Facebook ► / bosanskitefericc
Bakići su naseljeno mjesto u općini Olovo, Bosna i Hercegovina. Naselje je od Olova udaljeno oko 4 km zračne linije u pravcu juga.
U naselju se nalazi historijska cjelina u prečniku jednog kilometra na kojoj su smješteni spomenici raspoređeni na šest lokaliteta. U centralnom dijelu na manjem uzvišenju nalazi se šumarski dom. Historijska cjelina je proglašena za nacionalni spomenik Bosne i Hercegovine i čine je:
Dva stećka na lokalitetu Pod Klisa ili Varošište, ostaci srednjovjekovne crkve sv. Roka (svetište Gospe olovske) i nekropola sa 24 stećka na lokalitetu Klisa; nekropola sa 14 stećaka na lokalitetu Grebljica; obelisk (stub, nišan) na lokalitetu Vlaškovac; nekropola sa 43 stećka na lokalitetu Slavanj i
16 nišana na lokalitetu Svatovsko Greblje.
Nekropole sa stećcima, ukazuju na činjenicu da su na prostoru olovskoga kraja postojala dva centralna mjesta i to Bakići i Križevići. U širem dijelu Bakića smještene su grobnice gdje su stanovale moćnije i bogatije feudalne porodice koje se svojim spomenicima izdvajaju na nekropolama formiranim u posebne grupe, dok određeni dijelovi pripadaju vojnicima i slobodnim seljacima. Na takav zaključak upućuju manja „siromašnija“ groblja (lokalitet - Grebljica), što ukazuje da su tu sahranjeni stanovnici niže klase, možda kmetovi. Uzrok bogaćenja i blagostanja feudalnih porodica bili su rudnici olova u Dolovima, Bakićima i Prgoševu. Tako raspoređeni sistem grobišta potvrđuje, ne samo činjenicu o gusto naseljenom mjestu sa zaseocima nego i kontinuitet življenja na navedenom prostoru.
Olovo je smješteno 40 km sjeveroistočno od Sarajeva, na magistralnoj cesti Sarajevo-Tuzla. U Olovu su još od Srednjeg vijeka poznata nalazišta olovne rude, po čemu je grad i dobio ime. U blizini Olova, je kanjon rijeke Stupčanice. Ova rijeka se u centru grada, pored samog banjsko-rekreativnog centra "Aquaterm", spaja sa rijekom Biošticom, te zajedno s njom sačinjava Krivaju koja teče dalje prema Zavidovićima. Općina Olovo se prostire na 407,8 km2 i ima oko 11.000 stanovnika.
Olovo, (Olovo, Plumbum, Piombo, Plombo, Olovo), srednjovjekovni rudnik olova i gradsko naselje, grad u južnom području sliva rijeke Krivaje.
Ime dobija po bogatstvu olovnih rudokopa, gdje se kopalo najkvalitetnije olovo (plumbum dulce, plumbum suptile). Nova istraživanja pokazuju da je pomjeranje rudarske aktivnosti dovelo do pomjeranja naselja Kamenica (današnji Bakići kod Olova) i njegove ranije cjelokupne pozicije u novoizgrađeno naselje Olovo. Ono započinje da se rađa na Ceceni, predionom lokalitetu koji je egzistirao uporedo uz Kamenicu i ukazivao na buduće naselje (ad Bosnam in contratas Çeçegli et Camenice; in Cameniça et in Ceceglo, 1382), a kojeg je bosanski protovestijar Žore Bokšić odabrao za svoj dvor. Kralj Stjepan Dabiša marta 1392. na Ceceni u dvoru svoga protovestijara Žore Bokšića izdaje punomoć Dubrovčaninu Dragoju Gučetiću (pisano na Ceceni u dvorihj rečnoga našega protovistâra Žorete). Dalje se Kamenica sve rjeđe spominje a njenu ulogu preuzima naselje koje je od 1397. nazvano Olovo (Piombo). U rađanju novog naselja prepoznatljiva je uloga rudnog bogatstva, ali i protovestijara Žore Bokšića, najvećeg izvoznika olova. Septembra 1402. vlah Brajan Nadihnić je trebao prevesti šest tovara do mjesta gdje je olovo protovestijara (ad locum ubi sit plumbum protovistarii), Vučko Tvrdisalić je 1404. spomenut da je „de partibus Bossine ad Plumbum“, maja 1413. Pribač Nikolić se obavezao prevesti devet tovara robe "ad Plumbum in Bossina" a juna 1413. Radoslav Berojević 12 tovara robe treba da preveze "ultra montem plumbi in Bossina."
Za razliku od trgovine plemenitim metalima, manje rentabilna trgovinu olovom Dubrovčani obavljaju iz obližnjih centara u Visokom i Prači. Njegov prijevoz organizirali su vlasi ponosnici koji do Drijeva i Dubrovnika dovoze i po nekoliko stotina tovara olova u jednom karavanu. Zahvaljujući putnim komunikacijama, prema Zvorniku, Srebrenici i Ugarskoj, razvija se širi trgovinski promet. Tu je bila unosna carina koju često zakupljuju strani trgovci. Uz naselje je radi zaštite izgrađena tvrđava Olovac.
Teferič je: zabavljanje, provod, uživanje u prirodi, izlet u prirodu u svrhu provoda i razonode. Teferič je ušao i u našu dragu sevdalinku- »jel ti žao Banjaluke, Banjalučkih teferiča, kraj Vrbasa akšamluka…«. Stari veliki teferič je obično održavan 2. avgusta na Aliđun. Poznati su širom naše domovine čuveni teferiči koji se održavahu u velikim gradovima, ali i oni po selima i zaseocima. Na teferiču se pravo 'lojilo', jelo, pilo i zabavljalo. Okretali su se na ražnju volovi, ovce, jarad a pjevale su se bome i najljepše na svitu pjesme, pjevale su se sevdalinke. Ima brate i teferiča u vlastitoj režiji. Radni narod što vaik radi iskoristi kakakv državni praznik ili wikend i skrasi se pored lijepe rijeke, potoka pa oplete po ćevapima, ražnjićima i sokićima. Neko ponese loptu, drugi šah a treći pikado. Zabavlja se, egleniše i sevdise.