อนุโมทนาสาธุครับ ขอบคุณที่ให้ธรรมทานเป็นความรู้ครับ

สาทุ สาทุ สาทุ

กราบ สาธุ สาธุ สาธุ ครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

good

สาธุๆๆๆๆๆๆ

กราบสาธุฯฯครับ

สาธุๆๆค่ะ

🙏🏾 🙏🏻🙏

พระไตรปิฎก ต้องอ่านดีๆ ไม่เพ้อฝัน แล้วจะไม่มีอะไรขัดแย้งกับโลก ที่ขัดแย้งเพราะคนเราเวลาอ่านพระไตรปิฎกมักจะไปจับประเด็นที่เป็นนามธรรมเลื่อนลอย เช่นจะไปเหาะ หายตัว แสดงฤทธิ์ หรือพยายามผูกโยงตรรกะ พยายามถอดรหัสลี้ลับ ไม่สัมพันธ์กับชีวิตจริง ไม่มาสู่ชีวิตจริงที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้อย่างการที่พระประพฤติตนน่าเลื่อมใส มีสังฆสามัคคี รักษาธรรมารมณ์ มีวัตรปฏิบัติ มีชั่วโมงการปลีกวิเวกหลีกเร้นทำจิตให้สบาย ไม่เครียด พูดจามีปฏิภาณ น่าฟัง เป็นประโยชน์ ไม่ขัดแย้งต่อโลก ถ้าคฤหัสถ์ก็ขยันทำงาน ใฝ่เรียนรู้ มีเงินพอกินพอใช้ ทำใจให้แจ่มใสไม่เครียด ไม่เอาเปรียบจนน่าเกลียด ... รู้แจ้งในทางศิลปวัฒนธรรม พระไตรปิฎก เวลาอ่าน แบ่งได้เป็น2อย่างหลักๆ คือ 1.ข้อความที่อ่านเข้าใจ เป็นเชิงประจักษ์ ใช้โลกนี้เป็นฉากในการพิจารณาได้ (ปรมัตถ์สัจจะ) เช่น มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา นั่งในป่ามนสิการถึงนั่นถึงนี่ อยู่ในป่าพยายามจะเหาะแต่กระโดดไม่ขึ้น พยายามจะหายตัวแต่ร่างกายไม่หายไป การเอื้อเฟื้อกันของมนุษย์และสัตว์ สัมมาทิฏฐิ ความดำริชอบ การไม่ทำร้าย สันติ การรู้แจ้งอริยสัจตามที่เห็นจริง เป็นจริง, ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำใจให้สะอาด แจ่มใส ฯลฯ กับ 2.ข้อความที่อ่านไม่เข้าใจ อาศัยจินตนาการและความรู้สึก (สมมติสัจจะ) เช่น เทวดา มาร พรหม เปรต อสุรกาย อากาสานัญจายตนะ อรูปพรหม อิทธิวิธญาณ จำแลงร่างคนเดียวเป็นหลายคน หลายคนเป็นคนเดียว เดินบนน้ำไม่แตกเหมือนเดินบนพื้นดิน ผุดดำลงในแผ่นดินเหมือนในน้ำ หายตัวไปคุยกับเทวดาในภพเทวโลก พรหมโลก เหาะไปในอากาศ ครุฑ นาค สุดสาคร ม้านิลมังกร อภิธรรม ศัพท์แสงต่างๆ ฯลฯ ข้อความ 2 ประเภทนี้ อยู่ร่วมกันในพระไตรปิฎกอย่างแยกกันไม่ออก ประกอบกันเป็นมโนทัศน์ในความรู้สึกนึกคิดแห่งความจริงเจืออภินิหาร ในแบบที่ทุกศาสนาเป็นเหมือนกัน คริสต์ก็มีพระเยซูเดินบนน้ำ เสกขนมปังเลี้ยงคนเป็นพัน อิสลามก็มีม้าบินบินไปถึงสวรรค์ ใครรับข้อนี้ได้ จะอ่านพระไตรปิฎกและคัมภีร์ศาสนาได้อรรถรส ไม่สะดุด ไม่ก็จะไม่ชอบอ่านไปเลย ------------------------------------ As for believing things, I can believe anything, provided that it is quite incredible - จากนวนิยาย The Picture of Dorian Gray

แสดงว่าพระไตรปิฎกอาจไม่ใช่พุทธวจนะทั้งหมดเพราะเกิดจากพุทธสาวกประชุมเขียนขึ้น ไม่ใช่พระพุทธเจ้าเขียนไว้

ความจริงสมัยนั้นมีตัวอักษรใช้แล้วครับแต่ยังไม่แพร่หลายสำหรับชาวบ้านธรรมดามากนักและเห็นว่าการคัดลอกด้วยตัวอักษรนั้นมีโอกาสผิดพลาดหรือตกหล่นได้ง่าย...เพราะฉะนั้นในการสังคายนาครั้งที่1พระเถระทั้งหลายจึงเห็นสมควรให้ร้อยกรองพระธรรมวินัยให้เป็นหมวดหมู่ในรูปของพระสูตรต่างๆแล้วให้พระภิกษุสงฆ์ท่องจำแล้วนำมาสาธยายหรือสวดพร้อมกันเป็นหมู่คณะด้วยวิธีการอย่างนี้โอกาสที่จะผิดเพี้ยนจึงเป็นไปได้น้อยเพราะถ้าใครสวดไม่เข้าพวกก็คือผิดนั่นเอง...และประเพณีการสวดหรือสาธยายพระสูตรก็มีมาจนถึงปัจจุบันนี้เช่นการทำวัตรสวดมนต์ตลอดจนการสวดตามบ้านในพิธีมงคลต่างๆหรือแม้แต่งานศพนั่นเอง

@kunpluemch6767

Жыл бұрын

ขออ้างหน่อยครับท่านถือเป็นทาน

สาธุ สาธุ สาธุ