Sorterriko koplak (Mikel Laboa)
Музыка
Ohianeko pagoak blai
aideratuz hiru elai.
Ostadarraren harian dira
hirurak pausatu nahi.
Larrosak dira gorriak
edo bestela xuriak.
Hagitzez dira ederragoak
neskatilaren irriak.
Maldan behera urratsa
betiko bidean latsa.
Hodei ilunak gaua belzten du
udazkena ez da bedatsa.
Usapalak ostantzean
huts bat badut bihotzean.
Zatoz maitea gure etxera
dostatzera arratsean.
Eder basoan haritza
haran aldean garitza.
Fruitu antzera ontzen da hemen
gizasemeen bizitza.
Sagar gorriak dilindan
damea dago ganbaran
maite laztanez hartzeko eta
elkartzeko ohantzean.
Iluntasuna abailtzen da
luma galdu bat bezala
begiak uso, mingaina arana
zure bihotza ene aingura.
Hurrun gauhontzak uluka
zakur deslaiak zaunkata.
Mende oso bat iraganen dut
zure ondoan koblaka.
Пікірлер: 20
Mikelek barrua ikutzen du, barneraino sartzen da bere kantaera. Hundia benetan
Belleza, sentimiento y Euskal Herria en estado puro. Antes de entenderlo ya me gustaba. Habia algo que me tocaba y me sigue tocando en lo más profundo de mi ser Nire barne barnean sentimendu gogor bat
Mikel ikusiko zeruan😘
Bihotza...sendimendu....burue.... dana hasten da jantzan...negarrez...barrez....bizitzen!!! Gozatzen!!! Eskerrik asko Mikel !!!!!
Aupa mikel!!
Berbak, poesia, maite dot abesti hau!!!
Haundixa mikel
Ez dago ederragoa... Ondo izan Mikel ta Karlos
Entzun dudan abesterik ederrenetarikoa da .
Egundaino entzun ditudan kantore eijerrenetarikoa duzu.
Mende oso bat iraganen dut zure ondoan koblaka, zure ondo koblaka!
@kapan111 "Dut". Karaokeen kabia egiteko txatxangorri bakarra naz eta.
Mila esker, euskal kataren zaleen partez, MILA ESKER!!
Oso lan ona. gure kulturari akarpen ederra egiten duzu/e. Zorionak
setimendu esanguratsuen multzo bat da, musikara egoki transformatua. dimentsio ugaritara iristen da egokitasun handiz. aipagarria pianoaren erabilera burutsua
Eder hondartzan neskatxa sagarbixteroak.
Alguien podría traducir la letra al castellano ??
@errotazar
3 жыл бұрын
Empapadas están las hayas del bosque tres golondrinas el vuelo emprenden sobre los hilos del arco iris las tres posarse quieren De no ser rojas son blancas las rosas mucho más bonita es la sonrisa de las muchachas Pendiente abajo son mis pasos por el camino siempre amargo Es otoño, no primavera oscuras nubes cubren los cielos Cuando se esconde la tórtola mi corazón queda desolado Ven, amor mío, donde mí de noche quiero estar acompañado Hayas del bosque trigales del valle somos como los frutos que maduran lentamente Manzanas rojas en la rama en su habitación está la dama suspira por mis besos suspira por mis abrazos Cae la noche como una pluma perdida tu lengua es como una ciruela tu corazón es mi ancla Gime el búho en la lejanía ladran los perros abandonados Estaré todo un siglo cantándote versos.