra bir gün Sehun yaşıyor sanmaya başladı ve o günden sonra hastaneye yerleştirdi onu Taehyung’un babası. Taehyung mafya oldu. Kandan korkarken kanlar içinde eve gelen o oldu. Babası bir dağ evine çekildi. Yalnız başına orada yaşamaya başladı. Sehun ise her üçünün hayallerinde, anılarında, rüyalarındaydı. Yanlarında değil. Hızlı bir şekilde sürdü arabayı Taehyung. Hastanenin önünde üstün körü durdurdu. Koşarak girdi hastaneye. Ezberlediği kata koştu. Kapının önünde duran hemşirelerin arasından geçip çaldı kapıyı. “Anne, ben geldim.” İçeriden gelen bağırma sesi kesilmedi. Kapıya hızla vurdu Taehyung, bağırdı. “Anne! Ben geldim! Taehyung geldi!” Bağırması ile kesildi içeriden gelen bağırma sesleri. Bir süre sonra açıldı kapının kilidi. Kapıyı yavaşça açıp içeriye girdi Taehyung. Odaya göz gezdirdi. Kapının arkasında durdurdu bakışlarını. Yere oturmuş, bacaklarını kendine çekmiş bir şekilde ona bakan annesini görmesi ile yanına bir iki adım attı. Tam karşısına çömeldi. “Ne oldu? Kim kızdırdı kraliçemi?” Hızlı nefesler alırken boşluğa bakarak konuştu Gardenya. Gardenya: Yok dediler, gelmeyecek dediler. Yok dediler. Olmaz ki, bırakmaz beni cesurum. Olmaz ki. Gülümsemeye çalıştı Taehyung. Olmadı. *O 10 yıl önce gitti, sende kalk artık ayağa yalnız bırakma beni dünyada* demek istedi. Olmadı. Elini uzattı yavaşça. Saçlarını okşadı annesinin. “Cesurun, gelmek isterdi. Emin ol çok isterdi.” Annesinin sorduğu soru ile afalladı. Gardenya: Neden gelmiyor Taehyung? Nerede Sehun? Abin nerede oğlum? Elini çekti. Yutkundu. Her seferinde duyuyordu bu soruyu ve her seferinde veremiyordu doğru *dürüst* bir cevap. “Sehun çok meşgul anne. Bizim işlerimiz var." Onaylar şekilde kafasını salladı Gardenya. Gardenya: Babanı arayıp telefonu verir misin oğlum? Anlamadı Taehyung. "Neden anne?" Derin bir nefes daha aldı Gardenya. Bacaklarına sardığı kollarını gevşetti. Islak yanaklarındaki yaşları sildi. Gardenya: O saçma sapan işi yüzünden gelmiyor benim oğlum. Onunla konuşmam gerek. -Devamı Bir Sonraki Yorumda-

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

-Devamı¹- Babasının açmayacağını biliyordu Taehyung. Diliyle ıslattı dudaklarını. İlk kez değildi annesi ile konuşmakta zorlanması ama alışamamıştı işte. "Anne babam, babam da meşgul. Açmaz ki şimdi." Ayağa kalktı Gardenya. Gardenya: O zaman beni iş yerinize götür, yüz yüze konuşalım onunla. Derin bir nefes alan bu sefer Taehyung oldu. O da ayağa kalktı. *-Taehyung'dan-* Oldukça kızgındım. Kime mi? Bilmiyordum. Hiçbir fikrim yoktu bu konuda. Babama kızmak istesem olmuyordu, anneme kızmak istesem olmayacaktı, abime kızmak istesem işte onu yapamazdım. Karşımda onun bu hâlini gördükçe göğsüm sıkışıyordu. Lanetler edesim bağırarak ağlayasım geliyordu. "Anne, ne olursun yapma şunu." Soran gözlerle baktı bunu demem ile. "Benden yapamayacağım şeyler isteme artık." Zaten doluydum, her yandan geliyordu üzerime hayat. Birde annemi bu halde görmek, dayanamıyordum artık. Gülümsedi. Gardenya: Seni de zorda koydum değil mi? Seni de zorda koydum bak, olmaz ki öyle Gardenya. Çok yoruyorsun oğlunu. Bana bir iki adım attı. Elini omzuma koydu. Gardenya: Tamam oğlum, abine göz kulak ol birbirinizden ayrılmayın tamam mı? Onaylar şekilde salladım kafamı. Cevap veremedim. *Bizi hayat birbirimizden ayıralı 10 yıl oluyor demedim.* Gardenya: Söz ver Taehyung. Bırakma karşıya geçerken abinin elini. Dikkatli gidin gelin. Yine kendi içinde bir dünyaya dalmıştı. Yine başka bir hayatı yaşıyordu kendi içinde. Gardenya: Hemen gidip gelin, pastayı da aşçıya yaptırırım ben. Gözlerim doldu. Dudaklarım titremeye başladı. Ağlarsam korkar diye ağlayamadım. Tutamayacağımı hissettim sonra gözyaşlarımı. Bir çözüm aradım. Kollarımı sardım bedenine. "Sende iyileş hemen anne." Kıkırdadı. Kolumdan beni iterken konuştu. Gardenya: Evet grip olmuşum biraz. İyileşirim ama merak etme, çok yakın durmayalım sana da bulaşır bak. Onaylar şekilde salladım kafamı. Yalandan döndüm cama. "Anne bak öğle şekerlemesi vaktin gelmiş." Koluma vurdu. Gardenya: Hatırlat demiştim. Geç hatırlattın. Yine futbol oynamaya daldın değil mi? Ah Taehyung ah. Sokranarak yatağına yürüdü. Yatıp örttü üzerini. Yalnızca baktım arkasından. Kapıya yürüdüm. Dışarı çıkmadan seslendi. Gardenya: Sizde yatın uyuyun oğlum. Söyle abine. Zorla yutkundum. "Tamam, söylerim." Kapıyı kapatıp çıktım. Hemşireler merakla bakıyordu. "Uyuyacak şimdi. Neden kriz geçirdi?" - Bana Sehun ne zaman gelecek dedi. Bugün ziyaretçiniz yok, kimse gelmeyecek dedim ondan kızdı. Onaylar şekilde salladım kafamı. "Bir daha Sehun hakkında birşey sorarsa lütfen daha hassas davranın." Onaylar şekilde salladı kafasını hemşire. Yalandan bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. Koridorda çıkışa doğru yürümeye başladım. Hiçbir şey düşünmeden yürüyordum yalnızca. Bir elin kolumu tutması ile durup döndüm. Yarı açık olan kapıdan uzatılan el sıkı sıkı kolumu tutuyordu. Kapının arkasından yüzünü göstermeden konuştu. Roselen: Bir dakika konuşabilir miyiz? Hızla kolumu çektim. Düşmanlarımdan biri olduğunu düşündüm çünkü. "Buraya taşıyacak kadar düştünüz demek." Cevap gelmedi karşıdan. Bende kabul ettiğini düşündüm. Meğer anlamaya çalışıyormuş. "Kim sanıyorsunuz kendinizi? Neden buradasınız? Zor mu geldi olması gereken yerde adil bir şekilde görüşmek?" Kapı açıldı yavaşça. Hasta kıyafetleri içinde kumral saçlı bir kadın çıktı karşıma. Roselen: Sandığınız kişi değilim. Afalladım. Tamamen başka birşey bekliyordum. Bedenimi tamamen kapıya çevirdim. "Benimle mi konuşmak istiyorsunuz?" Onaylar şekilde salladı kafasını. Mahcup bir şekilde elleriyle oynarken. Diliyle ıslattı dudaklarını. Roselen: Ben, birşey isteyeceğim. Daha doğrusu rica edeceğim. Kaşlarımı çattım. Merak ediyordum benden ne isteyeceğini. İlk kez görüyordum. "Nedir?" Gözlerini koridorda gezdirdi. Roselen: Burada olmaz. İçeri, gelebilir misiniz? Kenara kaydı içeriye girmem için. Elimi belimdeki silaha atıp yavaşça girdim odaya. Evet, güvenmiyordum. İçeriye girip 30 saniyede her tarafı kolaçan ettim. Her dolabı açıp baktım. O ise kapının yanında bekledi. Temizdi, düşündüğüm gibi birşey yoktu. Roselen: Düşmanınız değilim. Onaylar şekilde salladım kafamı. "Ne isteyeceksin?" Gülümsedi, yatağa yürüdü. Oturup pencereden bakarak konuştu. Roselen: Hastanedeki herkes seni konuşuyordu. Kulak misafiri oldum. Sen, kurallara uymayan bir adammışsın. Konuşmanın nereye gideceğini merak ediyordum. Yatağın karşısındaki sandalyeye oturup bakışlarımı yüzüne sabitledim. Anlatmaya devam etti. Roselen: Hiçbir kuralı dinlemezmişsin, kendi kuralların varmış ve hayatını buna göre yaşarmışsın. Yatağın üzerinde oturuşunu düzeltti. Gülümseyerek konuştu. Roselen: Ben zorla burada tutuluyorum. Defalarca denedim gitmeyi ama izin vermiyorlar. Diyorum ki, Duraksadı. Duraksaması ile kafamı yana eğip sordum. "Ne diyorsun?" Tek seferde söyledi. Roselen: Diyorum ki, buradan çıkmama yardım edebilir misin? Beni bu cehennemden kurtarır mısın? Şaşkın bir şekilde baktım yüzüne. Hiç hastaya benzemiyordu, ya da ben benzetememiştim. Gözlerini pencereden çekti. Roselen: Bende özgürce dışarıda gezmek istiyorum. Bende özgür bir hayat yaşamak istiyorum. Dünyam bu binadan ibaret olsun istemiyorum. Ben burada boğuluyorum. Söyledikleri ile kendi çocukluğum geldi aklıma. Neredeyse aynı cümleleri bende kurmuştum çünkü babama. Bağırmış ve onu anlamadığımı daha bu kararları almak için küçük olduğumu, o evde güvende olduğumuzu söylemişti. Trajikomik olan şuydu ki o ev, abimi kaybettiğimiz yerdi. Geçmişime tekrardan dalmışken ellerini gözlerimin önünde salladı. Roselen: Şey, yardım edecek misiniz? Bir yanım burası onun için güvenli diyordu diğer yanım ise o evde abin için güvenliydi ama bak noldu diyordu. Yutkundum, ellerimi önümde birleştirdim. Hastalığını öğrenirsem karar verebilirim diye düşündüm. "Neden buradasın peki?" Sabırsızca etrafa göz gezdirdi. Birinin geleceğini düşünüyordu sanki. Roselen: Herkesin derin yaraları vardır, senin yok mu? Her yarası olan burada olmak zorunda mı? Benim yaram burada daha da derinleşiyor. Kendimi sorgulatıyordu bana. Kafamdaki düşüncelerden uzaklaştım. "Buna nasıl karar verdin peki?" Sormamı istediği soruyu sormuşum gibi gülümsedi. Roselen: Ben buraya geldim geleli kendimi iyi hissetmeyi özledim. Hasta muamelesi görmek istemiyorum. Bende düşünüyorum. Düşüncelerim var. Konuşmalarım dikkate alınmıyor burada benim. Derin bir nefes aldım. "Herkesin düşünceleri ve kendi iç dünyası vardır. Doktorlar ne diyor hastalığına?" Histerik bir gülüş attı. Ayağa kalktı. Roselen: Yardım etmeyeceğim desen de olurdu. Ayağa kalktım. "Kim olduğunu bile bilmediğim birine yardım etmemi istiyorsun. Sence de soru sormam normal değil mi?" Sinirle ama sessiz kalmaya çalışarak konuştu. Roselen: Ben hasta değilim. Tamam mı? Hastalığım yok benim. O kadar bilmek istiyorsan o kendini doktor sanan adam Tramva Sonrası Stres Bozukluğu diyor. Yaşadığı bir şeyin onu bu hâle getirdiğini anladım. Sonra annem geldi aklıma. O neden kaçmak istememişti? O neden hiçbir şey demeden kabul etmişti? Kapıya yürüdü. Sinirli olduğu belliydi. Ne yapmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Kapıyı açıp arkasında durdu. Roselen: Bence gitseniz iyi olur. -Devamı Bir Sonraki Yorumda-

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

-Devamı Ve Son- Elimi cebime koyup kapıya yürüdüm. Kapıdan çıkmadan konuştum. "Ben Taehyung, adımı unutma ve bekle. Yardım edeceğim." Yüzüne bakmadan çıktım odadan. Merdivenlere yürüdüm, bir kat aşağı indim. Tanışalı bir saat olmamış biri için suç işleyecektim. Belki de hayatı anneme benzediği içindi, bilmiyordum. Yalnızca bunu yapmamı söylüyordu içimden bir ses. Çalışanlar için ayrılmış bir oda görmem ile kapıyı açmaya çalıştım tabi ya, kartla açılıyordu. Sıkkın bir nefes verdim. Bana doğru gelen bir doktor görmem ile gülümsedim. Yanıma geldi. Sorar gözlerle baktı. Yaka kartına baktım. "Doktor Selen, ne kadar oldu görüşmeyeli?" Şaşkın bir şekilde baktı bana. Selen: Siz, hatırlıyor musunuz? Neden bahsettiği hakkında hiçbir fikrim olmamasına rağmen onaylar şekilde salladım kafamı. Gülerek konuştum. "Uzun zaman oldu." Gülümsedi. Selen: Şaşırdım açıkçası, annenizin eski doktorunu tanımanız çok mutlu etti. Omuzlarımı kaldırıp indirdim. Selen: Neden burada duruyorsunuz? Anlamamış gibi baktım başta sonra aklıma gelen fikir ile konuştum. "İçeriden bir ses geldi. Kapıyı açıp bakacaktım ama kilitli olduğunu gördüm." Kaşlarını kaldırdı, önlüğünün cebinden kartı çıkardı. Kapıyı açıp içeriye girdi. Bende arkasından girdim. Etrafa göz gezdirdim. Bir askının üzerine asılmış hemşire kıyafeti görmem ile zafer kazanmış gibi gülümsedim. Doktor Selen odanın arkasına doğru sessizce yürüyüp odadan geldiğini söylediğim sesin sahibini ararken askıyı elime aldım. Arkamı döndüm aceleyle konuşup odanın kapısının önüne yürüdüm. "İyi günler. Kolay gelsin Selen." ... Elimdeki elbiseyi katladım, ceketimi çıkarıp içerisine koydum ve elbiseyi gizledim. Ceketi sıkı sıkı elimde tutarken merdivenlere hızlıca yürüdüm. Üst kattaki odaya girdim. İçeriye girince onu çoktan hemşire kıyafeti giymiş yatağın üzerinde görmem ile ağzım açık kaldı. Afallamıştım. Gülümsedi, ayağa kalktı. Roselen: Gidiyor muyuz Taehyung? Onaylar şekilde kafamı salladım. Hemşire kıyafetinin cebinden maske çıkardı ve yüzüne taktı. Elimdeki cekete baktı, kıkırdadı. Roselen: Keşke havalı çıkış yapmadan önce bende kıyafet var mı diye sorsaydın. Kaşlarımı çattım. "Nereden bildin?" Aynadan saçlarını düzeltirken konuştu. Roselen: Müneccim değilim tabi ki, ceketin ucundan hemşire kıyafeti görünüyor. Kıyafeti ceketten ayırıp sandalyenin üzerine bırakırken konuştum. "Acele et." Ceketimi üzerime giydim. Kameralardan izleyen birileri varsa bu yakalanmamız an meselesi demekti. Odadan çıktık, merdivenlerden indik. Girişe gelince koridordan bize doğru koşan hastane çalışanlarını görmem ile ona döndüm. "İzleniyormuşuz, koş çabuk." Koşarak hastaneden çıktık. Arabaya binmek için ön kapıyı açınca hayır anlamında kafamı salladım ve arka kapıyı açtım. Onaylar şekilde kafasını salladı acele ile bindik. Arabayı çalıştırdım, hastanenin arkasına sürdüm. Arka girişte durdum. Endişe ile bana baktı. "Biri gelecek, korkma antlaşma antlaşmadır." Arka kapının açılması ile hemen eğildi. Ben ise doktor Selen ile beraber dışarıya çıkan annemi görünce gülümseyip arabadan indim. Annemin elinden tuttum, minnettar bir şekilde baktım Selen'e. Gülümsedi. -Flashback- "İyi günler. Kolay gelsin Selen." Selen: Önce hemşire kıyafetini bırakın Bay Kim. Şaşkınca arkamı döndüm. Selen: Hadi ama, kilitli bir odada başka kim olabilir? Gardımı indirdim. Onaylar şekilde salladım kafamı. "Beni yakaladınız." Güldü. Elimdeki kıyafete bakarak konuştu. Selen: Her gün yüzlerce farklı fikir ile beraberim. Peki siz, neden ona ihtiyacınız var? -Flashback Sonu- Yakalanmam ile olanları anlatmıştım, meğer o da bizi kameradan izliyormuş o kızla konuşurken. Gülümsedi ve bunun doğru olan olduğunu söyledi. Annemi çıkarmak istediğimi söyleyince bir hastayı kaçırdıktan sonra bu hastaneye gelemeyeceğimi söyledi. Bu şekilde yardım etmesi için anlaşmıştık. Selen: Anneni çıkarmak istemene sevindim. Ve Roselen için, acele edin. Onaylar şekilde salladım kafamı. Ön kapıyı açtım. Binmesine yardım ettim annemin. Kemerini bağladım, kapısını kapattım. Gözlerinden belliydi ne kadar mutlu olduğu. Kendi kapımı açıp bindim. Arabayı sürerken arada kaçamak bakışlar atıyordum anneme. Biraz uzaklaştıktan sonra Roselen'e döndüm. "Seni nereye bırakayım?" Elini hemşire kıyafetinin cebine attı. Bir kağıt çıkardı. Adrese baktım, navigasyondan bulup açtım. "Burası neresi?" Gülümseyerek konuştu. Roselen: Ailem ile kaldığım ev, artık orada yalnızım ama sorun yok. Yoldan gözlerimi ayırmadan kağıdı arkaya uzattım. Almadı. Roselen: Bence kağıt sende kalsın. Bugün bana yardım ettin yarın da ben sana yardım ederim belki kim bilir? Unutma ama bak. Ben senin adını hiç unutmayacağım. Onaylar şekilde salladım kafamı. Büyük bir evin önüne gelince durdum. Kapıyı açtı, indi. Camı tıklattı. Açtım. Roselen: Anneni bir daha o hastaneye sakın götürme, onun ve benim o hastaneye ihtiyacımız yok. Yalnızca, kafamızı toplamamız lazım. Onaylar şekilde kafamı salladım. Anneme döndü. Roselen: Gardenya teyze kendine iyi bak. El sallayıp koştu evin kapısına. O elinde sıkı sıkı tuttuğu anahtar ile kapıyı açarken bende arabayı sürmeye başladım. Gülümseyerek yolu izleyen anneme bakış atıyordum arada. Yalnızca kaç cümle kurdu yol boyunca. Gardenya: O ilk gün bana hastaneye gideceksin dediğinde gözlerinden anladım, bir gün gelip alacaktın beni Taehyung. Eve gidelim de seninle Sehun için yemekler yapayım. Böyleydi işte. Ama zamanla geçecekti. Ben onun elini tuttukça hem iyileşecek hemde iyileştirecektim. Sonra bir gün hayatın bizi kırdığı yeri sıkı sıkı onarıp her şeyi kabullenmiş ama daha mutlu bir şekilde yaşayacaktık. Hatıralar acımasızdır, en güzelleri bile yakar bazen canı. Ama işte hayat, geç kalmayı, takılıp kalmayı affetmiyor. Ölüm en büyük gerçeklerinden biri hayatın. Kabullenmek lazım, unutmak değil. Lazım olduğunu bilip o kişiyi unutmadan ama takılıp kalmayarak yaşamamız lazım. *SON* Eleştirin bakalım. 🖤

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@Jenlowski🎄`제니#forza's* #1k? yaaa yicem 🌼❤️

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@세나Sena hmm düşünelim bakalım Belki bir gün bunun benzeri bir seri ilk serimiz olur kim bilir Teşekkür ederim meleğim ❣️

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@𝔹𝕋𝕊 𝔻𝔸ℝ𝕂 𝔾𝕆𝕃𝔻 ♡︎ yaaaa çok tatlısın ama sen ❤️

"Deli olan tımarhanedekiler değil onları oraya kapatan"

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Asıl orada olması gerekenler dışarıda hep

@Sflz.95

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan kessinlikle

@iremzehracoskun5481

Жыл бұрын

Ya adına bayıldım aslında bayilmaninda ötesinde yaaa mükemmel

@iremzehracoskun5481

Жыл бұрын

Ama her seferinde SG yi suga diye algılamam neyse umarım düzelirim

@Sflz.95

Жыл бұрын

@@iremzehracoskun5481 aslında 2 yıl önce yapmıştım anısı var diye kaldıramıyorum ayrıca üşeniyorumda yoksa çok ergence bir kullanıcı adı bana göre

Ya diyecek hiç bir şey bulamıyorum okadar güzel olmuş ki BENCE PART 2 Yİ HAK EDİYOR LÜTFEN 🥰

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

AY HADİ BAKALIM O ZAMAN BİR OYLAMA YAPARIZ AKLIMDAKİ FİKRİ SUNARIM BAKARIZ Beğenmene çok sevindim ❣️

@feyzaaskan5858

Жыл бұрын

Teşekkürler bekliyorum 🥰

"Ben deli değilim, beni deli eden deli" "Ben hasta değilim beni hasta eden hasta" "Ben duygusuz değilim beni duygusuz yapan duygusuz" "Ben sigma değilim beni gülmeyecek hale sokan sigma"

@frezya_bangtan

7 ай бұрын

Her savunma farklı bir reddediştir

@KTH-Armi

7 ай бұрын

@@frezya_bangtan ben bunu neden yazmisim aq-

Kayıplar insanı farklı şekilde etkiliyo tae ve annesi birlikte iyileşebilir güzel ve duygu dolu olmuş sevimli mafya taehyung,eleştirim kapak için olabilir daha etkili olabilirdi 🌼

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Evet çok sevimli bir mafya oldu dmvmfkck Hmm bundan sonra dikkat ederim darktan sıkıldınız diye böyle yapmıştım

Ya ben içten ağlayınca gözlerim şişiyor kızarıyor yanaklarımda aynı şekilde kızarıyor(ben anlamıyo yanaklarım neden kızarıyor) ağladığım belli oluyor çok sinir bozucu bir şey birtek ben böyle olmuyorum dimi yaaa lütfen sizinde gözleriniz ağlayınca şişip kızarıyor deyin bana yaaa😫

Ellerine emeklerine sağlık papatyam çok güzel olmuş döktürmuşsün yine💜💕

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederim Kemancı'm ❤️

Bu cidden şaheser keşke kızla etkileşimin daha da fazlalaştigi bir bölüm daha olsaymış ellerine sağlık 💜💜

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Daha çok yaraları işlemek istedim ama geneline bakınca haklısın birtanem bir bölüm daha için düşüneyim bakalım ❤️ Teşekkür ederim 💜

@gamzehelli350

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan rica ederim herkesin ruhsal sağlığının iyiye gideceğini okuyacağımız bir bölüm olsa fena olmaz annesinin de vs anlamlı olurdu bence.. en azından düşünecek olman için de teşekkürler 💜🥰

günlük ağlama dozumu aldım teşekkürler

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Yaa kıyamam ki Rica ederim ❤️

@anonim_army7

Жыл бұрын

Seninde adın Ece. Bende ağladım. Profil fotondaki kızı çok hayal ettim. Ben seni çok sevdim. Hikayenin şokundayım ben a- - 💜

Çok güzel olmuş gözlerim doldu

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Beğenmene çok sevindimm 🖤

Çok güzel agagag😫

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

ESMA'M DAHA GÜZEL AĞAĞAĞ

Lann muq cok guzellll olmusss ellerine saglik guzelimmm bayildim aslinda bi part 2 olsa dahada guzel olurr 😘😍

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Hmm bakalım ne yapabileceğimize Teşekkür ederim beğenmene sevindim değerlim 🌼

@Taekookasktir101

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan Rica ederimmm guzelimmm agagagaga ilham perileri bassin evini aminnn 💞💓

Çoook güzel hep olduğu gibi

@frezya_bangtan

7 ай бұрын

Senin hep olduğun gibi

Çok güzel olmuş ellerine sağlık

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederimm 🌼🍀

Cook guzel olmus,lutfen part 2 gelsin,boyle bitmemeli

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Düşüneyim bakayım meleğim ❣️

Çokk güzell bebeğimm elerine sağlıkk💖😽

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederim bebeğimm ❤️

Owww sonda bayağı şaşırdım.... selen knk idolümsün artık....

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Selen adam adam dkvkrkvkf Bende çok sevdim Selen'i

@JeonsMelina

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan selennn >>>>>>>>> tüm doktorlar.....

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@JeonsMelina aynısı dkvnrkclsgk

iki saattir aģlıyorum ellerine sağlık cidden

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederimm ❤️

Yazmam gereken 30 sayfa yazi 200 test sorusu var ama burdayim

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Ay hoşgeldin ama çok vakit geçirme ki ödevler yetişsin meleğim

Olum okumaya üşendim beynim kaldırmadı o kadar iyi

@frezya_bangtan

7 ай бұрын

Oa KWMCKRXMSKCMFKCKE

Seyi merak ettim ileride taehyungun annesi sehunun oldugunu kabullenince ne olacak taehyungla kiz bir daha gorusecekler mi

@zul_ya224

Жыл бұрын

Bendede ayni soru

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Yaraları beraber iyileşince Taehyung ve annesi onları bir araya getiren kişiyi unutmaz elbette ❤️

Garip gelebilir ama Taehyung'ta seni gördüm..

@frezya_bangtan

7 ай бұрын

Kendi içimdeki bir yanı anlatmaya çalışmıştım

Ayhhh çok güzel ayol. Ellerine sağlık Papatyam🤎🧸

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederim sessiz prensesim 🌼

@amine.5242

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan Ayayaya utanndımmm🧸

Aşkm ya gene döktürmüşsün ellerine sağlık :)

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Teşekkür ederim askm ❣️

@blinkk.armyyy3797

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan rica ederim leydim

içten yazmışsın çok güzel

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Sağol güzelimm 💃🏻

Süper olmuş

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Ayyy sevindim 🌼

Frezya... bu adı hikayemde kullandım...

@frezya_bangtan

7 ай бұрын

Ay okumak istedim Hangi hikaye

Güzel olcağından eminin zatende güzel olur gelince haber ver

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Geldi güzelim ⭐🖤

@delikiz5003

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan yüzümdeki tebessümü saklamıcam

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@delikiz5003 saklama tabiki

@delikiz5003

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan da bazen üzüntü ağır basıyo bide ağlalamak için bazı yerleri geçtim

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@delikiz5003 anladım, umarım bu da geçer

Arkadaki fotolara aşık olan tek ben miyim-

@kookzwtae

Жыл бұрын

Bir saattir arıyorum ama bulamıyorum...

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@kookzwtae hemen tp de paylaşayım senin için

@kookzwtae

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan ya çok teşekkür ederim meleğim

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@kookzwtae attım aldın mı aldıysan sileceğim meleğim

@kookzwtae

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan aldım meleğim silebilirsiz kusura bakma

ve ne yazıkki hikaye yok....

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Geldi meleğim sabitte

@JeonsMelina

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan timma okudum ve çok güzeldi...

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@JeonsMelina beğenmene çok çok sevindim ❤️

@JeonsMelina

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan bende bu datluş hikayeyi yazdığın için teşekkür ederimm

hihi ilk

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Tebriklerrr Hoşgeldinn ❤️

@JeonsMelina

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan hoşbuldummm...

BAYA IYI ABI PART IKI GELIR MII

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

DÜŞÜNELİM BAKALIM

Geldimm

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Hoşgeldinnn

@yalnz740jin

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan hoşbuldum

Part 2 olmalı

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Part iki niteliğinde bir başka kurgu yazacağım Topluluk sekmesinden nasıl olacağına bakabilirsin birtanem şimdi uzun uzun anlatmayayım

Yorumu bekliyomm~

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Ay hoşgeldinn Sabitledimm Umarım beğenirsin 🖤❤️

@bangiestorietan

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan yarısındayım ve harika ilerliyor~

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@bangiestorietan ay işte bu mutlu etti 🖤⭐

@sad moon🌒 destek olurmusunuzzz askolarr😍

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

Link bırak meleğim bakayım

@Taekookasktir101

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan tm askommm ❤😍

@Taekookasktir101

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan kzread.info/dash/bejne/kaqWu7OTh6ucpco.html

@frezya_bangtan

Жыл бұрын

@@Taekookasktir101 abne oldum boş bir vakitte bakacağım

@Taekookasktir101

Жыл бұрын

@@frezya_bangtan tamamm tesekkurler bebegimm😘😘