ملائکه به مراتب از جن و انسان در عالم بیشترند. آیا امدادهایی که در جنگها به آقا رسول الله (ص) و مومنین می‌شده ملکات نفسانی بوده است (الی یکفیکم ان یمدّکم ربّکم بثلثه ءالفٍ من الملائکه منزلین) سه هزار ملک در آن دخیل بوده‌اند! در آیه بعد همان سوره سخن از پنج هزار ملک است (یمددکم ربّکم بخمسه ءالفٍ من الملائکه مسوّمین). اگر چه روی هم هشت هزار ملک می شود اما میان ملائکه منزلین و ملائکه مسوّمین تفاوت وجود دارد. بنابراین ملائکه وجودات خارجی، حقیقی، معقول اول و موصوف هستند و نه ملکات نفسانی و موجودات ذهنی. نسبت به ملائکه‌ای که در دوزخ مشغولند سوره تحریم آیه ۶ می‌فرماید «علیها ملائکه غلاظٌ شداد» که ترحم در این ملائکه راه ندارد چون انفعال و ترحم در آنها نوع ینقص است. در ادامه آنها توصیف می‌شوند «لا یعصون الله ما امرهم». آیا این کج فهمی و عقب ماندگی ذهنی نیست که ملائکه را ملکات نفسانی بخوانیم علی رغم اینهمه دلیل که در قرآن موجود است؟! آیا سند قرآن هم ضعیف است؟! نباید اینها را به حالات نفسانی یا ذهنی، بهشت و جهنم تعبیر نمود چرا که عالم بی قیامت، بهشت و جهنم همان چیزی است که کفّار می‌گویند. رویت ملائکه محال نیست بلکه نیازمند مقاربت، مسانخت و مماثلت است. قرآن در سوره فرقان آیه ۲۲ می‌فرماید «یوم یرون الملائکه لا بشری یومئذٍ للمجرمین». چطور می‌شود که حتی مجرمین ملائکه را می‌بینند؟! وقتی حالت انکسار آنها را فرا می‌گیرد و از توانمندیهای دنیا می‌برند، چشم مجرمین باز می‌شود و قادر به رویت ملائکه می‌گردند. بنابراین اگر یک عارف یا سالک بتواند این حالت انکسار را در خود و آنهم در دنیا ایجاد کند یعنی به خود، هستی، موجودی و زندگی‌اش وابسته نباشد، می‌تواند ملائکه را ببیند. مسانخت ناری با مسانخت نوری متفاوت است. البته باید توجه داشت آنهایی که در امور ربوبی و معنوی کار می‌کنند جنجال به پا نمی‌کنند. اگر در همین دنیا کسی مقداری طلا پیدا کند جار و جنجال به راه نمی‌اندازد. اولیا و روندگان این راه اعلام عمومی نمی‌کنند؛ حتی ممکن است همسر و فرزندان خود را آگاه نکنند. اگر کسی دیگران را مطلع کند یا بریده است یا دروغ می‌گوید.
دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کند پنهان خورید باده که تکویر می‌کنند
آیت الله محمد رضا نکونام فیلسوف عصر حاضر با بیش از هشتصد اثر علمی با نظریات نوپدید