พุทธวจน การสำรวมอินทรีย์(ตา หู จมูก ลิ้น กาย)ไว้กับกายคือลมหายใจ ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ประมาท มารผู้มีบาปจะทำอันตรายเราไม่ได้
เมื่อเราเมาหมกกับความสุขอยู่ อนุสัยคือ ราคะ(กำหนัด ยินดี)ย่อมนอนตาม
เมื่อเราเมาหมกกับความทุกข์อยู่ อนุสัย คือ ปฏิฆะ(ความขัดใจ คือโทสะ)ย่อมนอนตาม
เมื่อเราอยู่กับความเฉยๆ ไม่สุขไม่ทุกข์ อนุสัยคืออวิชา ย่อมนอนตาม
ต้องละความเพลิน (ละนันทิ)ในอารมณ์ เป็นการไม่สร้างภพ เมื่อภพไม่มี ชาติย่อมไม่มี