Yazar: *_Théodore_* ❗️Kurgudur! ❗️İlgili kişiye karşı hakaret, kötü söylem yoktur! Not: Yorum yapıp videoyu beğenmeniz benim için önemli. Düşüncelerinizi merak ediyorum. Sevgilerle iyi okumalar... - *•Park Jimin İle Hayal Et•* *_"Soğuk mafya eşine sürpriz yaptığın gün eve gelmez."_* *Park Jimin* *(28)* *Park Daeun* *(25)* - Sabah gözlerimi açtığım da yanımda uyuyan Jimin ile gülümsemiştim. Uzun zaman sonra ilk defa yanımda uyuduğunu görmüştüm. Normalde işlerinden dolayı hep çalışma odasında sabahlar ya da geç saatlere kadar şirkette olurdu. Ben uyanana kadar giderdi fakat bu sefer öyle olmamıştı. Bu beni çok mutlu etmişti. Son zamanlarda bana karşı soğuk olsa da, işlerinden dolayı üstüne gitmemeyi tercih ediyordum. En yakın arkadaşım Haneul bana bu kadar naif olmamamı en azından birazda olsa tepki göstermem gerektiğini söylesede bunu yapmayacaktım. O bizim için çalışıyordu. Tamam itiraf etmeliyim çok üzülüyorum. Fakat onu sorgularsam benden daha da uzaklaşır diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Düşüncelerimden sıyrılıp yavaşça ayağa kalkmış ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkamıştım. Ardından odaya geri dönüp pijamalarımdan kurtulmuştum. Daha sonra aşağı inip kahvaltı hazırlamaya başlamıştım. Uzun zaman sonra yalnız bir kahvaltı çekmeceyeceğim için çok mutluydum. Bir süre sonra kahvaltı hazır olduğunda tam Jimini çağırmaya gideceğim sırada onun giyinmiş bir şekilde aşağı indiğini görmüştüm. Ben olduğum yerde ona bakarken onun gözleri en sonunda beni bulmuş ardından geri çekmişti. Utanmış mıydı o? "Günaydın sevgilim." kocaman gülümsemiş ve boynuna sarılmıştım. Fakat o hemen bileklerimden tutmuş beni kendinden uzaklaştırmıştı. "Günaydın." sesi buz gibiydi. Buna alışkın olduğum için çokta umursamadım. "Kahvaltı hazır hadi gel." lafımı bitirir bitirmez mutfağa doğru giderken sözleriyle adımlarım durmuştu. "Şirkette yerim." "Benimle beraber yiyip öyle gitsen. Ne zamandır yalnız bir şekilde kahvaltı yapıyorum. Hem senide özledim." beni umursamamış, geç kaldığını söyleyerek gitmişti. Üzgün bir şekilde mutfağa gidip hiçbir şey yemeden masayı toplamaya başladım. İşim bitince salona döndüm. Koltuğa oturup düşünmeye başladım. Acaba ona yetemiyor muydum? Yoksa çok mu yılışıktım? Düşünüyorum da... tanıştığımız ilk zamanlar ne güzeldi. O çok nazikti. Bana boş boş değilde binbir duyguyla bakıyordu. Şimdi ise yüzünü bile zor görüyordum. Kafamı bunlarla bunaltmama kararı aldığım da telefonumun çaldığını gördüm. Arayan Haneul'du. Bekletmeden hemen açtım. _"Haneul?"_ _"Tatlım? Cha Na ile birlikte geliyoruz. Haber vermek için aradım."_ _"Tamam canım bekliyorum."_ _"Sen iyi misin? Sesin biraz durgun geliyor."_ _"İyiyim. Merak ettiğin için teşekkür ederim."_ _"Ne demek. Hem iyi olmayıp ne yapacaksın? Bugün Jimin'in doğum günü ona sürpriz hazırlarken çok eğleneceğiz."_ Ne?! Jimin'in doğum günü mü? _"Haneul!"_ _"Noldu?!"_ _"Ben onu unuttum! Ben çok aptalım! Süsler, pasta!"_ _"Bir sakin ol Daeun. Ben unutacağını bildiğim için aldım her şeyi."" _"Teşekkür ederim.."" _"Lafı olmaz. Hadi kapıyı aç Daeun geldik."_ Hızlıca telefonu kapatmış ve kapıyı açmıştım. Karşımda bana kocaman gülümsemeyle bakan en yakın ve tek arkadaşlarımı görünce bende onlara gülümsedim. Hemen birbirimize sarılmış ardından hızlıca hazırlıklara başlamıştık. Bir saate işimiz bitmiş ve salonda oturup bir şeyler içiyorduk. En sonunda Cha Na'nın sesini duymuştum. "Eee evliliğiniz nasıl gidiyor?" "İyi gidiyor." "Emin misin?" "Bilmiyorum Cha Na. Bana karşı çok soğuk gibi. Hatta gibi değil direkt öyle." "Onunla konuşmanı ve tavrını koymanı söylemiştim. Konuştun mu?" Bakışlarım bu sefer Haneul'e çevrildi ve mahçup bir şekilde aynı dakika içerisinde hemen yere düştü. "Konuşmadım. Çünkü korktum. Benden iyice uzaklaşsın istemedim. Onu çok seviyorum, ona aşığım. Çok şanslı hissediyorum kendimi fakat hislerim yavaş yavaş ölüyor gibi de. Hem daha yüzünü bile zor görüyorum." Kızların ikiside sessiz kalmış bir süre sonra Haneul tekrar ağzını açmıştı. "O zaman bu gece güzel bir zaman geçirdikten sonra onunla konuşmayı dene. Fakat bu karar senin." "Ondan önce saat kaçta gelir onu öğrenmem lazım." "Hadi ara o zaman." Telefonu elime almış ve Jimin'i aramıştım. İlk arayışım da açmamıştı fakat en sonunda sesini duymuştum. _"Ne oldu Daeun?"_ _"Saat kaçta gelirsin diye soracaktım?"_ _"Geç gelirim? Niye?"_ _"Haneul beni oturmaya çağırdı ve sen gelmeden evde olmak istiyorum."_ _"Bir yere gitme."_ _"Evlerimiz uzak değil Jimin. Aramızda beş dakika bile yok."_ Telefondan oflama sesi gelmiş ve tekrar konuşmuştu. _"Geç gelirim."_ _"Ama bana saat ver. Tahminen saat kaçta?"_ _"Bir veya iki gibi."_ Gözlerim hızlıca saate kaymış ve on olduğunu görmüştüm. _"Gelmene dört saat falan var o zaman. Yani tahminen."_ _"Evet."_ _"Pekala o zaman bende sen gelmeden evde olurum."_ _"Tamam."_ _"Seni seviyorum."_ _"Kapatmam gerek."_ Bir şey demeden telefonu kapatmış ve yerimden kalkmıştım. "Moralimizi bozmak yok. Son bir işimiz var. Bana kıyafet seçmek." "Aynen öyle hadi Cha Na kalk." Hep beraber yatak odasına gitmiş ve bordo, yırtmaçlı bir elbisede karar kılmıştık. Tabi bu elbiseyi seçene kadar kızlar utanacağım bir sürü şey söylemişti. Saat on ikiye yaklaşırken Haneul'un eşi Taehyung aramıştı. Taehyung aynı zamanda Jimin'in en yakın arkadaşıydı. Cha Na da Jungkook gelmeden evde olması gerektiğini söylediğinde onları yolcu etmiş ve Jimini beklemeye başlamıştım. Telefonla oynamış, televizyon izlemiş, eksik bir şey var mı diye etrafı sürekli kontrol etmiştim. Artık beklemekten sıkılmıştım. Saat neredeyse dörde geliyordu ve çok uykum gelmişti. Yavaşça koltuğa uzandım ve gözlerimi kapattım. Uyumayacağım diye kendimi avutsamda, gözlerim artık dayanamıyordu. ...

@jeonqwz

3 ай бұрын

... Gözlerimi açtığım da salonda değilde yatak odasında olduğumu görmüştüm. Buraya nasıl geldiğimi, yanımda ki Jimini ve bana arkadan sımsıkı sarılan kollarını gördüğümde anladım. O bana sarılıyordu... Ne kadar garip değil mi? Evlisin ve eşin sana sarıldım diye şaşırıyorsun. Onu uyandırmamak adına yavaşça doğrulacağım sırada onun yeni uyanmış sesini duymuştum. "Gitme. Biraz daha uyuyalım." Hiç bir şey demeden yatağa tekrar yattım. Başını boynuma gömmüş, derin bir nefes almıştı. "Özür dilerim." Susmuştum. Çünkü konuşunca kendimi asla anlatamayan biriyim. Susmak en iyi çözümdü şuan benim için. "Bir şey söyle Daeun. Lütfen..." Kollarını tutmuş ve bedenimden uzaklaştırmıştım. Dün sabah onun yaptığı gibi. Yataktan kalkmış ve direkt banyoya gitmiştim. Yüzümü yıkadıktan sonra odaya geri dönüp hala üstümde olan elbiseyi çıkardım. Onun ise hala yatakta olduğunu ve bana baktığını fark etmiştim. Onu takmadan mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladım. Ama bu sefer sadece kendim için. Masaya oturmuş ve kahvaltımı yapmaya başlamıştım. Bir süre sonra Jimin'in geldiğini görmüştüm. "İşe aç mı gideceğim?" "Şirkette yersin." Dediğim şeyden sonra ikimizde bir süre sessiz kalmıştık. "Doğum günüm olduğunu unuttum. Bugün rahat edeyim diye ve sana zaman ayırayım diye eve gelemedim. İşlerimin hepsini bitirmek istedim. Eve geldiğimde süsleri ve masanın üzerinde ki pastayı görünce... özür dilerim." Derin bir nefes almış en sonunda cesaret edip konuşmaya başlamıştım. Bu işin sonunda batacak olan ben olmazdım umarım. "Biz evleneli tam tamına dört yıl oluyor. Bana olan ilgini, sevgini, her şeyini bırakalı ise üç buçuk yıl oluyor. Ben artık dayanamıyorum Jimin. Dayanamıyorum. Senin yorgun olduğunu, biz rahat edelim, güzel bir hayat yaşayalım diye bunları yaptığını söyleyerek kendimi kandırıyorum. Dışarı çıkmıyorum. Çünkü benim sevgili eşim buna izin vermiyor. Niye? Çünkü kendisi saçma sapan bir mafya! Nasılsın derim işim var Daeun! Kahvaltı et Jimin şirkette ederim Daeun! Daha sıralayacağım bir sürü şey var. Şimdi sen karşıma gelmiş özür mü diliyorsun?" "Sesini alçalt Daeun." "Alçaltmıyorum! Senden korkmuyorum! Benim korktuğum tek şey seni kaybetmek..." Sesim sonlara doğru titremişti. "Hala yoğunum Daeun en azından kendimi affettirmeyi planlıyordum ama olmayacak gibi." "Sen patronsun Jimin istesen bir gün işe gitmeyip bana zaman ayırabilirsin. Ben dün o kadar çok çabaladım ki. En azından gecemiz güzel geçer yorgunluğunu alırım diye düşündüm. Ama ben aptalın tekiyim! Daha eşin senin suratına bakmıyor eve gelmiyor senin eşin! Neyine senin sürpriz hazırlamak?! Aptal Daeun! Aptal!" "Özür dilerim." "Ben seninle çok konuşmak istedim. Kendimi anlatmak istedim. Ama senin yüzünü hiç göremiyorum. Eve geldiğin yok Jimin. Sana çalışma demiyorum ama en azından bir gün bile yeterdi bana. Sen patronsun Jimin istesen bir gün işe gitmeyip benim yanımda olabilirsin. Ama istememişsin demek ki." "Seni kandırdığımı mı düşünüyorsun? Benimde bir sabrım var unutma. Sen şuan rahatça yaşıyorsan benim sayemde yaşıyorsun. O giydiğin milyon dolarlık elbiseler kimin parası?!" Bağırması ile yerimden sıçramıştım. "Ben bunları duymayı hak etmedim Jimin. Hatalı olan sensin. Nasıl bu kadar yüzsüz olabilirsin? Sana çalışma demedim hiç bir zaman. Bana zaman ayırmanı istedim. Dört yıl oldu Jimin ve ben anne olmak istiyorum. Ben anne olmak istediğimi bile sana söyleyemiyorum. Sence giydiğim o elbiselerin fiyatı umrumda mı? Eşimden bir sevgi bile alamıyorum ben. Haneul ve Cha Na eşleri ile o kadar mutlu ki. Onları dinledikçe bizim ilişkimize acıyorum ben. Her gece ağlıyorum. Sence benim sıkıntım para mı Jimin? Ben sadece seni istiyorum. Senin sevgini istiyorum. Paranı değil." "Senden özür diledim Daeun. Bir özürle geçmeyeceğini bildiğim halde özür diledim çünkü senin beni anlayacağını düşündüm. Fakat yanılmışım. Tek sorun benim ilgisiz tavırlarımsa tekrar özür dilerim Daeun. Ama ben buyum. Ben evlenmeden öncede böyleydim, sonrada. Ben sadece işlerimi yoluna koymaya çalışıyorum. Bana söyleseydin seni anlardım, kendimi düzeltirdim." Ağlamaya başlamıştım. Artık kendimi tutamıyordum. "Geç değil. Ben seni hala seviyorum. Senin hatan varsa benimde vardır belki bende özür dilerim üstüne geldim bir anda." Sözlerimi bitirir bitirmez sıkıca bana sarılmıştı. Başımı okşuyor, öpücükler bırakıyordu. "Özür dilemesi gereken kişi benim. Sen elinden geleni yapıyordun ki hala yapıyorsun. Ağlama." Hızlıca gözyaşlarımı silip konuşmaya başlamıştım. "Peki ben anne olabilir miyim?" Gülümsemiş, "Senin kadar bende baba olmak istiyorum Daeun." "Gerçekten mi?" "Gerçek olup olmadığını görmek ister misin?" Konuşmak istediğim sırada Jimin beni kucağına almış ve odaya çıkarıyordu. "Ben şuan anne olmak için hazır değilim." "Az önce öyle demiyordun ama." "Ha?" Tepkime kocaman bir kahkaha atmış ve konuşmuştu. "Uykumu alamadım ve seninle uyumak istiyorum güzelim." "İşe gitmeyecek misin?" "Hayır. Bugünü tamamen karıma ayıracağım. Belki bu günü çocuk yaparak kapatabiliriz." Son.. - Umarım sevmişsinizdir. Şimdiden yorumlarınız için teşekkür ederim. İstek varsa yorumlara yazabilirsiniz. Daha fazla içerik görmek için kanala abone olmayı unutmayın!♡♡ İnstagram: iconkpopp Wattpad: cezaliyiz

@EzizAllahverdiyev-oh2yf

3 ай бұрын

q

@Zip-2008.

3 ай бұрын

Yaa keşke bitmeseydiii❤❤😢😢

@jeonqwz

3 ай бұрын

@@Zip-2008. 🥲❤️

@chaeyoungielov3rr

2 ай бұрын

AAAA DEVAMI NERDEE‼️😤

Bebeğim senin gibi mükemmel olmusss 💋

@jeonqwz

3 ай бұрын

Teşekkür ederim canım mükemmel olan sensin❤️

Güzeldii

@jeonqwz

3 ай бұрын

❤️

aşırı iyi olmuş ağğağğa

@jeonqwz

Ай бұрын

Teşekkür ederim canım❤️❤️❤️

Güzel ya fena degil devamı gelsin lutfen 😊

@jeonqwz

3 ай бұрын

❤️

oha cok ıyı olmuss

@jeonqwz

2 ай бұрын

Teşekkür ederimm❤️❤️