O roli światła i mroku w obrazach artystki oraz o wizualnym potencjale betonowych brył - w rozmowie z Ewą Zawadzka, autorką „Opowieści pejzażu”.
Dyptyk Ewy Zawadzkiej z cyklu „Opowieści pejzażu” (2006), namalowany w ciemnej, szaro-ugrowej tonacji, przedstawiający perspektywiczny układ zgeometryzowanych brył na tle głębokiego czarnego tła, prezentowany jest na wystawie „Dla Johanne i Anny” w Willi Sixta. Kuratorka wystawy, Agata Smalcerz, wybierając na wystawę prace z Kolekcji Sztuki Galerii Bielskiej BWA, nawiązała do pierwszych mieszkanek zabytkowej willi, kolejnych żon Teodora Sixta. Wystawa tematycznie związana jest z postrzeganiem sytuacji i roli kobiety współcześnie oraz w poprzednich wiekach.
Agata Smalcerz zaprasza autorki i autorów prezentowanych dzieł do „Spotkań przy Kolekcji” - rozmów we wnętrzach Willi Sixta, w scenerii wystawy „Dla Johanne i Anny”.
Agata Smalcerz:
Dyptyk z cyklu „Opowieści pejzażu” Ewy Zawadzkiej to monochromatyczna abstrakcja o grubej fakturze przypominającej beton. Widoczne formy wydają się być fragmentem jakiejś monumentalnej budowli, ciężkich bloków kamiennych, zza których przedziera się dające nadzieję światło. Zamknięcie, uwięzienie, osaczenie powodowane jest nie tylko przez mury; często jest to sprawa konwenansów, norm, tradycji. Czy Johanne Emilie była ofiarą zamkniętą w złotej klatce przepychu? A potem Anna, młoda dziewczyna wydana za starszego mężczyznę, prawdopodobnie ze względu na jego majątek…? (Agata Smalcerz, Dla Johanne i Anny. Przewodnik po wystawie)
Spotkanie odbyło się 20 czerwca 2023 roku w Willi Sixta.