Το πιο βαρύ φορτίο είναι οι αναμνήσεις από μια εποχή που νομίζαμε ότι δεν θα τελείωνε ποτέ. Τότε που όλα τα προβλήματα έμοιαζαν ασήμαντα γιατί είχες αγαπημένα πρόσωπα κοντά σου. Κουράγιο σε όλους εμάς που αναγκαστήκαμε να μάθουμε να ζούμε μόνοι είτε επειδή στηριχτήκαμε εκεί που δεν έπρεπε είτε επειδή φύγαμε εξωτερικό για κάτι καλύτερο.

Πόσες φορές το έχω ακούσει....τέλειο

..Kαι πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών δεν είναι η βροχή, αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε... Εξαιρετικό!!!

@chaOS86

6 жыл бұрын

Mal du depart

Ευχαριστώ για αυτή την επιλογή που κάνει τα πέταλα της καρδιάς να σκιρτουν κάτω απ' την βροχή των συναισθημάτων.

Η ζωή μας είναι ένα μυστήριο που δεν μπορούμε να το μοιραστούμε... Ανατριχιάζω κάθε φορά που το ακούω.

Ah Zoe Agapimeni Ti Perna o Kosmakis Ah. Zoe Agapimeni Ah Zoe Tiranizmeni 🥀. Ma poso Sagapo🙏🌹🙏

Ποσο φως μες στην Ποιηση!

💛🌹💛 Απλά υπέροχο !!!

Όλα θολά συγκεχυμένα... Οι άλλοι φτιάχνουν από μας ένα πρόσωπο για δική τους χρήση... ποιοί είμαστε; ... άγνωστο... και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ' τον αληθινό εαυτό μας.

Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε; Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια...

@o.s4061

4 жыл бұрын

EΛΕΝΑ Ψ Mogwai 👌🏼👌🏼👌🏼

🙏🙏🙏Καταπληκτικό!!!!

Υπεροχοοοοοο.!!!!

Α ζωή, μια χειραψία με το άπειρο πριν χαθείς για πάντα...

Αριστούργημα.Συγχαρητήρια!!!❤❤❤❤❤

Ω γενιά μου χαμένη πήραμε μεγάλους δρόμους... μείναμε στη μέση... η ώρα του θανάτου μας είναι γραμμένη σ' όλα τα ρολόγια. Φίλοι παιδικοί που είστε; με ποιούς θα συνεχίσω τώρα την περιπλάνησή μου στο άπειρο; Οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δύο. Κάποτε θα αυτοκτονήσω μ' έναν τρόπο συνταρακτικό, με χαμηλόφωνα λόγια από παλιές συνωμοτικές μέρες... Α ζωή, μια χειραψία με το άπειρο πριν χαθείς για πάντα... Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση... ενώ στο βάθος του δειλινού οι δύο οργανοπαίχτες με τ' ακορντεόν παίζανε τώρα για την τύχη και τα καπέλα τους επιπλέανε ναυαγισμένα στη μουσική...

@user-bq9ri9fc4e

Жыл бұрын

🌹🌹🌹Ο γενιά μου 🌹🌹🌹 πήραμε μεγάλους δρόμους... 🌹🌹🌹🌹 Θλίψη σαν άρωμα από παλιά βιβλία 🌹🌹🌹🌹...

@user-bq9ri9fc4e

Жыл бұрын

❤️❤️❤️❤️❤️🌹🌹🌹🌹❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Υπέροχος ποιητής και υπέροχη απαγγελία!!!

Η ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ .ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΗ ΛΑΜΠΕΤΗ

ΑΠΛΑ, ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!

Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση...

Thank you!

Αξεπέραστος Λειβαδίτης....

Υπέροχος !!!!!

Το πρωι περπαταω στα ερειπια δυο πολεμων για να παω για καφε...

υπέροχο...

ποιητη μου,αντρα μου,ειμαι εδω...ΕΙΣΑΙ ΣΥΓΛΟΝΙΣΤΙΚΟς-ΜΕΓΑΛΟς-ΤΕΡΑΣΤΙΟς :))

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΠΟΣΟ....

τα μοναχικά βήματα του περαστικού που σου θυμίζουν όλη τη ζωή σου κι ο πατέρας μου πεθαμένος εδώ και τόσα χρόνια έρχεται κάθε βράδυ και με συμβουλεύει στον ύπνο μου… μα πατέρα του λέω, ξεχνάς ότι τώρα είμαστε συνομήλικοι;

@user-bq9ri9fc4e

Жыл бұрын

❤️❤️❤️❤️❤️🌹🌹🌹🌹❤️❤️❤️❤️❤️

Τα μοναχικά βήματα -- Τάσος Λειβαδίτης Ποίημα από τη συλλογή Τάσος Λειβαδίτης: Ποίηση, εκδ. Μετρονόμος Διαβάζει: Η Καριοφυλλιά Καραμπέτη Υπάρχει λένε μια μεγάλη περιπέτεια για τον καθένα μας, αλλά που θα την βρούμε; Προς το παρόν ξεφυλλίζουμε τα παλιά ημερολόγια μήπως και σώσουμε κάτι απ' τα χρόνια... Αλήθεια τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ποιός θυμάται τι έγινε χτες, όλα θολά συγκεχυμένα... Το πρωί περπατάω πάνω στα ερείπια δύο πολέμων για να πάω στην κουζίνα για καφέ. Οι αλήτες κοιτάζουν τα τραίνα που φεύγουν και τα μάτια τους για μια στιγμή μένουν ορφανά και πάνω στις τζαμαρίες των σταθμών, δεν είναι η βροχή αλλά τα απραγματοποίητα ταξίδια που κλαίνε. Οι μεθυσμένοι τρικλίζουν κάτω απ' το βάρος της απεραντοσύνης, έξω απ' τα ορφανοτροφεία, σωπαίνουν τα διωγμένα παραμύθια κι η γυναίκα στο παράθυρο τόσο θλιμμένη, που είναι έτοιμη να φύγει για τον ουρανό. Όλα θολά συγκεχυμένα... Οι άλλοι φτιάχνουν από μας ένα πρόσωπο για δική τους χρήση... ποιοί είμαστε; ... άγνωστο... και μόνο καμιά φορά μέσα στους εφιάλτες μας βρίσκουμε κάτι απ' τον αληθινό εαυτό μας. Χέρια που γκρεμίστηκαν σε αδέξιες χειρονομίες, μενεξεδένια ευσπλαχνία του δειλινού που σκορπίζει λίγες βασιλικές δαντέλες στα γηροκομεία. Το θεϊκό δικαίωμα των φτωχών πάνω στα υπάρχοντα των άλλων, τα μοναχικά βήματα του περαστικού που σου θυμίζουν όλη τη ζωή σου κι ο πατέρας μου πεθαμένος εδώ και τόσα χρόνια έρχεται κάθε βράδυ και με συμβουλεύει στον ύπνο μου... μα πατέρα του λέω, ξεχνάς ότι τώρα είμαστε συνομήλικοι; Ω γενιά μου χαμένη πήραμε μεγάλους δρόμους... μείναμε στη μέση... η ώρα του θανάτου μας είναι γραμμένη σ' όλα τα ρολόγια. Φίλοι παιδικοί που είστε; με ποιούς θα συνεχίσω τώρα την περιπλάνησή μου στο άπειρο; Οι μεγάλοι κάθονται στα καφενεία, οι γρύλοι τα βράδια προσπαθούν να συλλαβίσουν το ανείπωτο, η μητέρα άνοιγε τα γράμματα με τη φουρκέτα της... Η ζωή μας είναι ένα μυστήριο που δεν μπορούμε να το μοιραστούμε... μια θλίψη τ' απογεύματα σαν άρωμα από παλιά βιβλία και κάθε φορά που προσπερνάμε ένα διαβάτη, είναι σαν να λέμε αντίο σ' όλη τη ζωή. Θυμάσαι τις ερωτικές στιγμές μας Άννα; Το φύλο σου σαν ένα μισανοιγμένο όστρακο που τ' ακούμπησε εκεί μια μακρινή τρικυμία, τα στήθη σου δύο μικρά ηλιοτρόπια μες τ' αλησμόνητο πρωινό. Οι επαναστάτες είναι ανήσυχοι για το μέλλον, οι εραστές για το παρελθόν, οι ποιητές έχουν επωμιστεί και τα δύο. Κάποτε θα αυτοκτονήσω μ' έναν τρόπο συνταρακτικό, με χαμηλόφωνα λόγια από παλιές συνωμοτικές μέρες... Α ζωή, μια χειραψία με το άπειρο πριν χαθείς για πάντα... Τα παιδιά ξέρουν καλά ότι το αδύνατο είναι η πιο ωραία λύση... ενώ στο βάθος του δειλινού οι δύο οργανοπαίχτες με τ' ακορντεόν παίζανε τώρα για την τύχη και τα καπέλα τους επιπλέανε ναυαγισμένα στη μουσική...

mia thlipsi ta apogeumata san arwma apo palia vivlia ...

!!!!!!!!!!

Δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα που μου γεννά, δεν ξέρω αν είναι αναμνήσεις από το παρελθόν ή από το μέλλον 😞

@user-bq9ri9fc4e

Жыл бұрын

🌹🌹🌹❤️❤️❤️❤️🌹🌹🌹

**********

LEIBADITH MHN TA MPERDEUEIS TA PRAGMATE OI LAOI THELOUN APLA PRAGMATA . MPOROUME NA TA EKFRASOUME KAI PIO APLA