Wiek uszlachetnia człowieka i potrafi wydobyć to co najlepsze z charakteru.

Urodziłem się i wychowałem na Brzeskiej a Różyc to był drugi dom,tam handlowała moja babcia,moja mama , wreszcie i ja. Knajp na Pradze było faktycznie co nie miara i zgodnie z tradycją byłem czasem gościem co nie których.Rybacka restauracja i bar,Dunajcowa na ząbkowskiej, Wiselka na targowej,Portowa na Okrzeji,szlak królewski na targowej ,Inwalidów knajpa i bar ,Kolorowa,Zacisze 11 listopada Pod strzecha na wileńskiej,no i na Rozycu do flaków zawsze flaszka się znalazla. To tak w telegraficznym skrócie

Super wywiad Oby więcej takich historii

Antoni Kolczyński, czyli dla znajomych Kolka był przyjacielem mojego dziadka i częstym gościem w naszym domu w Śródmieściu na ulicy Twardej (wtedy już Krajowej Rady Narodowej) i zmarł w tym samym roku co dziadek, w miesiąc po nim.

Fajnie posłuchać, szkoda że taki krótki wywiad.

Piekne

Ciuchy tylko na Różycu ,to były czasy ?

wychowalem sie na Saskiej Kepie od 2-go roku zycia najpierw na Stanow Zjednoczonych potem gdzies od 5-go na Brazylijskiej. Bywalo sie na bazarze Rozyckiego tez.

ja pamiętam jak pierwsze pokazały się na bazarze Różyckiego pończochy nylonowe - które przy płynęły do Polskim w polskiej poczcie dyplomatycznej w 1946 rou pierwszym kursem na statku Batory - nikt nie chciał je kupować były za cienkie a nawet wówczas za tanie ...

"Oszewka"... jak ładnie 😀

Postać Kolczyńskiego, nazywanego "Dzieckiem Warszawy" wspominamy na najnowszym materiale - zapraszamy do obejrzenia :) kzread.info/dash/bejne/g3qt1NBtk63PY7w.html