Sługa Boży Brat Alojzy Kosiba urodził się w 1855 roku w Libuszy koło Biecza. Na Chrzcie Świętym otrzymał imię Piotr. Już od dziecka czuł powołanie do stanu duchownego, pragnął wstąpić do seminarium, lecz rodzina była zbyt uboga, aby umożliwić mu kształcenie się. Dlatego też młody Piotr rozpoczął w Bieczu naukę zawodu szewca, zaś po otrzymaniu dyplomu czeladnika wyjechał do Tarnowa, by tam udoskonalić swoje umiejętności. Podczas pobytu w Bieczu wielokrotnie spotykał się z tamtejszymi franciszkanami, w których kościele często się modlił. W czasie lat nauki rzemiosła dojrzewało w nim powołanie i postanowił zostać bratem zakonnym. W 1878 roku w klasztorze w Jarosławiu przyjęty został do Zakonu Franciszkanów, tzn. Zakonu Braci Mniejszych, założonego przez św. Franciszka z Asyżu, i otrzymał imię zakonne Alojzy.
W tym samym roku brat Alojzy został przeniesiony do klasztoru w Wieliczce - miejsca, w którym miał spędzić całe swe życie zakonne. W klasztorze wykonywał wiele czynności takich jak naprawianie butów, zajmowanie się pszczołami, lecz podstawowym jego zadaniem była kwesta. Szczególną opieką otaczał biednych i chorych. Był człowiekiem głębokiej modlitwy oraz wzorem życia zakonnego.
Zmarł dnia 4 stycznia 1939 roku. Od razu po jego śmierci wierni zaczęli modlić się przy jego grobie, powierzając jego wstawiennictwu swoje prośby. Proces beatyfikacyjny Brata Alojzego rozpoczął się w roku 1963. Przewodniczył mu biskup Karol Wojtyła. To także on, już jako kardynał metropolita krakowski, powiedział w Wieliczce: „Duch św. Franciszka odrodził się w miejscowym klasztorze w osobie Sługi Bożego Brata Alojzego Kosiby”.