Witaj, ja doświadczyłam dysocji. To co mi pomoglo i pomaga to medytacje, afirmacje,muzykoterapia,czytanie. skupienie uwagi na sobie, zatroszczenie się i zaopiekowanie się sobą,wsluchanie się w siebie.

Ktoś, kto tego nie doświadczył, może tego nie zrozumieć zupełnie... ja tego stanu doświadczyłam i część tych następstw nadal mnie męczy... mam natomiast takie skojarzenie, że to może być główna przyczyna samookaleczen u młodzieży... to są straszne stany ogólnie... dobrze by było, gdyby takie osoby miały dostęp do doraźnej pomocy właśnie a nie lądował w szpitalu p. Samemu jest bardzo ciężko to przetrwać. Szczególnie gdy zupełnie nie wiemy, co się robi w takich sytuacjach. Ten filmik jest tu akurat bardzo pomocny. Ja jestem wdzięczna, że będąc w takim stanie 2 lata temu natrafiłam na Ciebie Justyno. Dzisiaj jestem również dowodem na to, że można sobie poradzić :) choć jeszcze mam trochę pracy nad sobą przed sobą :) bieganie i spacery naprawdę też pomagają. Pozdrawiam i tulam wszystkich w kryzysie ♡

@sylwiakrasnodebska8446

3 жыл бұрын

Masz racje Karolino, o tym samym pomyslalam. Moja znajoma zmarla na raka w wieku 40 lat i jej syn 20letni zaczal sie okaleczac przez przypalanie skory goracym zelazkiem na biodrach 😔 Powiedzial ze robi to zeby czuc cokolwiek, chociazby bol bo nie czuje nic... Jest to taka tragedia patrzec na to jak cierpia inni, szczegolnie ze nie ma zbyt duzo pomocy dla takich osob.

Jest Pani wartościową osobą. Dziękuję za wideo, pomaga mi zrozumieć samego siebie. Szkoda że dziś żyjemy w tak konsumpcyjnym i skomercjalizowanym świecie gdzie wartościami jest status społeczny, wygląd i etc. Ta wiedza i sposób w jaki Pani opowiada jest bezcenna, bo uczy mnie jak żyć. Pozdrawiam i dziękuję

Dziękuję. Bardzo dobrze wyjaśnione. Ja mam odczucie oddzielenia się od ciała. Jakby moje ręce nie były moje, a świat wokół mnie to iluzja. Zawieszam się. Tak jakbym mu się z boku przyglądała. Ja niestety wszystkie emocje czuję całym swoim ciałem. To ciężkie emocje, czasami nie do zniesienia. Przeszłam już kilka terapii po śmierci synka. To już 8 lat jak się zmagam z traumą. Do tego terapia DDA. Staram sie rozmawiać z sobą. Mówiąc: nie lękaj się jestem przy tobie i nie opuszczę. Cierpię na zespół stresu pourazowego i wiem sama jak to jest. Za kilka dni poddaję się hipnozie regresyjnej. Być może uda mi się spotkać ciało subtelne mojego najstarszego synka? Może wszystkiego się dowiem czemu nas to spotkało? Czy z naszej woli, zanim zgodziliśmy się na te wcielenia: syn, matka. Skoro mamy duszę to musi gdzieś tam, w innej gęstości być moje i syna ciało subtelne. Chcę tego spróbować i sama tego doświadczyć. Może to mi pomoże uwolnić się od "demonów" przeszłości. Dziękuję za twoją wielką wiedzę i pomoc innym ludziom. Może to twoja droga w tym życiu. Nic nie dzieje się bez przyczyny.

@grazynaw8008

8 ай бұрын

Bardzo pani współczuję Wiele pani przeszła Szuka pani wytłumaczenia swoich nieszczęść i tęskni za dzieckiem To naturalne Ponosimy w życiu różne straty I szukamy wyjaśnień Ja osobiście i miliony osób znalazło odpowiedź i pokrzepienie w Bibli Można znaleźć w niej odpowiedź dlaczego cierpimy Co się dzieje z człowiekiem po śmierci Jaka jest nadzieja dla zmarłych czy kiedyś jeszcze ich spotkamy Zachęcam panią do szukania tej wiedzyw Bibli bo to jest Słowo od samego Stwórcy który daje nam wspaniałą nzdzieje na przyszłość Pozdrawiam

U mnie właśnie to odcięcie od ciała głównie występowało i występuje nadal ale teraz już straciło na intensywności. To takie dziwne uczucie że fizycznie docierają do ciebie bodźcie (obrazy, zapachy, dźwięki) ale coś nie gra na poziomie psychiki, tak jakby nie można tego było w pełni doświadczyć, przez co ma się wrażenie nierealności wszystkiego co się wokół dzieje, jesteś wszystkiego świadomy, wszystko pamiętasz ale odnosisz wrażenie że cię to nie dotyczy, że to jakby z innego wymiaru. Stosunkowo niedawno zaczęło mnie to powoli, i mam tu na myśli POWOLI puszczać i zaczynam znowu żyć tym co się wokół dzieje a nie tylko biernie odbierać bodźce, chociaż czasem odnoszę wrażenie że lepiej w tym pozostać dla bezpieczeństwa. Myślę że taki rodzaj dysocjacji może służyć jako 'super moc' ale tylko wtedy jeśli mamy to pod kontrolą i możemy się w taki stan wprowadzić wtedy kiedy tego potrzebujemy, natomiast życie w ten sposób na dłuższą metę to pół-życie. U mnie trwa to już wiele lat więc stało się domyślnym stanem i w sumie tutaj nasuwa się pytanie czy tylko ten rodzaj dysocjacji jest tak długotrwały czy może zależy to od okoliczności i osobistych predyspozycji?

@gosiaxxx5335

3 жыл бұрын

Dokładnie też tak mam.

@grazynaw8008

8 ай бұрын

Cierpię na zaburzenia emocjonalne pourazowe Tyle lat już się z tym zmagam Prawie wszystko dzieje się jakby poza moja świadomością Niewiem czy dobrze to określam Jestem gdzieś rozmawiam z kimś a później jakby tego nie było albo jakieś skrawki mi się przypominają bardzo odległe tego wydarzenia Wsxystko jest takie nierealne Myślę że to te nieprzepracowane traumy tsk wpływają że tak się czuje

Dziekuje za wspanialy wyklad Justynko ❤ Poruszylas bardzo wazny temat, osobiscie kiedys sama doswiadczylam i jest to naprawde dziwne i bardzo niekomfortowe uczucie. Trwalo ok. 2 tygodni, nie polecam 😉 Z technik ktore ja osobiscie robie to tzw "orienting" z ang. Czyli orientowanie sie, jest to cos jak medytacja ale z otwartymi oczami. Czyli po prostu siadamy/lub kladziemy sie. Trwac powinna ok 10-15min, podczas ktorych jestesmy tu i teraz. Skupiamy sie na naszych stopach na podlodze, czujemy nasze posladki podczas gdy siedziemy lub cialo gdy lezymy, zauwazamy ich wage. Mozemy zrobic kilka glebokich oddechow na poczatku, w srodku i na koniec. Chodzi o to by przez caly ten czas skupiac wzrok na otaczajacym nas srodkowisku, moze to byc w domu lub na zewnatrz. Patrzymy na to co nas otacza, przedmioty, jak wygladaja, ich szczegoly, kolor, teksture, przygladamy sie jakbysmy widzieli je po raz pierwszy, z ciekawoscia. Mozg wtedy jest tu i teraz, nie rozmysla o przyszlosci lub przeszlosci. Cwiczenie relaksuje cialo i umysl. Polecam sprobowac. Pozdrawiam serdecznie ❤

@arnii3476

2 жыл бұрын

Z pewnością spróbuję! Dziękuję że opisałaś tą metodę! Jak dotąd próbowałem się uziemić muzyką, spacerem lub pisaniem dzienniczka

Dziękuję za interesujące nagranie. Czekam z niecierpliwością na omówienie chorób psychosomatycznych. Podsuwam też kolejny temat: autosabotaż w relacji z osobą narcystyczną (o ile jeszcze tego nie było, bo mogłam przeoczyć).

Ja od dwóch lat nic nie czuję, a w przeszłości w depresji doszłam do ściany.... tylko nie czuję dyskomfortu , wręcz nigdy wcześniej nie było mi lepiej! Wreszcie nie cierpię... szkoda , że też nie odczuwam radości....,ale wolę ten stan niż ten ból , który kiedyś odczuwałam. Trwam ...

Bardzo Pani dziękuję. Dużo ciepła oddaję i życzę spokojnej przeprowadzki :)

Dobry materiał jak zawsze. Chętnie usłyszałabym coś od Pani na temat zaburzeń odżywiania, np o tym jak otyłe narcystyczne matki wpędzają córki w anoreksję. Pozdrawiam :)

Mega wazny filmik..dzieki Justynka.Iza MB.

Przestaje słyszeć i czuć

Dziekuje 🌸

Dziękuję.

Dziękuję

Bardzo ciekawy film, ja mialam tak kiedy pracowalam z malymi dziecmi. Dziekuje I czekam na nastepne :) Pozdrawiam

Czy jest mozliwe ze dysocjowalem przez cale zycie? i tu wlasnie, pani mowila o tych emocjach, nieakcpetowanoie moich emocji.... Przez przeciazenia sensoryczne bedac niezdiagnozowana osoba w spektrum? moje srodowisko nie bylo przygotowane do takiego zycia, ciagle chaos, napiecie, dosc traumantycnze sytuacje znecanie sie psychczne i fizyczne, alkohol w domu no i ogolnie totalny stres, a ostatnio jestem po diagnozie adhd, teraz przystepuje do ASD bo wszystko na to wskazuje... w papierach ostatnio przyjrzalem sie, to typowo osobowosc schizoidalna, asteniczna... co wzbudzilo moja ciekawosc, bo niezbyt przegladalem te papiery wczesniej, jeszcze patrzac na te moje meldowny, ktore oczywscie moga byc przez adhd, LA Ciagle musialem i musze udawac, maskowac sie... podejrzewam oczywiscie, jestem prawie pewny ze DID oraz CPTSD , teraz mi sie robi pTsd , powiedzmy moje dysocjacjie sa silniejsze ostatnio, wychodze z domu jestem w sklepie i zapominam w jakim celu, potrafie miec blurr przez poczami, ale ot akurat stres w ktorym znow sie znajduje.

O rany, tak mi sie zdaza z tym upuszczaniem I brakiem koordynacji.

❤❤❤

Witaj Justyno ♡ miło Cię widzieć na żywo :)

Witaj Justyno, może zdecydowałabyś się nagrać coś na temat dzieciństwa narcyza, jakie sytuacje wpływają na rozwinięcie narcystycznego zaburzenia osobowości? Na wielu kanałach to jest raczej temat traktowany pobieżnie. Pozdrawiam serdecznie;)

@justynaczekajwilczycabyc

3 жыл бұрын

Bardzo chętnie odświeżę temat. Mówiłam o tym w tym kzread.info/dash/bejne/h52h1buxZZvYYdY.html

Mój problem. Od jakiegoś czasu nad nim pracuje i czuje Kroczek po kroczku, że jest coraz lepiej.

24:30 A to jest bardzo ciekawe bo nigdy nie brałem pod uwagę szkoły w tej kwestii, jednak rodzice tutaj wyszli na pierwszy plan bo w domu było gorzej niż w szkole ale jednak w szkole też było dość ciężko zwłaszcza dla introwertyka w dużej grupie ludzi, nigdy nie czułem się swojo w takim środowisku, czułem się przytłoczony i stłumiony, chociaż akurat trafiłem do porządnych szkół które ogólnie dobrze wspominam (z wyjątkiem gimnazjum które było wylęgarnią patologii).

@justynaczekajwilczycabyc

3 жыл бұрын

Zdecydowanie szkoła z podejściem nauczycieli, który często oceniali i krytykowali - ni widząc dziecka tylko niedostosowanie albo brak wyników. Dla mnie była trudnym doświadczeniem.

Dziękuję :) Chciałabym też wiedzieć, co rozumiesz poprzez zmianę tożsamości? Tylko poczucie bycia kimś innym, czy rozdwojenie jaźni?

16:20 dużo symptomów mam bardzo często. Nawet nie wiedziałam, że to jest coś złego. Jeśli w większości przypadków nie mam problemów z czuciem emocji, ale kiedy przypomnę sobie pewne wydarzenia i one są smutne, złe i nie czuję w tedy emocji, czuję się nad wyraz spokojna to jest w tedy to dysocjacja? Czy walczyć w tedy z nią? W sumie mam najczęściej problemy z upuszczaniem przedmiotów. Kiedy po kłótni z kimś coś robię albo kiedy martwię się o kogoś to upuszczam dużo przedmiotów, potrafię się w tedy poparzyć, stłuc coś, uderzyć się. W ogóle często uderzę się o coś w pracy i mam siniaki a nie pamiętam tego. W pracy często też się stresuję. Czy może być tak, że najpierw czuję emocje i dopiero po jakimś czasie się od niej odcinam?

@panikolor

7 ай бұрын

Myślę, że tak. Najpierw czujesz emocje, ale wlacza Ci się dysocjacją u zaraz jakbys nie czuła żadnych emocji.

Mam zaburzenia osobowości wielorakie oraz DYSOCJACYJNE. Czy to jest" gorsze" od zaburzen depresyjno-lekowych?

Dlaczego kierujesz to co mówisz do kobiet mówiąc " byliście, miałyscie, robilyście, nauczyłyśmy" my mężczyzni też cie oglądamy ;)

@marial3369

2 жыл бұрын

Byliście to forma męska;)