سپاس از برنامه شما! من وقتی ایران بودم جز مهاجرت ارزوی دیگری نداشتم، خیلی ساله از وطن خداحافظی کردم و از زندگی کاری، اجتماعی و خانوادگی خودم خرسندم، منم مثل این اقا تلاش زیاد کردم، اولا خیلی مهمه که در چه سنی مهاجرت کنی، هر چه جوانتر شاید بهتر، گرچه در سنینی که هویت هنوز شکل نگرفته (از ۴-۵ تا حدود ۱۷-۱۸ سالگی)بهتره مهاجرت نکنیم چون احتمال بحران هویت بالا میره. چیزی که در حرفهای این آدم نمیشنوم مساله احساس هستش، خیلی راحت حرف میزنه جوری که انگار جهان وطنی ساده است، نه عزیزم! به میزان اینکه چقدر از نظر احساس و هیجان حساس باشی دل کندن از خاکی که درش ریشه گرفتی سخت است، هرچقدر هم از زندگی در سرزمین جدید خرسند و راضی باشی، مثل درختی هستی که از ریشه کنده شده. حتی نسل دوم و سوم مهاجران هم بستگی به میزان حساسیتشان این مورد براشون تو زندگی مهمه... خلاصه کلامم: جهان وطنی بسیار مشکله، ربط مستقیم به میزان موفقیت در سرزمین دوم نداره، مهاجرت درسته که برای بشر عادی و تاریخیه، امااصلا پدیده آسانی نیست.

گفتگوی بسیار مفید و حرفه ای بود، ممنون از وقتی که گذاشتید و این محتوای فوق العاده رو تولید کردید.

Thank you 🙏

@sargolzaei

2 ай бұрын

🙏🏻🙏🏻🙏🏻

من کمتر از یکساله مهاجرت کردم و با اینکه فیلد کاری م بیزینس نیست، از اینسری گفتگو ها بسیار بسیار یاد گرفتم. ممنونم🙏🌹

@sargolzaei

2 ай бұрын

🙏🏻🙏🏻🙏🏻🕊🌹

یک نکته بسیار مهم که غیر مستقیم از سری ویدئوهای شهروند جهان میشه برداشت کرد، اهمیت و نقش سن و سال در مهاجرت موفق هست. وقتی آدم در بیست سالگی مهاجرت می کنه، انرژی و قدرت تطابق بیشتری برای پر کردن فاصله ها داره. برای یک جوان بیست ساله خیلی راحتتر هست که روزی ۱۸ساعت کار کنه و درس بخونه تا یک فرد چهل یا پنجاه ساله. به همین دلیل در سیستمهای مهاجرتی کشورهای مختلف، سن مهاجر لحاظ میشه.