De grote rivieren zijn bekend, van dijk tot dijk, met uiterwaarden ertussen. In de laatste eeuwen hebben mensen het rivierenlandschap ingrijpend veranderd. Rivieren zijn getemd en vastgelegd tussen winterdijken met kribvakken, wat ze heeft verarmd. De rivier is nu grotendeels losgekoppeld van het rivierenlandschap, dat voornamelijk binnendijks ligt. Tegenwoordig ontwikkelt riviernatuur zich vooral buitendijks, binnen de winterdijken, in een hoog dynamisch landschap. Hier zijn initiatieven zoals ruimte voor de rivier en waterberging gecombineerd met nevengeulen en nieuwe rivierduinen.
Riviernatuur houdt zich echter niet aan menselijke grenzen. Hoewel buitendijkse natuur grootschalig wordt aangepakt en mooie natuurgebieden oplevert, zijn er binnendijks nog veel uitdagingen. Laag dynamische natuur, zoals komkleigebieden, krijgt minder aandacht. Dit zijn cruciale habitats voor soorten als de kamsalamander en de grote modderkruiper. Potentiële gebieden hiervoor staan onder druk door landbouw, woningbouw, industrie en infrastructuur.
De ruimte om binnendijkse riviernatuur te behouden en te verbinden met buitendijkse natuur wordt niet gereserveerd, wat het risico met zich meebrengt dat deze natuur achtergesteld wordt door andere functies.