Uwielbiam panią. Dziękuję za projekt, bo dzięki niemu mogłam dowiedzieć się o tak wspaniałej osobie.

Pani Tatiano. Od dziś dam sobie ta szanse o której Pani mówi. Trzeba próbować wyjść do ludzi, rozmawiać. Blokady stawiamy sobie sami. Dziękuję za filmik i pozdrawiam😊

Dziękuję Tatiano, od zawsze byłam nieśmiałą osobą, chociaż teraz po kilku latach widzę nieznaczną poprawę :) ale na tym nie poprzestaję i nie poprzestanę :) film naprawdę daje dawkę, która pobudza do działania, podjęcia próby :)

Wspaniały film Pani Tatiano jest Pani cudowną osobą☺☺☺

Jejusiu znowu filmik 😍😍😍 Cudownie,pouczajaco i mądrze jak zawsze ❤❤❤ Dziękuję za ogromną ilość pozytywnej energii która pani przekazuje i zazdroszczę osobom które miały okazję poznać taką wspaniała osobę 😊😊😊

Nie moge się doczekać nowych filmików. Jest Pani niesamowicie inteligentą kobietą. Dziękuję bardzo za tyle pozytywnej energii, dzięki której co dzień pokonuje swoje słabości. Wreszcie znam poczucie własnej wartości, bez pani prawdopodobnie nigdy by się to nie udało. Pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz dziękuję. 💞

Witam ;) Chciałabym aby zrobiła pani filmik o tym jak pieniądze dzielą ludzi.

Genialne Pani Tatiano

Święta prawda Pani Tatiano

Uwielbiam Pani kanał.Też byłam nieśmiała ale chodziłam do wspaniałych psychologów.Wezme sobie też i Pani słowa do serca.Jest Pani cudowna 😘😘😘

Bardzo ciekawe i inspirujące filmy. Pozdrawiam panią, czekam na kolejne porady na kanale, ale także w rozalińskim pałacu w kolejnym sezonie Projektu Lady.

Bardzo przyjemnie się Pani słucha i wierzę, że mówi Pani prawdę, ale i tak zostanę w swojej piwnicy

Pani Tatiano, jestem w 100% introwertykiem. Staram się wychodzić do ludzi, ale jak już mam z kimś porozmawiać zżera mnie stres i nie mam bladego pojęcia o czym rozmawiać.

super 😊

Ja jestem nieśmiałą osobą i dziękuje za ten filmik będę do niego wracała.🙂

Extra ❤

Gorzej jak w głębi siebie wcale nie jesteś nieśmiałym introwertykiem a od kilku lat rozwinęła się w tobie fobia społeczna utrudniająca życie. I tu danie sobie szansy jest ogromnym wysiłkiem, ale faktycznie każdy chociażby najmniejszy krok w kierunku powrotu do "normalności" jest sukcesem i równocześnie chce się więcej. Taki sukces uzależnia, nawet jeżeli kosztuje sporo wysiłku psychicznego.

Wow wchodzę o tutaj Pani Kanał ;) odrazu daje suba pozdrawiam serdecznie

Bardzo ciekawy film. Ja zawsze byłam i jestem trochę inna od moich przyjaciół i koleżanek. Mówią że jestem sztywniarą i że jestem nudna i poważna. Ale ja tylko przy ludziach najbardziej mi znanych się otwieram. Po prostu taka jestem i chyba tego nie zmnienię... Dobrze mi z tym.

Witam mam wlasnie problem z ta niesmialoscia mam 32lata prace dobrze zarabiam ale brakuje tej jednej jedynej osoby do dzielenia sie chwilami narazie zyje ucieczkami pasjami w samochodach odpuscilem po wszystkich porazkach i nie wiem co mam z tym moim zyciem zrobic😔

jest Pani wspaniała

Dzień dobry! :) Ja mam taki problem w tym wszystkim, że właśnie mam obawę przed podejmowaniem decyzji. Myślę, że to z powodu odpowiedzialności jakiej bałbym się wziąć na swoje barki. Jest to na przykład odpowiedzialność za drugą osobę. Boję się decydować, by kogoś nie urazić albo nie skrzywdzić. Boję się czyjejś reakcji, bo mam niemiłe wspomnienia z przeszłości. Mam 17 lat, a nie potrafię się dogadać z równieśnikami. Nie mam z nimi wspólnych tematów. Jeśli chodzi o dorosłych, nauczycieli, sąsiadów, czy starszych znajomych - sprawa wygląda zupełnie inaczej. Nie wiem, może za wcześnie dojrzałem i nie lubię głupot. O wiele lepiej dogaduje się z płcią przeciwną, niż z chłopakami. Chciałbym jednak dobrze się czuć wśród wszystkich rówieśników.

@klaudiaroszkiewicz5442

7 жыл бұрын

Ja mam 15 lat i mam podobnie. Nie potrafię dogadać się z rówieśnikami, wręcz boję się kontaktu z nimi. Z dorosłymi, nauczycielami czy kimś obcym mogę gadać godzinami i czuje się komfortowo. Dziwne

@panfu4944

7 жыл бұрын

W moim przypadku dochodzi do tego fakt, że jestem mało energiczną osobą. Często na siłę wdaję się w dyskusję, myśląc, że będzie to fajna osoba do rozmowy. Dynamika w moim przypadku jest silnie zaburzona. Nie umiem żartować, opowiadać kawałów, a otoczenie oczekuje ludzi wesołych, a nie gburowatych. Dlatego bynajmniej w moim odczuciu jestem odrzucany przez rówieśników i często błędnie rozumiany. Może Klaudia po prostu boisz się, że ktoś zaprotestuje albo "zgasi" Cię kontrargumentami? Jak tak mam. Zdaję sobie sprawę, że dorosła osoba, zwłaszcza nauczyciel, któremu jesteśmy życzliwi, zgodzi się często z naszym zdaniem. Moi rówieśnicy mają odmienne zdania niż ja i potrafią je argumentować. Też mam swoje argumenty, ale demotywujący jest fakt, że ja, jako jedyna jednostka myśli inaczej od wszystkich. Pani Tatiana mówi, że książkę poznaje się po okładce. Myślę, że na początku już odrzuciłem ludzi od siebie, a plotki poszły w świat i teraz każdy wie, co sądzić na mój temat. Nie mówię absolutnie, że jestem niewinny - często śmieję się z innych, a sam z siebie nie potrafię. Staram się nad tym pracować. Chowam głęboko urazę do wielu ludzi. Jednak niektórym osobom potrafię wybaczyć winy, bo wiem, że w życiu jest różnie. Kiedyś byłem bardziej pamiętliwy. Teraz im jestem starszy, jeszcze mocniej doceniam rzeczy takie jak zdrowie, odpowiedzialność, przyjaźń, czy szacunek :)

@klaudiaroszkiewicz5442

7 жыл бұрын

Bardzo ładnie to ująłeś :) Dodatkowo boję się, że ktoś uzna mnie za natrętną. Albo często mam wrażenie, że ktoś ze mną rozmawia tylko dlatego, że chce być miły.

@panfu4944

7 жыл бұрын

"[...] często mam wrażenie, że ktoś ze mną rozmawia tylko dlatego, że chce być miły" - skąd ja to znam. Mam tak samo. Myślę, że nasze zachowanie w takim razie stwarza taką niewygodną i niekomfortową aurę dla osób dookoła. Boli to cholernie... Jednak Pamiętaj Klaudia, że nie możemy przestać patrzeć z uśmiechem przez życie. Musimy zachować optymizm. To zawsze pomaga. Pani Tatiana o tym wczoraj wspominała :) Nie chcę się jednak zmieniać, by być fajnym dla innych skoro się taki urodziłem. Każdy powinien zaakceptować nawet wady, jeśli chce się z nami zadawać. Życie nie jest zero-jedynkowe. Z drugiej strony po to otrzymałem od Pana Boga rozum, by móc go racjonalnie i umiejętnie używać - by go w ogóle używać :D Bez zmian naszego podejścia do świata i do innych, nie zmieni się na dłuższą metę tak naprawdę nic. Wiem z doświadczenia Klaudio, że jeśli jest się miłym i życzliwym dla innych, dobro wraca, niczym sławna buddyjska karma :) I noszenie tej "pozornej maski życzliwości i dobroci" oraz oferowanie więcej od siebie niż bym miał od kogoś otrzymywać, podoba mi się, gdyż widzę pozytywne skutki tego. Taka zmiana samego siebie w perspektywie czasu zaczęła mnie zmieniać. Miałem niemiłą sytuację na początku 2. klasy liceum. Ogółem bardzo śmiałem się z innych osób z powodu ich zachowania, ocen i błędów jakie popełniają, np. na klasówkach. Dostałem solidny ochrzan od wszystkich. Do tego doszło fałszywe pomówienie ze strony koleżanki z klasy, która podsłuchała rozmowę miedzy mną a kolegą na akademii i wykorzystała to przeciwko mnie... Nikt nie miał odwagi powiedzieć prosto w twarz, że coś źle robię. Poszli do wychowawcy. Przeprosiłem jednak wszystkich, przyznałem się, tak może było lepiej. I tak jest lepiej :) Od tamtego czasu zacząłem pomagać innym. Z początku, by zatrzeć jarzmo swej winy. Później doszedłem do wniosku, że wizja pomocy komuś i dostrzeżenia znakomitych efektów tego są fajnymi aspektami tej maski, którą musiałem przyodziać. Teraz skończyłem klasę 2. i moje obecne relacje z rówieśnikami są o 360 stopni lepsze niż w listopadzie. Ale wymagało to pracy ode mnie i nadal wymaga. Jak już mówiłem, mimo mojej winy, nadal mam urazę do tych wszystkich osób, bo to naprawdę mnie bolało i nadal boli. Wszystko siedzi w głowie, nie da się tego zapomnieć. Kiedy jednak przypominam sobie o uśmiechach na twarzy osób naskakujących na mnie, którym po tym wszystkim pomogłem, dostrzegam cenną lekcję płynącą z tego wszystkiego. Krytyka pomogła mi się zmienić. Jednak wewnętrznie nadal czuję się rozdarty... Ale wbrew temu patrzę w przyszłość z optymizmem. Nie mam już wpływu na przeszłość, mam wpływ na przyszłość :)

@klaudiaroszkiewicz5442

7 жыл бұрын

Tu się różnimy - ja od kiedy pamiętam jestem zawsze miła, pomocna, nikogo nie obgaduje, każdego traktuję równo. Prócz wyjątków (osób, które zrobiły coś czego nie akceptuje bez żadnego powodu). Bez względu na wszystko staram się znaleźć jakąś dobrą cechę w człowieku i nie oceniać, bo nie wiem, dlaczego ktoś postąpił tak, a nie inaczej. Mam w sobie ogromne pokłady empatii i szacunku dla każdej żyjącej istoty. To dobra cecha, ale bardzo uciążliwa dla mnie.

Uwielbiam panią słuchać

Jak radzić sobie z roztargnieniem/roztrzepaniem? Bardzo proszę o odpowiedź może jakiś filmik. Oraz interesuje mnie kwestia dlaczego takie coś istnieje w nas w ludziach. Ciężko mi sobie wyobrazić takiego człowieka 1000 lat w przeszłość jak pilnuje snu swoich towarzyszy aby jakiś zwierz ich nie dopadł. Bardzo Proszę. Pozdrawiam.

Ja bym chciała kogoś poznać ale ludzie mają mnie za nudziare bo jestem introwertykiem i małomówie

Ma pani bardzo dużą wiedze myśle że na prawie każdy temat umiała by sie pani wypowiedzieć .Pozdrawiam

Chcę bardzo podziękować pomogła mi Pani tym filmem💓

A co z "przypadkiem" kiedy osoba nieśmiała rozmawia z kims,ta druga strona ją w pełni akceptuje ,a osoba nieśmiała mimo to blokuje się ?

O coś dla mnie bo jestem baaaardzo nieśmiała

Pani Tatiano, bardzo Panią lubię, ale nie rozumiem czemu łączy Pani nieśmiałość z introwertykami. Jestem w stanie się zgodzić, że część z nich na pewno jest nieśmiała, ale ja jestem introwertykiem i daleko mi do nieśmiałości. Mam społeczny zawód przez co na co dzień pracuję z ludźmi. W swojej pracy spotykam się z różnymi sytuacjami, bo pracuję w szkole i muszę sobie radzić zarówno z dziećmi i ich rodzicami, jak również ze współpracownikami. Poza tym byłam koordynatorem przynajmniej dwóch grup wolontariackich, a to nie jest łatwe ze względu na dużo rzeczy do ogarnięcia, dużo nieprzyjemnych i stresujących sytuacji, a także wiele kontaktów z ważnymi osobami oraz z mediami. I będąc introwertykiem dawałam radę i sprawiało mi to przyjemność, bo wspaniałe chwile związane z moim zawodem i wolontariatem zdecydowanie przebijają te złe. Fakt moja praca i moje pasje sprawiają, że później ładuję sobie baterie innymi pasjami, jak np. książkami, prowadzeniem bloga czy też robieniem różnych prac plastycznych, ale już od wielu lat nie uważam się za osobę nieśmiałą.