Przesiedleńcy na Mazurach to grupa ludzi, którzy zostali przesiedleni w wyniku zmian terytorialnych i politycznych w Europie Środkowej po II wojnie światowej. Największa fala przesiedleń dotyczyła okresu po 1945 roku, gdy obszar Mazur został włączony do Polski po zakończeniu wojny.
Przesiedleńcy na Mazurach pochodzili głównie z terytoriów, które stały się częścią Związku Radzieckiego po konferencji poczdamskiej w 1945 roku, takich jak Kresy Wschodnie (m.in. obecne tereny Ukrainy i Białorusi), ale również z innych regionów Europy Środkowej, szczególnie Niemiec. Były to przede wszystkim osoby narodowości niemieckiej, które opuściły Mazury, zwanie wówczas Mazurami Wschodnimi, w obawie przed represjami lub w ramach przymusowych przesiedleń.
Przesiedlenia na Mazury miały zasadniczy wpływ na demografię i kulturę regionu. Wiele z niemieckich wsi zostało opuszczonych, a osadnictwo polskie zaczęło się rozwijać na tych terenach. Proces ten wiązał się z wieloma wyzwaniami, w tym z koniecznością integracji różnych grup etnicznych oraz adaptacji do nowych warunków życia i pracy. Pomimo trudności, przesiedleńcy na Mazurach przyczynili się do kształtowania nowej tożsamości regionalnej i współtworzenia historii Polski po II wojnie światowej.