Mam 13 lat. Od ośmiu gram w piłkę nożną. Pierwszy rok grałem z starszym bratem który miał już wtedy osiem lat. Jako sześciolatek dołączyłem do dwa lata starszego rocznika. Poznałem dzięki temu kilku przyjaciół ale z czasem ten rocznik zaczął się rozpadać więc dołączyłem do rok starszych kolegów. Tam rozegrałem wiele meczy i jeszcze więcej treningów (mimo, iż teraz gram w innym klubie, dalej mam z nimi świetny kontakt). W między czasie jako 9-cio latek pojechałem na pierwszy obóz razem z bratem i jego rocznikiem. Pamiętam go do dziś. Podobnie toczyły się kolejne lata mojej dziecięcej "kariery". W tym roku, na początku lutego opuściłem klub, trener stwierdził, że powinienem się rozwijać dalej w innym klubie gdyż ten się powoli rozpadał. Z perspektywy czasu czuje, że była do jedna z lepszych decyzji w moim życiu. Od 2 sezonów gram w oddalonym o około 20 km klubie, na początku nie szło mi najlepiej. Stres, zagubienie, niepewność powodowały u mnie, że czasami trening nie był czymś przujemnym. Na szczęście po 3tygodniach pojechałem na obóz i odpowiednio się z nimi zintegrowałem. Świetny trener i koledzy pozwolili mi się rozwijać. Razem wywalczyliśmy pierwszą ligę wojewódzką, co dla mnie jest naprawdę sporym osiągnięciem w "dziecięcej karierze". Trenuje 4 razy w tygodniu - trzy z obecnym klubem i raz z innym, w którym jestem na testach. Oczywiście chce zostać profesjonalnym piłkarzem dlatego dodaje do tego kilka codziennych treningów. Jutro gramy kolejny mecz, przed ostatni w tym sezonie. W trakcie całego piłkarskiego życia towarzyszyło mi szczęście z wykonywanej pasji. Pojawiało się też dużo momentów smutku, lecz z perspektywy czasu czuję że było to potrzebne. Gdy wchodze na boisko, znika mi większość zmartwień np.związanych ze szkołą. Spełnienie, radość i duma to główne emocje którymi mogę opisać moje sportowe życie. W meczach towarzyszy też ten niedoopisania dreszczyk powodujący, że chce być najlepszy na boisku, jak najwięcej grać i wygrać. Dzięki piłce posiadam też pojedyncze sukcesy w innych dyscyplinach sportu, co również sprawia mi radość. Niestety często też ciężko pogodzić z tym wszystkim szkołę. I to jest chyba najgorsze w tym wszystkik. Dziękuje każdemu za przeczytanie mojej historii i miło mi było się nią podzielić.

Mam 20 lat i ćwiczę pole dance, daje mi to poczucie siły i kontroli której czasem brakuje mi poza treningami, gdy ćwiczę jestem w swoim własnym świecie i mogę wyrazić się poprzez swoje ruchy, mam większą świadomość swojego ciała, i rozwijam się w wielu kierunkach - ważne jest zarówno rozciąganie jak i siła, co motywuje mnie do wielu innych aktywności jak bieganie, podnoszenie ciężarów i regularny stretching. Pokonywanie kolejnych ograniczeń daje mi mnóstwo euforii i pewności siebie. To sport, który wymaga wiele bólu i poświęceń ale jak najbardziej warto.

Mam szesnaście lat, a od pięciu lat pływam. Bycie w wodzie jest jak drugie życie, to jak zanurzenie się w innym świecie i do tego uczucie tego, gdy jestem pod wodą jest nie do opisania. Dla mnie to przede wszystkim poczucie kontroli, nad otoczeniem i nad sobą, dodaje mi pewności siebie i do tego po wyjściu czuję się bardziej żywa niż w którymkolwiek innym momencie w dniu

@shadovek7394

Жыл бұрын

Chyba win

@marcelportowski7926

Жыл бұрын

3 wygrywają

Mam 21 lat, od 3 lat jestem szachistą. Dzięki szachom poznałem wielu wspaniałych ludzi, zwiedziłem trochę nasz piękny kraj, a także po prostu świetnie się bawię. Co mi to daje? Frajdę, satysfakcje i poczucie samodoskonalenia.

Mam 18 lat i całe życie uprawiam różne sporty. Zauważyłem, że skakanie po różnych dyscyplinach sprawia mi dużo radości, bo ciągle poznaje coś nowego. Trenowałem siatkówkę, tenisa ziemnego, Muay Thai, BJJ, sporty siłowe (chodzi o siłownię) oraz szachy. Trochę krócej, ale również, zdarzyło mi się chodzić na zajęcia ze suqsha, jazdy konnej, zapasów, MMA, boksu. Trochę też biegałem, jeździłem na rowerze, grałem w ping ponga, ale to już z bardzo luźnym podejściem. Aktualnie jestem na etapie siłowni i od czasu do czasu różnych sportów walki - głównie BJJ. Sądzę, że uprawianie tych różnych sportów dało mi kilka rzeczy. Po pierwsze czuję się w miarę pewnie w wielu dyscyplinach i rozumiem na czym, która polega. Po drugie dało mi to sporo pokory i wstrzymywania się od wydawania osądów - niektórzy ludzie, którzy nigdy nie uprawiali żadnych sportów komentują jak powinni w nie grać zawodowcy, co jest dość słabe. Po trzecie skakanie po różnych dyscyplinach daje mi sporo radości i w części odpowiada na moją potrzebę poznawania nowych rzeczy.

Trenuję medytację i koncentrację umysłu, dziennie około 25 minut i tak od wielu lat. Daje mi to zdolność trzeźwego myślenia, opanowania emocji. Spokój ducha i przede wszytkim szczęście. Czasami po dłużej medytacji czuję się jak na haju. Pozdro

Dzień w dzień od 8 lat trenuje szermierkę , a dokładniej floret. Polecam każdemu. Intensywny sport który pobudza całe ciało do ruchu i wysiłku połączonego z szybkim taktycznym myśleniem oraz nieprzeciętnym refleksem a także miejsce na indywidualizm w stylach. Kocham to robić. Poznałem mnóstwo świetnych ludzi którzy sprawili że dzisiaj jestem tym kim jestem. Środowisko wokół tego sportu jest naprawdę świetne.

Trenuje na domowej siłowni półtorej roku z przerwami, zawsze byłem mega chudy i dalej jestem bo mam szybki metabolizm. Mimo że nie widzę szybkich postępów w sylwetce jak moi koledzy co przybierają na masie normalnie trenuję z jeszcze jednego powodu. Trening mi daje energię a zarazem odbiera. Odbiera mi energię z ciała, ale za to daję energię do umysłu. Po treningu czuje zmęczenie mięśni lecz jestem mega zmotywowany na inne rzeczy jak np nauka. Jak bym nie zrobił treningu to bym pewnie gnił w łóżku dalej albo przed komputerem i w efekcie nic nie zrobił. Trening daje mi pozytywną energię do działania.

@childishscissors3349

Жыл бұрын

btw polecam domową siłownie traktować jak inwestycje ok. 1k wydałem na hantle ławkę drążek i gumy, z takim zestawem i odrobiną kreatywności mogę robić wszystkie partię mięśni. Zakładając że na siłownie bym wydawał 80zł miesięcznie (a różnie to bywa) inwestycja zwraca się po ok. roku i potem daje nam ukryty profit niepłacenia za siłownie. Na dodatek domowa siłownia jest najbliżej.

@kamder2665

Жыл бұрын

Bawi mnie zwalanie na metabolizm. Taka mała dygresja.

@childishscissors3349

Жыл бұрын

@@kamder2665 Nic nie zwalam tylko stwierdzam fakt. Jest coś takiego jak predyspozycje genetyczne, jedni łatwiej I szybciej przybierają na masie inni mają ciężej z tym. Progresuję swoim tempem i tyle.

Mam 20 lat i od 6 lat trenuję taniec flamenco. Daje mi to poczucie siły i dumy oraz ułatwia przeżywanie trudnych emocji.

Hej. Mam 19 lat i przez ostatnie 6 lat swojego życia byłam bardzo związana ze sportem (bieganie, jazda na rowerze czy taniec). Niestety praktycznie cały ostatni swój rok uprawiałam sporadycznie jakąkolwiek aktywności fizyczną że względu na sporą ilość nauki w szkole. Byłam pewna że cała moja kondycja jest utracona, lecz kiedy poszłam biegać z koleżanką, była zaskoczona jak wysportowana jestem. Po tym komplemęcie znowu wróciłam do sportu. Zaskakujące jest jak mało trzeba by zmienić coś w swoim życiu na lepsze.

@panhuragan4388

Жыл бұрын

Komple męty robią ślad na oczach 😂

Od dwóch lat biegam regularnie i jedyne, co mi to dało, to POMOC w wyjściu z depresji. Właściwie to był jedyny powód, dla którego zacząłem biegać, a po tym wszystkim sama aktywność została ze mną i nadal kocham to robić. Polecam każdemu. To jak medytacja, nie tylko dla mózgu.

Po prostu biegam wieczorami Wśród korzyści zauważyłem lepszy sen I ogólne wypoczęcie mam lepszy spokój wewnętrzny zwyczajnie czuje się lepiej sam ze sobą Polecam każdemu 🥰

Trenuję na siłowni 5 razy w tygodniu od jakiegoś roku i sporadycznie boks. Na obecny moment nie wyobrażam sobie życia bez sportu, głównie przez to jakie korzyści z tego płyną. Dzięki temu wyszedłem z dołka psychicznego i zacząłem wierzyć w siebie oraz w to ile mogę osiągnąć

Ja się ostatnio ścigałem z dziadkiem i mnie wyprzedził.

@Damian-il5gr

Жыл бұрын

Boś głupi

@corobisz283

Жыл бұрын

przegryw

@hardbekon5435

Жыл бұрын

;-; Zazdroszczę dziadka

@bartsimpson9605

Жыл бұрын

Ci co wiedzą: 💀 Ci co nie wiedzą:🙂

@logankapuczino9799

Жыл бұрын

Wybitne jednostki

Trenuję piłkę nożną jakieś 11 lat Jest to moja pasja i nieraz oglądam stare zdjęcia gdzie mam 3/4 lata i zasuwam z piłką hahah Dzięki niej mam niesamowitą mobilizację, dyscyplinę i chęci do zdrowego, sportowego trybu życia Te pozytywne cechy zawdzięczam przede wszystkim mojemu trenerowi, który wpajał mi pewne racje i mobilizował zawsze gdy była taka potrzeba Podejrzewam, że gdyby piłka nożna nie była obecna w moim życiu byłbym zupełnie inną osobą i nie chodzi mi tu tylko o chęci do sportu, sylwetkę i kwestie zdrowotne ale także osobowość, która była przez nią kształtowana Pozdrawiam

Trenuję piłkę nożną we własnym zakresie od 3 lat. Czuję że daje mi to satysfakcję i stawiam sobie przez to nowe cele. Dzięki temu ostatnio zacząłem regularnie ćwiczyć na siłowni dla poprawy wyników.

Mam 22 lata i przeszłam przez najróżniejsze dyscypliny sportowe. Każda nudziła mi się zanim można było obserwować poważny progress. Od roku trenuje muay thai i żaden sport nie dał mi takiego upustu emocji jak ten. Po zejściu z maty czuje się totalnie oczyszczoną osobą, żadnej frustracji życiem codziennym, problemy przestają mieć znaczenie, tylko naładowanie pozytywną energią. Myślę że zostanę w tym sporcie długie lata, bo daje mi on aspekt psychologiczny, którego przez całe życie nie mogłam znaleźć.

Ja od 3 lat dość regularnie morsuje,namówił mnie do tego przyjaciel i bez zastanowięnia zgodziłam się . Uwielbiam czuć takie igiełki i te adrenalinę związaną z lodowatą wodą . Jestem w grupie morsowniczej daje mi to poczucie przynależność i to jest świetne spotykamy się w karzdą niedzielę. A już za nie długo rozpoczęcie sezonu

Slackline, a dokładnie jego odmiana na wysokości - highline (chodzenie po taśmie na wysokości) daje mi możliwość spojrzenia na świat w sposób inny niż to możliwe, walczyć ze swoim ciałem i warunkami pogodowymi będąc samemu i licząc tylko na siebie. Również to wspaniały moment żeby zderzyć się z samotnością, odetchnąć i uspokoić mimo, że na pewno ktoś na ciebie patrzy :)

Trenuje lekkoatletyke, dokładniej biegi. Trenuje od 6 lat na początku biegałam na 600m a teraz na 400. Pomimo że nie jestem wystarczająco dobra bo wygrywać zawody to pobijanie swoich rekordów życiowych jest dla mnie największą nagrodą. Najważniejsze co daje mi trenowanie to spokój zawsze po szkole idę na trening dzięki czemu zrzucam z siebie stresy i zapominaj o jakichkolwiek nieprzyjemnościach. Uczucie zmęczenia podczas biegu czy ogólnie treningu jest cudowne bo wiem, że nie jest to przymus a moja wola, po każdym treningu czuje się spełniona i zadowolona. Trenowanie ogólnie jest dla mnie kluczowe dla dobrego samopoczucia i radzenia sobie z problemami i jakakolwiek przerwa sprawia, że gdy tylko widzę jakakolwiek bieżnie wracam myślami do moich treningów.

Ostatnio zacząłem ćwiczyć kalistenikę. Pozwala mi to na chwilę się wyłaczyć, bardzo skutecznie poprawia sylwetkę, tak że aż czuć dumę gdy patrzy się w lustro. Fajne jest też to że wzmacnia siłę całego ciała a nie tylko określonych partii ciała

1. Trenuję bieganie, głównie sprint. 2. W zasadzie to 5 miesięcy. 3. Dzięki treningom i ciężkiej pracy dostałem się do kadry szkolnej i miałem okazję brać udział w zawodach ogólnopolskich. Nie miałem pewnego miejsca w drużynie, za to była motywacja która przerodziła się w systematyczność i ciągłość treningów na wakacjach, mimo pracy fizycznej często wykraczającej poza 11-12 godzin. Poznałem wspaniałego trenera który sprawił, że sport jest naprawdę czymś pięknym i otwiera w życiu wiele nowych dróg. Poznałem wielu ludzi z którymi mam dobry kontakt właśnie dzięki sporcie. Przyczyniłem się do pobicia wyśrubowanego rekordu szkoły w sztafecie 4x100 metrów, a także moje czasy na 100 metrów są regularnie notowane pomiarem elektronicznym poniżej 12 sekund - co uważam za dobry wynik w swoim wieku. Podsumowując: Sport nauczył mnie ciężkiej pracy, dążenia do celu i systematyczności która jest kluczem do sukcesu. Poznałem wielu wspaniałych ludzi oraz otworzył mi także szerokie spektrum możliwości. Mam nadzieję, że kogoś zainspiruje moja okrojona historia i uświadomi, że to droga na której poznajemy samego siebie, doskonalimy i poszerzamy horyzonty, jest ważniejsza od samego celu. :)

ja trenuje na siłowni od ponad roku i nie wiem jak z innymi dziedzinami sportu ale ten akurat mega zmienia podejście do wszystkiego. pierwsze efekty u mnie byly minimalne po kilku treningach ale zmotywowały aż po dzisiaj i sam sie zdziwilem jak bardzo. dopiero ostatnio zacząłem patrzeć na to co jem bo wcześniej mi nie zależało ale właśnie ten stopniowy zapał jest coraz więkrzy i to w tym jest najlepsze, poza tym wiadomo lepsza kondycja, więkrza energia, lepszy humor ale to wiadomo jak jest z ruchem

Mam 19 lat. Trenuje na siłowni od mniej więcej 4 lat. Daje to dużo rzeczy związanych z fizycznością, ale także z psychiką: 1 Wielkość - (oczywiście) rozbudowa ciała. Staje się coraz większy co siłą rzeczy zwiększa respekt wśród innych. Im jest ktoś większy , podwyższa się szacunek do niego. 2 Estetyka - Rzeźbie ciało. Sprawiam że moję mięśnie są coraz większe i widoczniejsze co jest atrakcyjne dla ludzi. Przez co pomaga mi nawiązywaniu relacji damska męskich co sprawia mi dużą przyjemność 3 Siła- Staje się silniejszy . Co pozwala mi zrobić rzeczy które nie byłbym w stanie bedąc słabszy oraz ułatwia to codzienne życie 4 Hobby - jest to dobrze sporzytkowany czas w zdrowy sposób 5 Cel- dzięki siłowni wyznaczam cel do którego dążę. A człowiek jeśli ma cel jest szczęśliwszy automatycznie bo próbuje go osiągnąć 6 Dyscyplina - siłownia także uczy dyscypliny. Trzeba konsekwentnie chodzić na treningi i trzymać dietę aby zobaczyć efekty. Może to się przydać w późniejszym życiu np w pracy lub innych celach. 7 Postawa - trening zwłaszcza pleców umożliwia korektę postawy czyli trzymanie kości w prawidłowej pozycji. Nie każdy tego potrzebuje ale mi się przydało 8 Odprężenie - na siłowni można zapomnieć o problemach dnia. Skupiając się na wysiłku fizycznym

Mam 17 lat. Od zawsze próbowałam różnych sportów, mniej lub bardziej profesjonalnie. Taniec, który dokładnie nie wiem kiedy się zaczął, gimnastyka artystyczna ćwiczona przez 5 lat w okresie zerówki i podstawówki czy rekreacyjna jazda na rowerze lub gra w piłkę nożną. Mimo, że gimnastykę i taniec już zakończyłam, to w domu lubię dla zabawy to robić, ponieważ sprawia mi to przyjemność. Kocham zwierzęta i od zawsze darze je sympatią i taką niezmierną empatią, dlatego moim marzeniem jest praca z nimi, uwielbiam uczyć mojego psa różnych sztuczek i mam w planach kupić jeszcze jednego (ten jest już dość stary i nie chce go przemęczać). Same chodzenie na spacer jest dla mnie ekscytujące, lubię patrzeć jak mój pies się cieszy z biegania i z jakim spojrzeniem patrzy kiedy uczę go kolejnych sztuczek . Chciałabym spróbować bardziej profesjonalnie agility.

Hej! Mam 19 lat i przez szkoly wf nieco znielubilam sport. Przerażała mnie panująca w nim konkurencja i presja. Jednak niedawno stwierdziłam, że nie musze nikomu imponować, lecz poszukac pozytywów płynących dla samej siebie. Zaczelam trenować jogę. Moze nie idzie mi rewelacyjnie ale oprocz ćwiczeń na bolące plecy, kocham w niej wyciszenie. Jest ona nieco powiązana z medytacją, ktora naprawde wiele dobrego wniosła do mojego życia. Sport nie musi być tylko ruchem mięśni, ale moze stać sie tez ukojeniem dla umysłu

Mam 15 lat. Biegam amatorsko 2 razy w tygodniu od około 0,5 roku, ale zainteresowało mnie to na tyle, że w planach pojawiły się maratony, ironman'y itp. Jeśli chodzi o korzyści to jest to ogromne poczucie satysfakcji po każdym biegu, zbudowanie kondycji, odcięcie się od rzeczywistości, "reset" myśli i poczucie ogólnej pewności siebie. Serdecznie polecam każdemu raczej przez większość życia myślałem, że te wszystkie zalety płynące z uprawiania sportu są wyolbrzymione, ale mocno się myliłem.

sztuki walki, od około 3 i pół roku, daje mi to satysfakcje z wykonywanej pracy ponieważ cały czas widzę luki i możliwość progressu co napędza mnie do jeszcze cięższej pracy. Najważniejsze zostawiłem na koniec, uprawianie sportów walki daje mi spokój i możliwość skupienia się na danym momencie, co jest bardzo trudne w tym świecie

Cześć, jestem Pjoter, mam lat piętnaście i od dwóch lat się wspinam po skałach oraz na ściankach. Stało się to dla mnie niczym drugie życie. Każdą wolną chwilę poświęcam na ten sport. Kiedy nie mogę jechać na ściankę, ćwiczę na siłowni. Ludzie mówią że sport to rozrywka, dla mnie jest to styl życia. Po szkole lubię także biegać, szykuje się do przebiegnięcia 1/8 ironMana dlatego ćwiczenia są dla mnie bardzo ważne ważne. Przekaz dla ludzi? Sport pomaga w zmniejszeniu stresu, zwiększa pozytywnie samopoczucie oraz daje poczucie własnej siły. Każdemu z całego serca polecam

Trenuje na siłowni i kickboxing daje mi to radość, pewność siebie, spełnienie i lepsze samopoczucie

Piłka nożna, tę dyscypline trenuje od 8 roku życia dlatego kiedyś był to świetny sposób na spotkanie się z rowieśnikami w tamtym beztroskim świecie. Teraz mając 18 lat i odliczając czas do matury jest dla mnie ucieczką od stresu, który wiąże się z wejściem w dorosłe życie.

Trenuję lekkoatletyka ponownie od niedawna, na siłowni leci już rok. Jako dziecko wygrywałam zawody wojewódzkie oraz stałam na podium w zawodach ogólnopolskich. Przez okropnego trenera przestałam to robić. Przez to, że zawsze byłam faworyzowana bałam się, że w końcu przegram i przestałam biegać na 6 lat. Przez rozmowy z terapeutą impulsywnie zadzwoniłam do klubu w moim mieście i zapisałam się od razu na treningi. Przez wszystkie lata z zazdrością patrzyłam jak ktoś żyje moimi marzeniami. Sport, bieganie, lekkoatletyka, siłownia to rzeczy które napędzają pozytywnie moje życie. Potrafię się popłakać ze szczęścia, gdy po zrobionym treningu uświadamiam sobie, że po wszystkich latach w zaburzeniach nareszcie robię to co zawsze uwielbiałam. Teraz w planach oczywiste jest trenowanie do sezonu 2023. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć siebie znów na podium, w końcu po to chodzę na treningi. Poznałam jedną szczególną wartość, że jedna przegrana, jeden zły bieg mnie nie definiuje. Nie boję się odnieść porażki oraz nie boję się wygrywać, a to jest najważniejsze.W poprzednim zdaniu sprawa tyczy się nie tylko sportu.

Niedawno skonczylam 18 i z tej okazji 4 grudnia pierwszy raz przebiegne oficjalny polmaraton :D Lubie wyzwania, bo pozwalaja mi sie hartowac, wiec morsowanie przy -20st i przejechanie 100km na rolkach to dla mnie przyjemnosc. Nie ma slabej pogody, sa tylko slabe charaktery

Hej! Mam 25 lat i trenuje od 9 lat taniec a konkretnie street dance. Co mi daje to ? Dzięki niemu poznałem wielu dobrych ludzi, którzy są dużą inspiracją dla mnie. Czasem dzięki nim dowiaduję się o ciekawych, nowych, niszowych rzeczach i następnie zapalam się do nich. Taniec to wymiana kultur-poznałem ludzi z innych krajów z Europy, Ameryki, Indii i Azji. Spotkanie z takimi osobami to wielka lekcja i jest to super doświadczenie. W ciągu 9 lat udało mi się trochę osiągnąć na płaszczyźnie zawodów. Dostałem się do najlepszych 8 par w swojej kategorii tanecznej na jednych z największych prestiżowych zawodów na świecie, gdzie mogłem reprezentować swój kraj. Było to ogromne dla mnie przeżycie. Taniec pomaga mi w życiu codziennym-ma działanie terapeutyczne, pomaga w trudnych chwilach, jest to trochę forma medytacji. Dzięki niemu rozwinąłem świadomość swojego ciała oraz dalej dążę w rozwijaniu swoich klasyfikacji, by ukończyć studia z psychologi, a następnie rozwijać fach pracy z ciałem. Dzięki tańcu dbam bardziej o swoje ciało-siłownia, rozciąganie a kiedyś trochę joga.

Mam 29 lat i od 5 regularnie gram w squasha . Daje mi on mnóstwo satysfakcji. Łączy ze sobą kilka elementów dzięki którym pozytywnie się od niego uzależniłem. Po pierwsze bardzo dynamiczna gra angażująca większość partii ciała ( zachęcam do treningu 2 godzinnego- zakwasy na cały ciele przez 5 dni.) Po drugie by wymiana piłki między zawodnikami była sprawna musimy się bardzo skupić na grze i samej piłce przez co zapominamy na czas gry o wszystkim innym ,np. problemach ( co nie jest takie oczywiste przy innych dyscyplinach ) i resetujemy się również maksymalnie psychicznie. Po trzecie element rywalizacji jeden na jeden. Gdzie wiek i często doświadczenie nie gra aż tak dużej roli jeżeli chodzi o dobra zabawę podczas gry. Squasha uprawiam cały rok niezależnie od pory dnia i pogody. Spotkałem wiele ciekawych osób dla których ten sport jest kolejną pasja. Ja zakochałem się po pierwszym treningu i tak już zostanie . Podobno jest to tez jeden z najzdrowszych sportów . Ps. Przez 5 lat nie miałem żadnej kontuzji a trenuje ostro . Polecam wszystkim spróbować chociaż raz. Pozdrawiam wszystkich którzy grają

Masny proszę zrób film o e-papierosach, bo jest ciekawy temat o którym różni ludzie mówią w różny sposób, a ja bym chciał usłyszeć twoje zdanie, jak i pewnie wiele osób :D

Szczerze zacząłem treningi przez studia, na obowiązkowym (i fakultatywnym) wfie. Nie myślałem wcześniej nad chodzeniem na siłownię, bo po prostu nie było na to czasu (ani zapału). A teraz muszę ALE - chcę! Mam dużo motywacji, ćwiczenia poprawiają wygląd sylwetki i dzięki nim w końcu przestają boleć mnie plecy, więc serdecznie polecam :)

Hej! Trenuję od hmm dzieciństwa, bo od zawsze sport był dla mnie rzeczą niezbędną w życiu. Lubiłem rywalizację, smak potu i na koniec zwycięstwa! Prawdziwym bodźcem do rozpoczęcia poważniejszych treningów były dla mnie zawody triathlonowe na które pojechałem z tatą 6 lat temu. Wtedy mimo, że czułem się w dobrej kondycji fizycznej, ale skończyłem w drugiej połowie stawki. Pokonany często przez osoby ok.50 roku życia. Wtedy ruszyłem do mocniejszych treningów, które pozwoliły mi wygrać parę różnych zawodów oraz poznać moją obecną narzeczoną! Obecnie trenuję już tylko bieganie dla przyjemności. Nie ma nic lepszego niż rano przed pracą udać się do lasu i czuć połączenie z naturą! Pozdrawiam

Ja swoje bieganie łącze z kąpielami leśnymi. Aktywność fizyczna nabrała nowej jakości odkąd w trakcie wypadu do parku lub lasu robie sobie przerwę, aby położyć się na trawie, posłuchać ptaków i poczuć szum drzew. Robi dobrze na ciało i głowę tysiąc razy bardziej niż sam ruch.

Mam 20 lat i prawie cztery lata temu poszedłem pierwszy raz na siłownię, niestety przez covid nie mogę powiedzieć, że od czterech lat trenuję. Siłownia pozwala mi wyłączyć się od świata, żeby skupić się tylko i wyłącznie na kolejnych powtórzeniach. Rozwój na siłowni traktuje jak zdobywanie kolejnych poziomów w grach komputerowych dzięki którym nasza postać staje się coraz to lepsza. Dzięki siłowni stałem się pewniejszy siebie, nie wstydzę się tego jak wyglądam, nie mam trudności z niesieniem ciężkich zakupów a nawet mniej boje się chodzić po mieście w nocy. Zdecydowanie polecam każdemu kto ma różne kompleksy czy też chce po prostu odpocząć od pracy lub szkoły.

Trenuje Trójbój siłowy od 3lat, daje mi to dużą pewność siebie, świadomość własnej siły oraz pozwala mi się utrzymać w pewnej rutynie, dzięki której uczę się konsekwencji i dokładać kolejne kg w czasie.

Trenuję na siłowni od 4 lat czyli od kiedy zacząłem studia. Kiedy nie mam dostępu do siłowni biegam, albo chodzę na aerobik wodny. Od zawsze wstydziłem się mojego ciała, będąc grubszy niż większość moich rówieśników i nie mogąc zrobić nawet jednej pompki. Trening dał mi pewność siebie, patrząc w lustro czuję dumę i satysfakcję, każdego miesiąca mam coraz lepsze wyniki a siłownia stała się moim uzależnieniem (czuję się źle jeśli nie ćwiczę co najmniej 3 razy w tygodniu). Poza tym wszystko czego się nauczyłem o trenowaniu dało mi obszerny temat do rozmowy, dzięki któremu poznałem wielu nowych znajomych,.

20 lat za mną. Od 5 roku życia przewijał się u mnie taniec, od 10 lat robię to zawodowo, rozwijam wiele styli na raz, próbuje nowości i szukam w tym siebie. Jest to bardziej wymagający sport niż może się wydawać zwykłemu Januszowi. W tańcu potrzebna jest także siła, elastyczność i ogólna wytrzymałość. Aby być dobrym i lepszym tancerzem, początkowo ćwiczyłam w domu (cardio, hitt workout czy bieganie po schodach -.-) oraz wiadomo ulubione rozciąganie każdego rasowego tancerza ;). Trzy miesiące temu zaczęłam trenować na siłowni (na poważnie!), mam lekcje u trenerki personalnej i dźwigam jak zdrowy dzik. Przełamuje się do cardio i polubiłam bieganie na bieżni. I to wszystko dla tańca 😎

Mam 16 lat od około pół roku trenuje stricte siłowo na siłowni, do zaczęcia przekonał mnie kolega i z perspektywy czasu jestem mu bardzo we wdzięczny. Po stosunkowo krótkim czasie trenowania widzę zauważalne zmiany w sylwetce oraz w progres w dźwiganych ciężarach a personalnie uważam że nie ma lepszego uczucia doświadczonego przez mężczyznę niż poczucie własnej siły :) polecam każdemu, który waha się czy zacząć(pomijając oczywiste fakty takie jak leprze samopoczucie czy ogromna satysfakcja po skończony ciężkim treningu)

Od ponad 3 lat jestem skejcikiem i czuję że daje mi to przede wszystkim poczucie wolności i dzięki desce mogę się też wyżyć kreatywnie bo z deską można zrobić dosłownie wszystko. Deskorolka o dziwo dała mi też możliwość poznania obecnie najważniejszych osób w moim mimo tego jak bardzo spierdolone comunity często tworzy się wokół skateparków

Mam 20 lat a od 14 trenuje karate. Z perspektywy czasu zauważyłem jak ukształtowało to nie tylko moje ciało ale głównie charakter. Nauczyłem się konsekwentnie realizować z góry narzucone (często lekko wygórowane) cele oraz nie poddawania sie w krytycznych momentach co przekłada sie na wszystkie aspekty życia.

Od 2 lat skacze na skakance w formie treningu cardio. Schudłem dzięki temu 23 kg i jestem w formie życia, mam 33 lata. Polecam.

Mam 16 lat od 4 trenuję kajakarstwo klasyczne startuję głównie w konkurencji k-1 na dystansach powyżej 1000m. Trenowanie daje mi ogromną satysfakcję z życia, dzięki treningom nauczyłem się pokoro, dzięki sportowi mam świadomość ciała i wiem jak bardzo trzeba dbać o aspekt fizyczny i psychiczny, dzięki treningom już nie jestem otyły, dzięki treningom poznałem wspaniałych przyjaciół z całej Polski, dzięki treningom nie nudzę się i mam cel w swoim życiu, nauczyłem się dążenia do celu i zostałem bardziej zdeterminowany do ich osiągnięcia (w tym sezonie zająłem 3-msc w k-1 5000m mężczyzn juniorów młodszych). Cel na następny sezon to kadra narodowa. Kajakarstwo to moja pasja❤️

Mam 16 Lat i nigdy nie uprawiałem dużo sportu, zwłaszcza na w-f gdzie najczęściej zmuszano mnie do grania w piłkę nożną, gdzie do teraz nie znam jej zasad. W domu lubię jeździć na rowerze czy po prostu spacerować, lubię to robić bo mogę się wyciszyć i odpocząć od cywilizacji bo często robię to w lesie czy na okolicznych polach. Od 2 tygodni regularnie ćwiczę sobie w domu jakieś poł godziny dziennie, przekonałem się do tego przede wszystkim dla zdrowia i wyglądu. Z tego co na razie zauważyłem to lepsze samopoczucie i samoocena, więcej motywacji (zwłaszcza żeby właśnie ćwiczyć) i lepszy sen.

Mam 18 lat, Trenuje mma, od 2 lat. Uważam, że jest to sport który daje strasznie dużo pozytywów, takich jak poprawa pewności siebie, pomaga w podejmowaniu ciężkich decyzji w życiu bo nie boję się aż tak bardzo konsekwencji, nawiązuje o wiele łatwiej kontakty międzyludzkie poprzez pewność siebie, wyglądam lepiej i zdrowiej, zacząłem stosować sie do zasad (śmiesznie to zabrzmi) "prawilniackich". Nie chodzi mi, że za złe spojrzenie na mnie idę bić kogoś, ale o to, że wcześniej bez problemu mogłem zwyzywać komuś rodzinę teraz wiem jakie konsekwencje może nieść źle użyte słowo wobec innego człowieka

Mam 19 lat i od 7 ćwiczę bjj (sport walki, oparty na chwytach-bez uderzeń i kopniec) jest to bardzo taktyczny sport, przypomina szachy, więc nauczył mnie logicznego myślenia i podejmowania szybkich decyzji, do tego nauczyło mnie panować nad emocjami. Chciałbym bardzo wygrać te buty ponieważ moja rodzina nie jest zbyt zamożna a potrzebuje butów do biegania. Pozdro, robisz super robotę z tym kanalem

psie zaprzęgi:) od prawie 8 lat. Radość z tego, co mi i psom sprawia największą frajde, poczucie sensu, rozwój użytkowej rasy psów i satysfakcje z pokonywanie własnych słabości, jak trzeba w ulewie po nocy iść na trening do lasu:)

Przez większość życia nie lubiłam sportu oraz ogólnie ruchu. Byłam raczej leniwa, ale kiedy poznałam wspinaczkę, moje życie się kompletnie zmieniło. Regularnie zaczęłam chodzić na treningi, zaczęłam robić więcej kardio oraz skupiłam się na budowaniu mięśni. To wszystko sprawiło ze moja wydolność drastycznie wzrosła, straciłam na wadze, a moja sylweta zaczęła wyglądać naprawdę fajnie. Te korzyści same zaczęły być motywacją do dalszego działania. Kocham wspinaczkę i jest to aktywność która zostanie ze mną na lata, ale nadal mam otwarty umysł na inne formy ruchu i sportu. Teraz aktywność fizyczna nie jest już tylko moim hobby, ale stylem życia.

Mam nie całe 15 lat od pół roku ćwiczę kalistenikę. Polecam każdemu dzięki ćwiczeniu i diecie schudłem 10kg znacznie poprawiłem swoją sylwetkę i prowadzę zdrowsze tryb życia więc zwyczaje lepiej się czuję i oczywiście daje mi to pewność siebie i lepsze samopoczucie. Sport to zdrowie 😁

Trenuję bieganie od września, ponieważ planuje pójść do akademii lotniczej. A tam w testach sprawnościowych jest bieganie. Często biegam rano i czuje, że na porannych lekcjach jestem dużo bardziej skupiony. A przez treningi mój tydzień jest dużo bardziej zaplanowany. Więc polecam wszystkim ranne bieganie :D

@pawewawrzeczko7596

Жыл бұрын

Powodzenia w dostaniu się do akademii!

Hej! Ja mam 15 lat i trenuje taniec oraz ćwiczę na siłowni, ale chciałabym poświęcić ten komentarz dla mojej mamy która biega od ponad roku. Jest dla mnie niesamowitym przykładem jak dużo daje człowiekowi sport. Na początku swojej przygody nie uprawiała żadnego ruchu i wejście parę pięter w górę było dla niej wyzwaniem, a aktualnie pobija rekordy, o których nigdy nie śniła, a nawet przygotowuje się do przebiegnięcia półmaratonu. Bieganie dało jej mnóstwo przyjaciół, osiągnięć, dumy, ale przede wszystkim nieopisanej radości. Moja mama jest dla mnie inspiracją, jak i motywacją do pokonywania swoich barier nawet w gorszych momentach swojego życia. Mam nadzieje, że każdy jak ona odnajdzie na świecie coś, co tak ich cieszy.

37 lat, za dzieciaka byłem bardzo aktywny, grałem w reprezentacjach szkoły w podstawówce i w szkole średniej ze swojego rocznika w większości dyscyplin. Niestety zerwałem więzadło krzyżowe, wtedy jeszcze się je szyło co w ponad 99% przypadków, kończyło się niepowodzeniem i brakiem zrostu. Bez niespodzianki u mnie skończyło się tak samo. Potem rekonstrukcja i niestety odrzucenie przeszczepu, miałem dość. W związku z tym, że kolano dosłownie wyskakiwało mi ze stawu przy większym obciążeniu, dla mnie głównie mentalnie był to koniec jakichkolwiek aktywności. Skaczemy około 20 lat do przodu, koniec listopada 2021. Syn częstuje ojca słodyczami (chłopa, który waży już ponad 160 kg). Ojciec tradycyjnie odpowiada pół żartem pół serio "Synuś przecież wiesz, że tata nie może słodyczy, bo jest grubasem" Synek bez zastanowienia odpowiada "No wiem tato... nawet kolegom w szkole powiedziałem, że mój tata jest gruby" |Kurtyna| W zeszłym roku po powyższej scenie coś przeskoczyło w mojej głowie. Waga nigdy mi nie przeszkadzała, wręcz uważałem, że jak już mieć jakąś wadę to akurat ta nie jest najgorsza. Z opcji typu alkoholik/narkoman/łobuz/dz...arz/... ta wydawała się wręcz niegroźna, a na wpół sprawna noga zawsze była dodatkowym usprawiedliwieniem. Jednak stoczona batalia o zdrowie/życie nieco zmieniła moją perspektywę. Po słowach młodego zrozumiałem, że jakby mnie miało zabraknąć, to nie chcę do cholery być ten gruby ojciec, nawet jeżeli to byłaby 15 pozycja na liście po inteligentny, przystojny, wspaniały, bezinteresowny... ;) Właściwie całe życie słyszałem, że jestem leniwy i taki też po uszkodzeniu nogi fizycznie byłem. Nie wiem, czy to kwestia uregulowania cukru, witaminy D, problem leżący w głowie, czy hormonów, ale paradoksalnie, po wycięciu guza tarczycy (wrzesień 2021) i dojściu do siebie czułem się tak dobrze fizycznie, jak chyba nigdy od wspomnianego uszkodzenia kończyny, co niewątpliwie pomogło mi bardzo, gdy nadszedł dzień rozmowy z synem :) Moje życie zmieniło się, mam nadzieję bezpowrotnie, pierwszy raz, od kiedy pamiętam, wszystko mi się chce i sam sobie szukam zajęć. Spacer z dziećmi, wypad na wakacje, głupie wyjście do kina z synem, wymiana zepsutego wyciągu w łazience, czy wymiana klamki... Rzeczy, które wcześniej załatwiałem telefonem albo zwykłym nie chce mi się, nagle stały się banalnie proste, a niektóre wręcz wyczekiwane. Rzeczy, na które kiedyś trzeba mnie było namawiać godzinami, teraz realizowane są w minutach. Rzucony pomysł powoduje, że ja już planuję jak fajnie to zrobić. O rzeczach takich jak regularny trening nawet nie wspominam. W przeszłości zdarzyła mi się dieta czy dwie, ale nawet jeżeli były efekty to waga prędzej czy później wracała, okazuje się, że mała aktywność fizyczna nie pomaga w zbiciu czy nawet utrzymaniu diety, tak wiem szok. Perspektywa wiecznego ograniczania się, liczenia kalorii itd. zwyczajnie jest nierealna, chyba że ktoś lubi życie w depresji. Jednak regularne ćwiczenia są tym, co odmieniło zupełnie obraz gry. Zaczynałem niewinnie od 30-40 minut 2 razy w tygodniu i wypluwania sobie po takim czasie płuc. W szczycie wszedłem na 4,5 h treningu siłowego co drugi dzień. Niestety tak duże obciążenie i siłowe i chyba głównie czasowe zaczęły wpływać negatywnie na "głowę", więc zmniejszyłem czasy treningów. Aktualnie ćwiczę 2,5 h siłowo co drugi dzień, a dni beztreningowe okraszają spacerki/bieżnia około 1,5 h w ramach kardio i regeneracji. I tak właśnie 11 miesięcy od rozpoczęcia "przemiany" ważę 60 kg mniej i mam nadzieję, nie zabraknie mi motywacji do zachowania takiej aktywności i sprawności. W moim przypadku chyba najlepszym motywatorem jest to uczucie po treningu, jak obolały pod gorącym prysznicem mam poczucie dobrze zainwestowanego czasu i zwyczajnego zadowolenia z siebie, już myśląc, jak będzie wyglądał kolejny trening... Kończąc, butki zdzieram dość szybko, a niestety dobre trochę kosztują, więc nie ukrywam, że nowe by się przydały, tym bardziej że przez te kilka miesięcy rozmiar garderoby też ciągle się zmieniał, co nie pomaga w kosztorysie za 2022 rok ;)

Uprawiałem w życiu wiele sportów. Zaczynając od koszykówki i piłki nożnej a kończąc na szachach i sztukach walki. Ale ze wszystkich najbardziej spodobał mi się badminton który trenuje do dziś. Uważam że jest to bardzo niedoceniany sport. W mojej opinii jest najlepszy ponieważ jest tani, małourazowy, rozwija mięśnie prawie całego ciała i daje dużo fanu. Pozdrawiam osobę która to czyta🏸

Kalistenike zacząłem trenować 3,5 roku temu, serdecznie zachęcam, nie dość, że generalna sprawność i siła pieruńsko się zwiększają oraz można się przyfleksować wszędzie umiejętnościami to jeszcze sylwetka rodem z greckiej mitologii ;), po za tym wszystkim nie potrzeba żadnego sprzętu czy siłowni żeby zacząć, wystarczy kawałek podłogi lub jeśli mieszkacie w większym/ średnim mieście powinniście znaleźć parki z drążkami, pozdrawiam

Ja trenuje weightlifting już 3 lata! Zaczęłam standardowo, żeby lepiej wyglądać, mieć lepsza figurę, etc. Dzisiaj wiem, ze trenuje żeby udowodnić sobie ze mogę push myself even harder and harder. Ze limity są tylko w głowie. Mój nastrój, samopoczucie nie są już takie same jak kilka lat wcześniej. Każdy dzień treningu jest o wiele lepszy niż ten gdzie nie trenuje. I nigdy nie byłam taka confident w życiu. Nie tylko ze względu na moje ciało ale również mindset.

Trenuję mniej więcej od 6 miesięcy kalistenikę, czyli ćwiczenia opierające się na masie ciała takie jak podciąganie, pompki, deska, dipy itp. Najlepsze w tym jest to, że nie potrzeba prawie żadnego sprzętu, jedynie drążek do podciągnięć. Gdy zaczynałem to pobrałem aplikacje na telefon z ćwiczeniami i robiłem je zgodnie z planem i harmonogramem wskazanym w aplikacji, po paru miesiącach i wykonanym planie z aplikacji i poznaniu kanałów na youtube dotyczących sportu np. "Browney" ustaliłem własny harmonogram ćwiczeń, w którym robię ulubione ćwiczenia. Ostatnio zacząłem też biegać na świeżym powietrzu dla poprawy kondycji i cardio. Polecam również zimne prysznice, bardzo orzeźwiają po treningu, testują i ćwiczą siłę woli oraz wzmacniają odporność (Tutaj też zrobiłem trochę researchu). Do zimnych pryszniców przyzwyczaiłem się w jakiś miesiąc, stopniowo zmniejszając temperaturę wody, A teraz przejdę do wyników, sylwetka ciała bardzo się u mnie poprawiła, pojawił się również ten sławny "sześciopak". Również moje samopoczucie się bardzo poprawiło i po prostu lepiej się wstaje. Chodzę do technikum na profilu technik informatyk, i polecam ćwiczenia wszystkim w klasie, gdyż zmieniłem się nieporównywalnie i czasami dostaję pytania od kolegów co ćwiczę, czy biorę sterydy, a ja im odpowiadam, że ćwiczę w domu i nic nie biorę. Dodam też, że dieta ma również bardzo ważne znaczenie gdy coś trenujecie, i to zmotywowało mnie do nauczenia się gotować, jest wiele przepisów w internecie i uwierzcie mi, że gotowanie jest bardzo proste i naprawdę warto, dużo się można nauczyć i zaskoczyć bliskich. Można się zdziwić, ile trening przez tylko 30-60 minut każdego dnia z przerwami co 3 dni może zmienić w człowieku :D

Mam szesnaście lat, a od dwóch zaczęłam ćwiczyć. Trenowałam w domu, zaczęło się niepozornie, ale codziennie przez około rok znalazłam przynajmniej 15 minut na podtrzymanie rutyny. Następnie przerwa związana z nową szkołą i powrotem ze zdalnych. Dokładnie 04.11.22r. poszłam na siłownię. Powracam do formy. Cieszę się. Dlaczego? Odczułam znaczną różnicę. Moje samopoczucie, stres czy bóle menstruacyjne, od czasu przerwy, pogorszyły się. Własna satysfakcja i duma ze zdrowej sylwetki, również robią swoje.

Trenuję jezdziectwo. Dostałam konia na którym jeżdżę, bierzemy udział w zawodach, bardzo wiele mu zawdzięczam, dużo osiągnęliśmy razem, wskoczyłam z nim na ‚klase wyzej’ w aspekcie zawodów jak i komunikacji i więzi. Niestety nie jest to mój koń, a kon który niedługo zostanie sprzedany. Spędzam w stajni ok 3h codziennie. Utrzymanie tez nie jest tanie -muszę pracować by zarobić na treningi, zawody, kowala, pasze... Oprócz bogatego bagażu jeździeckiego nauczył mnie dobrego planowania czasu, cierpliwości, dysponowaniem pieniędzmi, samozaparcia, słuchania jego nie brzmiącego głosu czyli rozumieniu mowy ciała a przede wszystkim nie traktowania zwierzęcia jako sprzęt do ćwiczen. Kiedy mój ukochany kon znajdzie nowy dom, nie wiem co ze sobą zrobię, bo drugiego takiego partnera nie ma..

Mam 15 lat i około 4 lata temu zacząłem skakać na rowerze. Zaczynałem na zwykłym rowerze górskim ,który nie był przeznaczony do tej dyscypliny kolarstwa. Lecz pomimo tego, spośród kolegów odznaczałem się największą odwagą. Zjeżdżałem z wszystkich schodków jakie napotkałem na swej drodze i w miarę możliwości skakałem przez różnego rodzaju hopki. Wiele razy wywracałem się uprawiając kolarstwo grawitacyjne. Miałem problem z nadgarstkami po pewnym upadku przez 2 tygodnie nie mogłem swobodnie otworzyć drzwi. Nie zrażałem się do tego sportu , lecz gdy byłem bardziej zaawansowany kupiłem za uzbierane pieniądze rower, który nadawał się do tego. Pojechałem na trasy ze sporymi rampami skoczyłem raz, prawie wypadłem przez kierownicę, za drugim razem skoczyłem idealnie ,a za trzecim razem wziąłem zbyt duży rozpęd, przeleciałem praktycznie całe lądowanie i z impetem uderzyłem w ziemię. Mocno się poobijałem , ale po wizycie w szpitalu okazało się ,że nic poważnego się nie stało, lecz zraziłem się do tego sportu. Przez rok czasu nie fascynowałem się żadnym konkretnym sportem ,ale pewnego razu oglądając konferencje Fame mma, zaciekawiła mnie pewna osoba i był to Robert Karaś. Byłem bardzo ciekawy jego osoby, oglądałem różne wywiady, filmy instruktażowe o tematyce triathlonu, nie tylko w jego wydaniu ,lecz również innych pasjonatów tego sporu. Zacząłem wychodzić na rower jeżdżąc już w inny stylu. Uczyłem się wjeżdżać pod strome podjazdy i ogólnie nakładałem nacisk na trening kondycyjny. Zacząłem biegać ,a jeżeli chodzi o pływanie to było to odświeżenie wiadomości bo miałem 6 letni background pływacki. Zainteresowałem się również kalisteniką. Szczerze mogę przyznać ,że te sportu uczą dyscypliny ,cierpliwości i logistyki planowania tego co ma się zrobić, z całego serca polecam te dyscypliny.

Mam 19 lat i przez całe moje życie uprawiałem sporty w podstawówce piłka nożna i basen w gimnazjum tenis i dalej basen w liceum siłownia na którą nadal chodzę. Daje mi to dużo pewności siebie i motywacji do życia

Aktualnie jeżdżę na desce od maja tego roku i sprawia mi to satysfakcje i tez dzieki temu uciekam od codziennych problemów zakładam słuchawki i zaczynam jeździć. Ciesze sie z tego bardzo bo widze po sobie ze w przeciągu paru miesięcy zrobiłem duży postęp. Zauważyłem ze ogólnie deska w moim życiu była w nim bo od 10 roku życia cos próbowałem potem zrobiłem przerwe i u ziomka na chacie to samo akutalnie ma piętnaście lat i nie chce zmieniać sportu ze wzgledu na dobre otoczenie co mnie przyjeło do siebie i czuje sie z tym lepiej ze zamiast siedzieć i grac tak jak to robiłem wcześniej mam jakaś aktywność fizyczną.

Mam 21 lat. Od 10 lat jeżdżę konno. Choruję na nerwicę. Gdy wsiadam na konia wszystkie myśli,stres, problemy znikają, liczy się tylko koń. Kocham ten sport za to, że jest bardzo skomplikowany i wymagający. Każda część twojego ciała wykonuje inny ruch w tym samym czasie. Gdy lewą łydką działam na popręgu, prawa się cofa i działa z tyłu, w tym samym czasie lewa ręką pulsuje a prawa trzyma sztywno lecz z wyczuciem... a do tego dodajmy jeszcze siedzenie w równowadze, wyprostowanym i wysiadywanie ruchów konia. Jest to najlepszy sport na świecie, nie wyobrażam sobie zastąpić go jakimkolwiek innym. Każda jazda jest wyjątkowa, każdy koń jest wyjatkowy.

Jeżdżę na deskorolce od 5 lat i daje mi to poczucie wolności i satysfakcję z nowych tricków

Trenować zacząłem na koniec 6 klasy. Wcześniej jeżeli chodzi o bieganie byłem przed ostatni w klasie. Byłem raczej siedzącą osobą moje rekordy w graniu na komputerze, 12 godzin ciągiem granie, jedzenie, granie. Dlaczego więc zacząłem trenować bieganie, chciałem udowodnić sobie że jestem kimś. Więc pierwsze były tak naprawdę zawody i eliminacje szkolne ,w których obudziłem w sobie rezerwy mocy. Dostałem się na nie, puźniej coś samemu się poruszałem i stałem się dobry. Następnie tak się w to wkręciłem i zyskałem takie poczucie własnej wartości że, powoli wchodziło Ego Top, w porównaniu do wcześniejszych czasów. W końcu klub i jakieś szkoły same się po mnie zgłosiły. Pomijając burzliwą historię ,to kilka razy się zakwalifikowałem na Mistrzostwa Polski. Trenowałem wyczynowo tak do 3 klasy szkoły średniej. Jednak po przerwie jednego roku, dla zdrowia , zamierzam w pod koniec tego roku ponownie wznieść się na wysoki poziom. Przez tą przygodę zyskałem , dużą pulę znajomości, pewność siebie i jakieś pieniądze. A jeżeli chodzi co bym chciał zacząć lub kiedyś chciałem to taniec. Hip hop/ Breakdance.

Trenuję piłkę nożną już przez 10 lat. Przez ten czas dzięki niej nauczyłem się wielu rzeczy, ale myślę że najważniejsza jest umiejętność dokładnego zarządzania czasem. To konieczne kiedy rano masz trening, później szkołę i po zajęciach znowu trening. W takiej sytuacji musisz znaleźć energię i motywację do nauki czy nawet wyjścia że znajomymi, ale właśnie długotrwałe treningi nauczyły mnie jak sobie z tym radzić. Teraz kiedy jestem na studiach szczególnie pomaga mi to bo nie tylko po treningu, ale też w przypadku kiedy późno kończę wykłady jestem w stanie nadal zrobic cos produktywnego.

Mam 14 lat, uprawiam strzelectwo (karabin pneumatyczny ,,wiatrówka") uważam że ten sport daje mi możliwość wyciszenia umysłu (quasi medytacja) oraz motywacje do ćwiczenia całego ciała (ten sport angażuje mięśnie od stóp do głowy).

Za chwile kończę 18 lat, od 2014 roku grałem w siatkówkę, dało mi to mega dużo możliwości, zacząłem poznawać nowych znajomych, nabyłem nowe umiejętności interpersonalne, ale przez kontuzje kolana musiałem przestać grać profesjonalnie i jedyne co mi zostało to granie na szkolnych zawodach, od jakiegoś czasu zacząłem chodzić na siłownię i znowu poczułem jak bardzo sport jest mi potrzebny do dobrego codziennego funkcjonowania. Polecam każdemu choć trochę ruchu bo serio warto, mi daje to dużo radości i satysfakcji z samego siebie

Lekkoatletyka konkretnie dystanse średnie ponad 4 lata daje mi to szczęście satysfakcję i wyniki na skalę krajową

Trenuje tenis od 11 lat. Kiedyś tata zabrał mnie na swój mecz. Była to moja pierwsza styczność z tym sportem i od razu się zakochałem w nim. Dzięki tenisowi wydaje mi się że jestem otwarty na ludzi. Przez to z jaką grupą różnych dzieci miałem styczność na treningach, poznałem bardzo dużo osób o podobnych zajawkach i nie mam problemu teraz z nawiązywaniem kontaktów. Polecam każdemu spróbować :)

Mam skończone 18 lat i pływałem zawodowo 11 lat, ale od 2020 chodzę na siłownię 5 razy w tygodniu. Sport jest częścią mnie, dzięki temu, że trenuję lepiej się czuję fizycznie oraz emocjonalnie, moja wysportowana sylwetka pomaga w znajdywaniu nowych znajomości, jest to również kolejne hobby, na który temat mogę się wypowiedzieć, a przede wszystkim ruch, to życie.

trenuję ciało i umysł, ale przede wszystkim, trenuję utrzymanie uwagi, koncentrację umiejętność skupiania się na danym zajęciu, od zawsze miałem problem z szybkim rozpraszaniem się i słabą koordynacją wzrokowo ruchową, co jak można się domyślić, znacznie utrudnia życie (szczególnie szkołę). W celu lepszego koncentrowania się na zadaniach wykonuję różne ćwiczenia, testy na czas itp. A nawet zacząłem medytować. Daje to powolne, ale zadowalające rezultaty, coraz efektywniej pożytkuję czas jaki mam i lepiej radzę sobie z zadaniami jakie sobie stawiam. Prawie wszystko można przezwyciężyć ciężką pracą. pozdrawiam

mam siedemnascie lat i od dziewieciu jezdze konno. uwazam, ze pomaga mi to radzic sobie ze stresem, wyciszyc umysl. wspolpraca z druga istota, tworzenie czegos razem, daje ogromna satysfakcje. bylo duzo wzlotow i upadkow, jak w kazdej dziedzinie zycia, ale pozwala mi czuc, ze zyje, nawet wtedy, gdy jest z tym ciezko...

Kiedyś ze względu na rehabilitacje pleców ćwiczyłem yoge, chodzenie na zajęcia było musem żebym się dobrze czuł. Po kilku miesiącach przestałem ćwiczyć. Po paru latach naszła mnie refleksja że to bardzo nie w porządku że ktoś kto ma 22lata, jest w swoim prime możliwości fizycznych i nie wykorzystuje ich. Wróciłem na zajęcia yogi, zacząłem chodzić regularnie 2 razy w tygodniu w intensywnych godzinach, z czasem zaczął mnie kręcić fakt że mam większe zasięgi, potrafię zrobić szpagat poprzeczny, ustać na głowie czy zrobić pełny mostek. I sama myśl ze dzięki tej aktywności fizycznej mogę nawet na stare lata być sprawniejszym niż nie jeden nastolatek dziś daje mi motywacje do tego sportu.

Boks kilka miesięcy daje mi mega dużo pewności siebie pozwala cudownie odreagować stres i plusy takie jak lepsza koordynacja skupienie czy kondycję w dodatku czuje się jak bym grał w szachy trzeba bardzo dużo myśleć wiec kreatywność też jest coraz lepsza

Mam 15 lat i od 2 lat trenuje grę w szachy. Daje mi to lepszą orientacje, logiczne myślenie oraz szachy pozwalają mojemu mózgowi rozwijać się w szybszym tempie. Bardzo mocno chciałbym w przyszłości zostać nagrodzony tytułem szachowym.

Obejrzałem ten film w drodze do pracy zbiorkomem w pierwszy dzień, kiedy udało mi się rano wstać i iść pobiegać. Zawsze do sportu było mi daleko, ale od jakiegoś czasu próbuje poprawiać jakość swojego życia i od kilku tygodni nie pije w ogóle alkoholu, którego zawsze było u mnie sporo. Teraz przyszła kolej na fajki i stwierdziłem, że może właśnie jakaś forma sportu będzie dla mnie motywacją. Trzymajcie kciuki i powodzonka

Ja mam 21 lat, 8 gram w piłkę ręczną. Uważam, że jest to sport, który najbardziej wszechstronnie rozwija młodzież. Siła, szybkość, gibkość, ale też dyscyplina, punktualność i serce to kilka z rzeczy których możesz się nauczyć ćwicząc ,,rękę”😂. Dzięki pasji do tego sportu gram w drugiej lidze, sam prowadzę drużynę młodych adeptów i z treningu na trening widzę jak się rozwijają. Zapału do sportu nauczył mnie mój trener który ma 78 lat i nadal prowadzi drużynę. ❤

Mam 19 lat, trenuję pływanie raz w tygodniu od dziecka, oraz od tego roku akademickiego codziennie dojeżdżam rowerem na uczelnie (10 km w jedną stronę), wakacyjnie od 3 lat trenuję kajaki, windsurfing, żeglarstwo. Daje mi to możliwość oczyszczenie głowy np. po całym dniu nauki; pomaga mi schudnąć (na razie -14kg) oraz daje satysfakcję, że coś robię, a nie oglądam głupie filmiki na tiktoku. Dało mi to również możliwość zarobku, gdyż pracowałem w wakacje jako instruktor na koloniach wodnych. Sport stał się więc elementem mojego życia, bez którego wyglądało by zupełni inaczej.

Ja po krótce opowiem swoją historie :D Za czasów szkolnych i po szkole dużo grałem w piłkę nożną i tenisa stołowego. Miałem dużą niechęć do jazdy rowerem i tymbardziej biegania- podczas zaliczeń klasowych mimo gry w piłkę byłem jednym z najgorszych na 1km :p Potem lata bez sportu aż namówiła mnie koleżanka na wspólne biegania i poczułem zajawkę. Kilka lat później kupiłem rower mbt na dłuższe trasy z ziomkiem i śmigamy tak od kilku lat na wspólne dwa, trzy wypady z noclegami w roku. Ogólnie jarały mnie ciągle długie trasy rowerem i długie wybiegania. I wpadlem na pomysł triathlonu (pływałem sporadycznie ale od dziecka). Przygotowania przerwało mi nagłe zamknięcie basenów kilka lat temu ;) W zeszłym roku kupiłem rower szosowy, kilka dni temu bieżnie z decathlonu i ruszam ponownie z przygotowaniami do Ironmana. Sport daje mi pewne poczucie wolności. Walka sam na sam na długich dystansach ze swoimi słabościami daje mi silne poczucie swoje wartości. Lubie udawadniać sobie na co mnie stać :D samo bieganie wycisza mnie i jak to mowię- układa w głowie. Szukałem też swojego miejsca w sporcie siłowym ale po 1,5 roku stażu mogę stwierdzić że nie daje mi tej radości. Aktualnie mam 32 lata i nie wiem gdzie i kim bym był bez sportu :) Pozdrawiam

Mam 24 lata, od około roku ( od kiedy lekarz pozwolił mi ćwiczyć po operacji stawu skokowego) ćwiczę kalistenikę i nigdy w życiu nie byłem tak sprawny i zadowolony z sylwetki. Często dla przyjemności chodzę na basen i czasami biegam. Kalistenika bardzo pomaga mi uczyć się równowagi i kontroli nad ciałem, pokazuje braki i własne słabe strony. Jest bardzo efektywna w podnoszeniu siły, sprawności i sylwetki. Z całego serca polecam każdemu bo mogą ją trenować wszyscy, zarówno doświadczeni sportowcy jak i ludzie którzy nigdy nic nie trenowali.

Od 6 lat ćwicze w domu. Od 4 na siłowni. Największą moją motywacją były żarty ze strony jednego kolegi z klasy. W mojej głowie pojawiały myśli, że już nikt nigdy mnie nie wyśmieje. Udało mi się. Po tych wszystkich latach schudłam nie do poznania. Moja kondycja, wytrzymałość, sylwetka i PSYCHIKA zmieniły się. Moja pewność siebie wzrosła. Przez lata rozwijałam wiedzę na temat żywienia, ćwiczeń. Na siłowni poznałam cudownych ludzi. Zawsze starałam się propagować korzyści zdrowotne płynące z uprawiania sportu. Oprócz ćwiczeń siłowych lubię też pływać. W trzeciej klasie liceum uczęszczałam nawet na sekcje pływacką, teraz po szkole chodzę na basen bardzo rzadko. Byłam też dużą fanką jeżdżenia rowerem, jednak po zdobyciu prawa jazdy, rower poszedł w odstawkę. Co roku mam "sezon na bieganie". Trwa on jakoś od lutego do września/października. Niestety w żadnych zawodach (oprócz "szkolnych") JESZCZE nie startowałam. Genetycznie jestem bardzo roziągnieta, więc gimnastyka również należy do grona moich ulubionych aktywności. Uważam, że sport i osoby powiązane z nim, które spotkałam na swojej drodze ukształtowały mnie. Sport dał mi bardzo dużo.

Trenuje Kickboxing od 7 miesięcy, dało mi to dużo pokory i mam duże ambicje dotyczące tego sportu. Pozdrawiam

Mam siedemnaście lat biegam 2 razy w tygodniu od roku. Uspokaja mnie to oraz nadaje motywacje do nauki oraz działania również daje mi pole do przemyśleń i odpoczynku psychicznego. Teraz zacząłem chodzić na tenisa. Mam nadzieję, że nauczę się w niego grać na takim poziomie, że będę mógł sam bez trenera czerpać radość z gry. Pozdrawiam cieplutko.

bardzo fajny film, super się oglądało!

@ezzygaming9033

Жыл бұрын

W 37nl sekund?

@demik8024

Жыл бұрын

This guy is speed

Ja trenuję lekkoatletykę, przede wszystkim rzut dyskiem (choć trochę też chodzę na siłkę i zumbę). Co daje mi sport? Spokój umysłu i lekkość ducha. Niedawno wyszedłem z ciężkiej choroby i sport był tym czym mogłem odciągnąć od tego myśli. Osobiście uważam, że każdy powinien w życiu znaleźć aktywność, która daje mu radość. U mnie to bycie miotaczem, a dla kogoś innego może to być łyżwiarstwo - nieważne :)). Kocham sport bo mogę realizować swoje pasje i marzenia.

Chodzę 3 razy w tygodniu na boks dodatkowo wieczorami codziennie biegam co przekłada się na zawody sportowe, jest to dla mnie świetne i dziś nie mógłbym z tego zrezygnować. Mogę dodać, że nie spożywam cukru, niesamowite jak nasz mózg potrafi się przystosować.

Od kilku lat robiłam w głównej ilości kardio i bardzo mnie męczyło i musiałam się często zmuszać, żeby w ogóle zacząć trening. Od kilku miesięcy olałam kardio i zaczęłam robić treningi głównie siłowy i ... Wow! Czuję się o niebo lepiej. Jestem silniejsza, nic mnie nie boli(kolana, plecy, biodra) chyba, że są to zakwasy :) polecam każdemu tylko z głową, żeby się nie uszkodzić . Buźka

Witam wszystkich zgromadzonych! Mam 17 lat i od blisko 5 lat trenuję na zaawansowanym poziomie zarówno narciarstwo alpejskie jak i kolarstwo szosowe oraz górskie. Są to sporty ekstremalne, przy których adrenalina to nieodłączny element zabawy. Jaki wpływ mają na mnie te dyscypliny? Pełnią rolę motywatora w moim życiu, motoru napędowego do podnoszenia swoich poprzeczek i ambicji, wzbijania się na wyżyny. Prócz wielkich osiągnięć i satysfakcji uczą cierpliwości i pokory do ludzi, sprzętu i życia, które powinno nas zadowalać, a właśnie z tym miałem największy problem. Akceptacją samego siebie. Przyczynami niezadowolenia była nadwaga i aspołeczność. Lata ciężkiej pracy fizycznej przyniosły zadowalające skutki, które nie podziałały tylko na mnie ale i na członków mojej rodziny, którzy również podjęli się walki ze swoimi słabościami. I to uważam za piękne w sporcie, poczucie wspólnoty, które napawa do walki. Jest to dość krótkie streszczenie tego co chciałbym zawrzeć w moim przekazie. Jednakże myślę, że najważniejsze aspekty zostały uwzględnione. NAJWAŻNIEJSZE BY SIĘ NIE PODDAWAĆ AUUUU!!! ALLELUJA I DO PRZODU!❤

Mam 21 lat i od 5 lat trenuje strzelectwo sportowe. Sport sam w sobie jak zauważyłem pomaga mi się skupić, oraz wykształcił pewien poziom samodyscypliny. Ogólnie rzecz biorąc to nie będę nigdy żałować decyzji o podjęciu się tego sportu bo dzięki temu poznałem wielu miłych i bardzo interesujących ludzi

Siedemnastka za pasem i cieszę się że siedem lat spędziłem wspinając się. Ściankę wspinaczką cenie sobie przede wszystkim za to że każdy kolejny ruch to nowa wygrana która daje mi siłę by iść dalej. Mam również to szczęście że w mojej rodzinie trenują prawie wszyscy przez co wspieramy się nawzajem i motywujemy do działania. Sport nie tylko pomaga mi się "wyżyć" ale też zacieśnia więzy rodzinne i sprawia że jestem szczęśliwszy.

Mam 14 lat, regularnie trenuję kolarstwo szosowe od około 4 lat. Jest to moja pasja. Nic nie sprawia mi więcej radości niż rower. W sezonie robię około 250 km tygodniowo, na jesień i zimę mniej ale dalej dużo bo blisko 110 km na tydzień. Próbuję być coraz lepszy. Bardzo lubię długie dystanse które dają mi wolność wybierania trasy podczas jazdy. lubię to bo mogę pojechać gdzie mi się podoba i uczę się miejsc które dopiero odkrywam bo rok temu się przeprowadziliśmy. Próbuję jeździć co drugi dzień co pomogło mi ukształtować regularność wobec treningowych oraz rekreacyjnych tras. Szybka jazda na rowerze mnie relaksuje, nie myślę wtedy o niczym niż tylko o drodze i widokach które mnie wtedy otaczają. Bardzo motywuje mnie przekraczanie moich granic wytrzymałości. Po treningu czuję ogromne zmęczenie fizyczne ale nie psychiczne. Wręcz przeciwnie po wysiłku fizycznym jestem bardziej kreatywny. W dni w które nie planuję długich lub wyczerpujących tras biegam w pobliskim lesie. Bieganie nie jest moją mocną stroną ale od roku mocno próbuję. W tej chwili nie wyobrażam siebie bez sportu a tym bardziej bez roweru. nie wiem co mogło by aż tak zakorzenić się w moich zainteresowaniach gdybym nie odkrył przypadkowo tak niesamowitego sportu jakim jest kolarstwo szosowe zapisując się do klubu kolarskiego 4 lata temu. :)

Trenuje szybkie nawijanie od 2 lat Daje mi to przyjemność i sens życia

longboard dancing/freestyle, dwa lata, poobijane kostki i super spędzony czas z ziomkami :)

Julia, 23 lata. W dzieciństwie trenowałam taniec (modern, disco-dance), jednak zawsze byłam w tym dość przeciętna, mimo że sprawiało mi to mnóstwo radości, jako osobie lubiącej rywalizację, czułam pewien niedosyt. Idąc na studia zapisałam się na sekcje Areobiku Sportowego AZS (o którego istnieniu większość osób nie wie). W skrócie jest to połączenie tańca, skoków, rozciągnięcia i w środku układu musisz walnąć na glebę i robić pompki 😂 O dziwo bardzo odnalazłam się w tej dyscyplinie, a zawody akademickie zaspokajają moją potrzebę rywalizacji. Treningi są uzależniające i działają jak wypicie szota z endorfin. Od 4 lat „przeskakuje” samą siebie i wchodzę na wyższy level sprawności, ale przede wszystkim spędzam dużo czasu z moją drużyną/przyjaciółmi. Pomimo tego, że na trening jadę godzinę, to robię to z wielką przyjemnością 💃🏼

Mam 17lat i trenuje szachy od roku, nie jest to sport fizyczny tylko bardziej umysłowy ale zalicza się do sportu a cel jaki chciałbym osiagnac to zdobycie jakiejś kategorii szachowej i wygranie turnieju. Oraz trenuje sporadycznie boks dla własnej sprawności i nie mam większych celow w tym sporcie. Fun fakt jest sport który łączy obie te dyscypliny mianowicie szachowy boks.