Ո՞րն է նեղությունների օգուտը, ինչպե՞ս է ավելանում հույսը, ինչպե՞ս է ավելանում փորձառությունը:
Պողոս առաքյալը գրում է մենք «պարծենում ենք մեր նեղութիւնների մէջ եւս, քանզի գիտենք, որ նեղութիւնները համբերութիւն են բերում, համբերութիւնը՝ փորձառութիւն, փորձառութիւնը՝ յոյս։ Յոյսը երբեք չի ամաչեցնում, որովհետեւ Աստծու սէրը սփռուած է մեր սրտերում Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրուեց մեզ» (Հռ 5:3-5):
Տեսնու՞մ էք, ուրեմն այդպիսի բան կա: Նեղությունները մարդուն համբերություն են բերում: Նողությունների մեջ տոկացող ու դիմացող մարդու համբերությունն ավելանում է: Իսկ սա շատ կարևոր է: Որովհետև Տեր Հիսուսն ասում է, համբերությամբ կշահեք ձեր հոգիները (Ղկ. 21:19):
Պարզվում է, որ համբերությունն էլ մարդուն փորձառություն է տալիս: Սա ինչքան պարզ է ու հստակ չէ՞: Բայց մենք մոռանում ենք այս մասին: Իսկ որքան կարևոր է փորձառությունն այս կյանքում: Ու այստեղ գալիս է ամենակարևորը: Փորձառություն ունեցող մարդու հույսը շատանում է: Մարդն այնքան բաների միջով է անցել, որ գիտի, որ իր Տերը հավատարիմ է ու իրեն չի թողնի: Նրա հույսը շատանում է, որովհետև նրա սրտի մեջ կա Աստուծո սերը, վստահությունը Տիրոջ նկատմամբ: Փորձառությամբ ավելացած այդ հույսն իրեն մինչև հիմա չի ամաչեցրել, ու երբեք չպիտի ամաչեցնի:
Բաժանորդագրվեք առաջիկա զրույցների համար: Եկեք միասին տարածենք Ավետարանը:
www.tinyurl.com/barekam