👉Partnerem dzisiejszego odcinka jest wydawnictwo Marginesy wydawca książki Joanny Kuciel -Frydryszak "Chłopki " którą szczerze polecam i zachęcam do przeczytania. 👉Link do zakupu książki poniżej. marginesy.com.pl/sklep/produkt/133728/chlopki-opowiesc-o-naszych-babkach 👉 Pamiętajcie, że od teraz możecie nas wspierać bezpośrednio przez KZread. Pod każdym odcinkiem znajduje się przycisk WESPRZYJ 🔥🔥 Wystarczy w niego wejść i wybrać sobie próg wsparcia z przypisanymi do niego bonusami. 👉 Podcasty, reportaże, książkę "Faszystowska Mać" z osobista dedykacja autora, priorytetowe odpowiedzi na komentarze, pozdrowienia w odcinku History Story, czy dostęp do tajnej grupy na Facebooku gdzie dzielimy się nieznanymi materiałami i naszymi odkryciami🔥🔥 Szczegóły w poniższym linku: kzread.info/dron/2acn2VYkzLAbR9Zc1n-NFA.htmljoin 👉 Prośbą o wykopanie odcinka niech wieść niesie się w świat wykop.pl/link/7434551/nasze-babcie-i-prababcie-our-grandmothers-and-great

@kilaheysmorientes6598

27 күн бұрын

Książka przeczytana jakiś czas temu. Mega wartościowa lektura. Polecam.

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

​@@kilaheysmorientes6598 super bo chciałem już wysłać 🔥😉

@Amelia-yn8yn

6 күн бұрын

Kupiłam na prezent i zanim dałam to szybko przeczytałam w ekspresowym tempie. Bardzo dobra książka!

Moja mama rocznik 1916 mając 10 lat, jako najstarsza z dzieci, została wysłana przez babcie Annę do pracy w sklepie. Codziennie chodziła tam aż 8 km aby zarobić na chleb dla rodzeństwa a miała ich aż ośmioro. To dziadek Jan bardziej oszczędzał moja mamę niż babcia.Majac 14 lat wyjechała do wujka który prowadził ogrody u sióstr zakonnych ale również tam pracowała żeby wysyłać pieniądze na życie rodzeństwa. . Później podjęła pracę w szpitalu w którym pracowała niemal całą wojnę. Skończyła szkołe a w niej poznała tatę. Wiem że życie moich dziadków i mamy były bardzo ciężkie na kieleckiej wsi. Szkoda ze będąc młodsza nie bardzo słuchałam wspomnien mamy i cioci. Ale, wakacje zawsze tam spędzałam i nadal kocham tamte rodzinne strony mamy.

Moja babcia miała wiele żalu i smutku, że rodzice, nie pozwolili jej się uczyć, że bili ją. Uwielbiała czytać książki, jak tylko dało radę czytała dużo Została wydana za mężczyznę, który był rzeźnikiem. Mój "dziadek", nie dbał o nią i dzieci, dbał tylko o siebie, ona sama musiała kombinować by przetrwać z dziećmi. W opowiadaniach nienawidziła go. Niektórzy naśmiewają się z feministek, a ja im dziękuję, że dziś mam ogrom możliwości. W imieniu naszych babć dziękuję za ten pełny współczucia, wrażliwości odcinek.

Świetny program bardzo osobisty

Moja babcia Zosia jako nastolatka została wywieziona na przymusowe roboty do niemiec. Była najstarszą córką i rodzina zdecydowała że rodzice nie mogą jechać więc ją wyznaczyli. Pierwsza robota była ponoć koszmarem gospodarstwo i karczma. Druga praca była przy rodzinie z małymi dziećmi. Tamci ludzie pokochali moją babcie jak własną krewną. Po wojnie prosili aby z nimi została. Ona wróciła do poski z podarunkami od tej rodziny. Jak wróciła rodzice stwierdzili że trzeba ją zamąż wydać. Znaleźli jej świetną partię bogatego, jak na tamte czasy gospodarza, 17 lat starszego. Dziadek miał duży dom to oddał izbę na szkołę bo wierzył że edukacja jest ważna dla dzieci. Mieli kilkoro dzieci wszystkie urodzone w domu. Kiedy ich najstarszy syn został zamordowany w niejasnych okolicznościach Babcia popadła w rozpacz i umarła przedwcześnie. Dużo starszy mąż został sam z córkami. Był zdeterminowany żeby je wyksztalcić i to się udalo. Dziś ja mieszkam w domu mojego dziadka. Jem jabłka z jabłoni którą szczepił i tak czasem wspominam ich ciężkie życie...

@elas5797

6 күн бұрын

Pracowałam kiedyś z kobietą która twierdziła wielokrotnie, że jej matka i jej siostra powtarzały zawsze, że nigdzie nie było im lepiej niż na robotach w Niemczech. Tam pierwszy raz w życiu mogły się najeść do syta, spały we własnym łóżku same, a za zarobione pieniądze mogły kupić ubranie i swoje pierwsze korale ze szklanych paciorków choć ich zarobki były niewielkie.

@vidiaviola943

6 күн бұрын

@@elas5797 tyle że moja Babcia była przymusowym pracownikiem bez wynagrodzenia i własnej woli. Z dala od bliskich, pozbawiona edukacji i kto wie co się działo w tym pierwszym miejscu gdzie pracowała.

@elas5797

6 күн бұрын

@@vidiaviola943 poszukaj swojej babci ofiary.ipn.gov.pl/ofi/z-archiwum-ipn/pracownicy-przymusowi/kartoteki-robotnikow-pr

@elas5797

6 күн бұрын

@@vidiaviola943 mylisz przymusowych pracowników z więźniami obozów pracy

@pawekowalczyk8510

6 күн бұрын

@@elas5797 i z tymi pracownikami przymusowymi było różnie. sąsiadka mojej babci pojechała na robot jako 7 letnia dziewczynka i w piwnicy przez całą wojnę obierała ziemniaki do jakiejś kuchni zbiorowego żywienia. po 12h/ dobę. słońce widziała tylko kilka razy w tygodniu.

Chłopki wstrząsnęły mną zrozumiałam genetykę mojej rodziny książka stoi na widoku musi ją przeczytać córka i wnuczka książka wiele wyjaśnia absolutnie powinna być w każdym domu

moja Mama rocznik 1956 miała koszmarne dzieciństwo w podkrakowskiej wsi . Mając 3 lata była zabiierana w pole do pracy.. w wieku szkolnym od 4 rano w polu a potem bez śniadania do szkoły. po szkole kromka chleba i w pole !! nie miała czasu na dzieciństwo , w wieku 6 lat gotowała obiady ( zabicie kury itd) . Zazdrościła koleżance bo ją tata do szkoły odwoził ( wozem/saniami) więc biegła do niej rano po pracy polowej by się na podwózkę załapać. W zimie chodziła w gumiaczkach po siostrze, . kolegowała sie z kimś kto miał jakiegoś słodycza . Płakać mi się chce gdy o tym myślę . Babcia jeszcze żyje ale od czasu gdy Mama mi opowiedziała o swoim dzieciństwie to inaczej na nią patrze :(

Dziękuję ❤... doceniam..., szanuję z wdzięcznością

Jak byłem mały wszedłem do kuchni i zobaczyłem jak moja babcia płacze i zapytałem dlaczego,a ona że znalazła wyrzucana kanapkę i dlatego płacze.Powiedziala żebyśmy nigdy nie zaznali głodu …. Do dziś to pamiętam i bardzo szanuję jedzenie

@PlGimli

3 күн бұрын

Mam bardzo podobne wspomnienie..

Te biedne kobiety w tamtych czasach,szczególnie na wsiach były bardzo skromne,wycieńczone porodami i ciężką pracą, zaniedbane emocjonalnie 😢😢

@rafaszwed2887

18 күн бұрын

No... Moja babcia żyje już 82. Dziadek umarł w wieku 67 lat. Tak miały ciężko

@tosiek4226

12 күн бұрын

W miastach lepiej nje mialy, szly na 12-14godzin do fabryki i tak dzien w dzien, bez macierzynskiego , szkoly, malzenstwo jednoczesnie ratowalo i rujnowalo zycie

@aldonaczaplinska6977

3 күн бұрын

❤

@karolina67428

3 күн бұрын

​@@rafaszwed2887 Częste picie skraca życie.

Z opowiadań mojej babci dowiedziałam się, co bardzo mnie poruszyło, że kobiety rodziły dzieci i szybko musiały wracać do pola, zostawiając przy tym często na parę godzin same, spłakane niemowlęta...

@mikiz2767

32 минут бұрын

Moja babcia opowiadała, że kobiety często rodziły w polu. Przy pracy.

Dzisiaj my kobiety zyjemy w najlepszych mozliwych czasach i mamy latwe i lekkie zycie. I jeszcze tego nie doceniamy.

@user-xh7qb3yc7f

9 күн бұрын

Cała prawda. Śmieszy mnie jak feministki dzisiaj mówią o jakimś uciśnięciu, zniewoleniu kobiet. A przecież nigdy wcześniej kobiety nie były tak niezależne i nie miały tyłu udogodnień czy równouprawnienia.

@EmilyRose-qs9hx

9 күн бұрын

@@user-xh7qb3yc7f gdzie to równouprawnienie?? Śmieszny jesteś.

@dawidm6512

9 күн бұрын

@@EmilyRose-qs9hxJa też go nie widzę, kiedy zostaną zrównane normy w pracy i wiek emerytalny. Dość przywilejów kobiet

@user-xh7qb3yc7f

9 күн бұрын

@@EmilyRose-qs9hx jak już to śmieszną kobietą ;) Żaden facet nie przejdzie tak szybko na emeryturę jak my. Żaden facet nie może przez 9 miesięcy być na L4 bez konsekwencji, a później pare lat być na macierzyńskim i wychowawczym i normalnie wrócić do swojej pracy, w której mogą pracować godzinę krócej niż reszta gdy zadeklaruja się, że karmią piersią. Więc masz rację, to nie równouprawnienia tylko lepsza sytuacja kobiet ❤️ Pomocne jest też to, że kodeks pracy zabrania kobietom dźwigać takich ciężarów jak faceci, pracować na nocki jeśli ma dziecko do któregoś tam roku życia itd. Naprawdę jeżeli nie widzisz tego, że jesteśmy w świetnym położeniu to jesteś ślepa

@krzysiekkozio7366

8 күн бұрын

@@EmilyRose-qs9hx podaj jeden przykład, że kobieta jest mnie równouprawniona niż mężczyzna. JEDEN krety...ko, bo ja Ci za chwile pokażę parę, gdzie mężczyzna ma mniejsze równouprawnienie od kobiet.

Nie wiem czy nie jestem w Pan wieku i takiego życia jeszcze doświadczyłam. Myślę, że nie ja jedna. Kobiety, które nie boją sie pracy i nie jęczą NIGDY NIE SĄ DEOCENIANE, nigdy., bo utryrana kobieta nie jest wart uwagi i nie tryska atakcyjnością. Takie życie takie fakty. Koń który ciągnie jeszcze dostanie batem.

@mirazuza4515

9 күн бұрын

Dokładnie tak jeszcze dostała od męża wiele razy 😢

@ewa.kaminska

8 күн бұрын

To prawda 😢

Panie Łukaszu , przede wszystkim dziękuję za ten odcinek, tak to jest dramat naszych rodzin.Zarazem trzeba się przyjrzeć skąd ta bieda ,ci co biegali z aparatami i robili zdjęcia czyż oni do tego się nie przyczynili zaborami , gdzie naród polski był gniębiony .Znam również z opowieści to sam co Pan tu przedstawił ,a i później z okresu mego dzieciństwa to jest nasz Krzyż narodu upodlonego.Zdrowia życzę Panu.

Moja Babcia opowiadała mi jak była mała ok. 4 lat uciekała z mamą i młodszą siostrą przed Niemcami. Widziała jak Niemcy w stodole zastrzelili jej matkę w głowę i ona sama została z młodszą siostrą. Jako starsza dziewczynka z innymi dziećmi chodziła do kościoła boso kilka km żeby jedyne buty zakładać przed wejściem do kościoła. Jako nastolatka poszła do pracy do tartaku bez wiedzy ojca który ożenił się z inną kobietą. Jak jej ojciec się dowiedział to musiała wszystkie swoje zarobione pieniądze oddawać na rodzeństwo. Za końcówki z wypłaty czyli po ileś złotowek/groszy zbierała na nowe buty. Ale to też jej zabrano. Jej macocha nigdy jej nie lubiła, ani jej młodszej siostry. Swoim dzieciom dawała cukierki, a im nic. Raz wybrała się z nią do lasu na grzyby. I tam ją zostawiła sama, bo chciała się jej pozbyć. Babcia swojemu ojcu o tym nie mówiła, bo nie chciała żeby było gorzej. Napewno życie naszych babć nie było łatwe, wiązało się z wieloma poświęceniami.

Piękny i wzruszający odcinek. Obydwie moje babcie były emocjonalnie niedostępne. Jako dziecko nie potrafiłam zrozumieć dlaczego. Obydwie wychowały się na wsi i jako młode panienki, 14/15 lat wyszły z domu by szukać pracy poza gospodarstwem. Później założyły własne rodziny. Już wiem dlaczego społeczeństwo w wieku moich rodziców, dziadków, pradziadków nie potrafi swobodnie okazywać miłości…smutna rzeczywistość.

@lukaszkazekhistorystory

23 күн бұрын

Piękny i bardzo prawdziwy komentarz 😊 za który bardzo dziękuję

@dzikieziele3914

Күн бұрын

tak, mam to samo doświadczenie. Nie jest łatwo wychowywać się wśród, czy raczej być wychowywanym przez ludzi z takimi traumami. Obie moje babcie i obaj dziadkowie zostali osieroceni przez ojców na wojnę. Szczególnie dziadkowie ze strony mamy bo byli małymi dziećmi. Bieda, głód, strach i próba przetrwania, niedożywienie. Jedna prababcia została sama z 6 drobiazgu, jak się wtedy mówiło. A Niemcy zabrali ostatnią świnię z chlewa i jeszcze do ognia wylali nędzny obiad, który się akurat gotował. Od wtedy zawsze jak coś gotowali, to ktoś stał na czatach, żeby tej resztki jedzenia nie stracić. Siostrze dziadka nogi powykrzywiały się z niedoborów. Ech o historii biedy w mojej rodzinie mogłabym napisać książkę...ogrom cierpienia.

@elzbietazak4875

21 сағат бұрын

​@@dzikieziele3914• Przykro bardzo 😰

Przeczytałam w życiu setki kryminałów. Makabryczne opisy scen zbrodni, jednak zmyślone, nie robiły na mnie wrażenia. Do książki o naszych babkach miałam dwa podejścia. Nie jestem w stanie unieść historii kobiet. Tej niekończącej się męki. Tak długiej jak ich życie. Nie dokończyłam tej książki. Żałuję, że nie rozmawiałam z babciami o ich życiu. Teraz juz za późno. A wiem, że nie było kolorowe, bo tak jak Pan powiedział, u kresu życia wypłynął cały potok żalu.

Czytałam książkę. Aż ciarki przechodzily😢 pokolenie silnych kobiet. Teraz mianem silnej kobiety nazywa się kobietę która ma pieniądze, 1 dziecko, pracuje. Łał. A ciekawe czy dałyby radę w zamierzchłych czasach...

Chłopki to niezwykle interesująca książka, która wnika głęboko w życie i codzienność kobiet wiejskich w Polsce. Autorka, poprzez starannie dobrane historie i relacje, ukazała nie tylko ich trudy i wyzwania, ale również siłę i determinację. Czytając komentarze można by napisać drugą książkę, bo każda z tych opowieści jest pełna emocji i przemyśleń, które inspirują do dalszej refleksji nad rolą kobiet w społeczeństwie.

Ja mam ponad 70 lat i codziennie dziękuję losowi, ze urodziłam się w tych czasach. Moja matka pochodziła z gospodarstwa, więc często na wsi bywałam i widziałam, jak kobiety posłusznie chodziły koło seniora rodu i innych mężczyzn z rodziny. Powiedziałam sobie już jako dziecko, że ja nigdy nie będę się tak zachowywać i nie pozwolę się poniżać. Ta obserwacja zainspirowała mnie do zdobycia wykształcenia i dobrej pracy, a potem też własnej działalności. Byłam całkowicie niezależna i żaden mężczyzna nie spojrzał na mnie z wyższością, pogardą czy zachował się wobec mnie agresywnie. Unikałam też takich osób. Mogę powiedzieć, że miałam dobre życie. W czasach mojej matki i babci, rocznik 1907, moje życie wyglądałoby z całą pewnością gorzej.

Moja świętej pamięci babcia Anielcia rocznik 1921 była najmłodsza z siedmiorga rodzeństwa, od 14 roku życia chodziła na służbę do dworu do mleczarni. Babcia "została wydana" za morgi. Rodzice zdecydowali, żeby "grunty scalić", ponieważ ich pole z dziadka polem sąsiadowało. Kochała z wzajemnością kogoś innego, ale za biedny był dla rodziny. Dziadek nie był wsparciem dla babci. To ona musiała zajmować się wszystkim - dziecmi, obejściem, polem i handlem tego co uchowa i wytworzy. Była niesamowicie dzielną kobietą. Pamiętam kiedy poznałam jej miłość Maniusia było mi niesamowicie przykro, że nie mogli razem być.

Moja babcia miała 8 dzieci, (dziewiąte zmarło), i wychowała każde na dobrych ludzi. Dziadek bil, pił i miał w nosie rodzinę. Mała kobietka, filigranowa i znikąd pomocy.

Dziękuję....

Jak usłyszałam Petrykozy i Opoczno to aż podkoczyłam, pozdrowienia od rodowitej opocznianki :)

Nie zdajemy sobie sprawy z tego jak się żyło kiedyś. Patrzymy na tamte czasy przez pryzmat obecnych czasów. Tamci ludzie byli naprawdę twardzi, zaradni, wiedzieli że nic łatwo nie przychodzi. A teraz, dzieciom się wszystko należy, jak nie to płacz, histeria. Największy problem to brak miejsca na parkingu... przed drzwiami supermarketu. Ból głowy to jak dawniej amputacja nogi. Zmęczenie od siedzenia przy komputerze... . Z lichej gliny dziś są ludzie ulepieni.

@nataliakossakowska6543

18 күн бұрын

Dokladnie takie mameke

@tosiek4226

12 күн бұрын

Akurat ja nie, uwazam, ze teraz ludziom w dupach przewraca od dobrobytu, a ja jestem z gorskiego miasta z dziada pradziada

@artshi7260

12 күн бұрын

@@tosiek4226 oj przewraca się, prowadzę handel to widzę po ludziach.

@user-xh7qb3yc7f

9 күн бұрын

​@@artshi7260Trudne czasy tworzą silnych ludzi, silni ludzie tworzą dobre czasy, dobre czasy tworzą słabych ludzi, a słabi ludzie tworzą trudne czasy.

@ania2027

8 күн бұрын

​@@artshi7260 to właśnie widać ,jak zostali super wychowani przez starsze pokolenie :)

Historia Jagny z Chłopów Reymonta też pasuje do dzisiejszego odcinka. Czytamy ta książkę z przekonaniem, że to zamierzchłe czasy a tak naprawdę to tylko 2 pokolenia wstecz. Zrobiliśmy ogromny postęp, niemozliwy bez poświęcenia naszych babć.

Łukaszu słucham Ciebie , i ryczę, moja babcia kochana , która nie miała ani jednej klasy ukończonej, zawsze do pracy wysyłana bo według rodziców nie była wątła jak starsza siostra . Mieszkali w siódemkę w jednej izbie , w lesie , dzień przed komunią świętą mama wysłała ją na wieś ,na zwiady , w tym dniu była pacyfikacja Boru Kunowskiego , widziała na własne oczy jak sąsiadów ze wsi Niemcy podpalili za partyzantkę w stodole, zamknęli dzieci , kobiety i mężczyzn . Całe życie babci upłynęło pamiętając te wydarzenia, że na drugi dzień do I Komunii św.poszła w czarnej sukience. Próbowałam podpytywać o jej życie, ale zawsze kończyło się płaczem, przerywała,nie chciała opowiadać. Żal miała do rodziców że nie wysłali jej do szkoły, ona jedna zamiast po wojnie do szkoły pójść,została wysłana do pracy w Polskę. Kochałam ją nad życie tak jak ona mnie a później mojego synka jak się urodził, ale codzienność sprawiła że nie rozumiałam jej czasami , kłóciliśmy się , miałam wrażenie że ten ciężar który nosiła całe swoje życie przekazywała na mnie. Dożyła 90 lat i żyłaby na pewno dłużej pomagając mi przy synku, ale wszystko wróciło, wszystkie wspomnienia jak w telewizji pokazali wojnę która zaczęła się na Ukrainie, zobaczyła dzieci płaczące, zniszczone domy, wojsko i jej serce nie wytrzymało, wróciła do domu ze szpitala po przebytym zawale serca ,codziennie płakała i modliła się za te dzieci, dopóki miała siły. Bardzo mi jej brakuje, ale cieszę się że miałam możliwość ostatnie 10 lat jej życia być blisko niej , pomagać jej i opiekować się tak jak ona całe życie opiekowała i poświęcała się dla nas. 😢

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

Proszę się dziś do niej przytulić myślami, niech wrócą wszystkie wspomnienia, ona też to poczuje i będzie nad Tobą czuwać już na zawsze.. Ja uczynię to samo. Dziękuję za ten przenikliwy i wzruszający komentarz. Dobrej nocy

@tibrakarola21

26 күн бұрын

@@lukaszkazekhistorystory dziękuję. Również życzę dobrej nocy. I dziękuję za każdą opowiedzianą przez Pana historię, każdą opowieść o losach zwykłych i niezwykłych ludzi, o ich historii. Jest Pan wspaniałym człowiekiem , tyle emocji jest w historiach opowiadanych przez Pana . Pozdrawiam serdecznie

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

@@tibrakarola21 staram się tak życ aby nie bolało, ani mnie , ani tych co wokół mnie.

@madameonlyme

26 күн бұрын

​@@lukaszkazekhistorystoryPieknie powiedziane.Jestes szlachetnym,prawym i dobrym czlowiekiem Lukaszu.Dziekuje,ze moge Cie poznawac i sluchac poprzez ten kanal i historie,ktore tak ciekawie,ale tez pieknie opowiadasz.Pozdrawiam serdecznie

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

@@madameonlyme dziś będzie długa noc... Do zobaczenia na Sudeckim szlaku 🙂 Pastelowych snów życzę.

Chłop pańszczyźniany był bity, przychodził z pola i sam bił swoich w domu. Tyle tyko potrafił więc co tu się dziwić.

Moja prababcia Karolina w latach 20tych szybko została wdową z trójką dzieci. Żeby ustrzec się przed bezdomnością i stratą majątku po nieboszczyku była zmuszona wyjść za mąż za jego brata.

Te opowieści są fascynujące ale dotyczą innego regionu Polski. Jestem z Wielkopolski i wiem z pamiętników prababci i opowiadań że tu bylo jednak inaczej, mniej nędzy i niepismiennosci przynajmniej od początku XX wieku. Bardzo pozdrawiam wszystkich którzy dbają, aby nie zaginęła pamięć o życiu naszych przodków.

@elas5797

6 күн бұрын

Opowieści dotyczą biednych ludzi którzy walczą o przeżycie, a tych w Wielkopolsce było najmniej w kraju ale to nie znaczy, że nie było wcale. Moi teściowie od pokoleń z wielkopolskiej wsi opowiadają coś innego. Nie mają porównania bo nigdy nigdzie z niej nie wyjeżdżali. Elektryfikacja dopiero w latach 60siątych, spanie chłopców w stajni, ciężka praca dzieci od najmłodszych lat wymuszana biciem. Gdy 9cio letnia siostra miała się opiekować miesięcznym bratem bo matka poszła w pole, a dziecko zasnęło to wózek postawiła w cieniu i czymś innym się zajęła. W tym czasie słońce się przesunęło i noworodek został poparzony słońcem. Jak rodzice wrócili do domu i dowiedzieli się co się stało to ojciec tak pobił 9cio letnią córkę, że jej rękę złamał w kilku miejscach. Nikogo to nie dziwiło, lekarz słowa nie powiedział gdy usłyszał co było przyczyną.

@invit87

6 күн бұрын

to prawda. Moi dziadkowie pochodzą z Kaszub z terenów przygranicznych z Niemcami i ich opowieści są o wiele mniej przykre, a wiele z nich jest nawet wesołych. Babcia wyszła za sierotę - mojego dziadka, osobę niemajętną, który okazał się być wspaniałym człowiekiem.

Dziękuję Moja Kochana Babcia też z Wołynia Była najmłodsza Wydano ja za gościa który miał starsze od niej córki Pogrom Wołyński przetrwała z dwiema córkami dzięki Niemcom Zostały wywiezione do obozu pracy Niechętnie opowiadała ale była fantastyczną osobą Nigdy nie chodziła do szkoły a pisała czytała i mówiła w kilku językach Nauczyla mnie szyć robić na drutach na szydełku gotować i praktycznie wszystkiego co w życiu ważne Jej motto było "żyj tak aby nikt przez ciebie nie płakał " bardzo mi jej brakuje😢

@lukaszkazekhistorystory

16 күн бұрын

Pani Kasiu dziękuję za tak osobisty i z serca komentarz. Pani babcia jest z jedną z gwiaz którą każdej nocy spogląda na Panią z kosmosu 🙂 Proszę dziś o niej pomyśleć ja zrobię to samo a one zaświecą dla nas jeszcze bardziej jaśniej niż zwykle. Dobrego dnia codziennego ♥️

@agneskostecka5589

16 күн бұрын

Moja babcie również miała Takie Motto!❤ Nasze Babcie były Silne i Cudowne!!!❤❤❤

@jolasojka1859

22 сағат бұрын

Piekny portret Babci - pięknego człowieka🌹🌿 Dziękuję❤ .Piekne motto .

Genialne.

Biedne te kobiety. Poniewierane i nieszczęśliwe.

Bardzo dobry materiał, ten temat należy nagłaśniać, ponieważ ta trauma, wzorzec naszych przodkin i przodków wciąż jest w naszej podświadomości

Moja babcia,rocznik 1912,była jedną z tych tysięcy wiejskich kobiet, które żyły w ciężkich czasach.Wychowywały gromadkę dzieci,żywiły dzieci z ubogich zapasów.Zawsze ją podziwiałam,że była taka pracowita i dała radę.❤

Odkąd przeczytałam tę książkę, jestem naprawdę wdzięczna za to, jakie wygodne życie wiodę i w jakich czasach żyję, nawet za wodę w kranie, ale przede wszystkim za wykształcenie, o którym moja babcia marzyła, a nigdy nie miała takiej możliwości. Pamiętam, jaka dumna była, gdy dostałam się wieki temu do liceum. Niestety, mojej matury już nie dożyła.

@waclawpelech3628

26 күн бұрын

Widzisz ! To wszystko zawdziecza sie tzw.komunie.Nie jestem komunista - chociaz ta ma rozne oblicza - a raczej socjaldemokrata.Dziadek po powrocie z USA byl najbogatszy we wsi pod Zbarazem. Obiektywnie komunistyczny rzad Gomulki i pozniej pracowal dla dobra ludu. O wladze nie walczyl , bo ja mieli. Nie zarabiali krocie jak teraz .Nie bylo KORYTA W BRIKSELI.Sekretarz wojewodzki mieszkal w bloku, jak inni. Komuna kladla nacisk na edukacje. Efect tego to nasi chlopcy po technikum wybijaja sie wyzej na budowach .czy tez indziej w NY City. Dodam Ci jeszcze !d! Ze komuna dawala mieszkania za darmo. No czasem trzeba bylo czeka kilka lat. To zalezalo od rejonu. Jak powstawala kopalnia ZG Rudna to piersi kilka miesiecy. A w Polsce dochodzilo do dytuacji ze dawano miesxkania nie wykonczone. Znaczy pomaluj sam .poloz tapety. Podloge i co jak chcesz . Miesxkac mozna od zaraz. As co terax daka. Pozdrawiam ! Dziadek 73 l Nowojorczyk od 1994 roku Nie zaluje wyjazdu. Ale to co mam to ciezka praca. Moj syn po paroletnim pobycie tez w UK urzadzil sie .Wzial przyklad ze mnie i pierwsze kupil dom w Ascot.

@ojtamojtam-il5zb

21 күн бұрын

Mam tak samo. Odkąd przeczytałam książkę rozumiem, jak dobre, wygodne i dostatnie mam życie. Nie narzekam na nic. Ta książka to hołd złożony tamtym kobietom...

To co Pan przedstawia to jest sama prawda . Pytam się tylko kto wychował takich mężów dla tych naszych babć ? Nie chodzi mi o wyręczanie w pracy ale pomoc i empatię wobec tej kobiety - żony . Ja osobiście kiedy upadam na duchu, to zawsze sobie przypominam moje dwie babcie i ich ciężkie życie za młodu. I myśląc o tym ,staję się silna ich siłą . Skoro one mogly, to ja też dam radę . Pozdrawiam serdecznie 😍

Byłam ciekawa, w jaki sposób będzie Pan opowiadał historie babek i prababek (ze swojego punktu widzenia). Bardzo Panu dziękuję za serdeczność i czułość z jaką Pan to zrobił, a tak rzadko spotykaną. Jestem pod wrażeniem Pańskiej empatii dla kobiet tamtych czasów i cieszę się, że istnieją mężczyźni potrafiący wczuć się w ciężką sytuację tych kobiet i potrafiący docenić ich wysiłek. To był pierwszy wysłuchany przeze mnie odcinek. Zostaję i subskrybuję. Warto przysłuchiwać się życzliwym ludziom i czerpać od nich 🍀

@4katy275

3 күн бұрын

💜Więcej takich ludzi jak Pan Kazek

P.Łukaszu.Pokazałem to mojej Mamie rocznik 1938.Popłakała się i piwiedziała,że to wszystko jest absolutna prawda,co Pan opowiedział.Bardzo Panu za to dziękuję.Jest Pan dobrym Człowiekiem.Łzy mi nie przestają płynąć...I mojej Mamie też...

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Panie Krzysztofie bardzo mnie Pan wzruszył. Proszę przytulić mamę ode mnie. Trzymajcie się ciepło. Posiedzimy dziś razem i pomyślimy o naszych babciach i prababciach.

@KlejnotTV2

26 күн бұрын

Ale proszę nie płakać... Dla mnie też łzy polecieli aż po nogawkach, ale to nie wstyd jest

@olaf6952

23 күн бұрын

​@@KlejnotTV2 A Ty katolik ?

@irenastachowska3020

22 күн бұрын

Moją mamę Ojciec oddał na nianię do bogatych żydów bo nie chciała jej macocha ale trafiła do wspaniałej rodzinny bo tak ich wspominała.Zawsze do śmierci mówiła mi że na drugie śniadanie to jadła banany i inne owoce.A ich smak poznałam w latach 70 .

@gosc2369

22 күн бұрын

Moja mama pochodziła ze wsi, rocznik 1929 i ja dużo takich historyjek słyszałam.. Nie każdy mógł zdobywać wiedzę, bo był biedny. Dzieci bogaczy kończyły wyższe uczelnie, że nauczyciele w okresie międzywojennym zarabiali 100zl , to było bardzo dużo..Do kościoła było parę kilometrów i dzieci szly boso, dopiero przed wejściem, mogły sobie buty założyć..Jako małe dziecko płakałam, słuchając tych opowieści i dopiero dzisiaj słuchając pańskich, przypomniałam sobie o nich. Pozdrawiam

Jakie to były straszne czasy ,szczególnie dla kobiet. Aż trudno słuchało się tych opowieści. 😪 Dziękuję za ten odcinek....

Moja jedna babcia rocznik 1926 tez "musiala" wyjsc za maz bo brat sie ozenil a jego zona bardzo uprzykrzała babci zycie Babcia skonczyla 3 klasy ale byla bardzo inteligentna kobietą interesowała sie wszystkim Zawsze mnie zastanawialo co by osiagneła gdyby miała inne mozliwosci.

Wielki Szacunek dla wszystkich strudzonych Babć naszej strudzonej RP.

Takie filmy pokazują nam kobietą jakie teraz mamy piękne życie🌼mamy wszystko co dusza zabraknie aby nasze życie codzienne było łatwiejsze na każdym kroku, człowiek sobie nawet sprawy nie zdawał ile musiały cierpieć nasze babki już nie wspomnę że musiały wychodzić za mąż za starych dziadów których zapewne nie kochały😣dziękuję Bogu za to co mam i że żyje właśnie w tych czasach😚

@teresablizinska235

3 күн бұрын

bez obrazy: _pokazują nam _*_kobietom_*

@zaklinaczkur4580

2 күн бұрын

​@@teresablizinska235Właśnie

Moja babcia urodzona w 1935 ma teraz 89 i też opowiadała że za jej dzieciństwa też tak było. Była najmłodsza, miała 5 rodzeństwa, 3 zmarło. Ciężko pracowała, chodziła na zarobek z matką do dworu. Wyszła za mąż w wieku 16 lat za 10 lat starszego. Babcia mieszkała we wsi gdzie był prąd a poszła na kolonię gdzie nie było prądu, dostała z mężem mały pokoik i z sieni zrobiła maleńka kuchnie. Miała 3 dzieci i w tym małym pokoju mieszkali w 5 osób, a teściowa z teściem obok mieli duży pokój i kuchnię. Babcia oczywiście nie wyszła za mąż z miłości została wydana za mąż na zamianę, tego samego dnia dziadka siostra wyszła za mąż za babci brata. Babcia opowiadała że całe wesele przepłakała, a dziadek się bawił 3 dni. Później okazało się że dziadek często bił babcie, musiała jakoś radzić sobie żeby mieć pieniądze na ubrania, buty i książki dla dzieci, więc co tylko mogła to robiła, sprzedawała jajka, kapustę, zbierała i suszyła grzyby, zbierała jagody, chodziła na zarobek do ludzi.

@wrednakrolewna2229

Күн бұрын

Moja Mamusia była z 1937 roku, jak miała 7 lat zmarł dziadek, ale żyła w innej epoce niż Twoja babcia. Mamusia skończyła 7 klas i nawet podjęła naukę w szkole średniej, ale z powodu zdrowia przerwała edukację. Tatuś był 10 lat starszy i pobrali się z miłości. Ciężko pracowali bo była piątka dzieci, ale kochali się i szanowali, Tatuś zawsze dobrze traktował mamusię i babcię, swoją teściową. Myślę, że dużo zależało od regionu kraju, poziomu wiedzy i zasobności. Im biedniej tym gorzej. pozdrawiam

Kobiety w dzisiejczych czasach tez tak mają do dziś ,jak przychodząz pracy do domu juz z zakupami,to czeka kolejna praca do nocy ❤️

To prawda nasze babcue i orababcue ,przezwyciężyły wszystko, wojnę, poniewierkę, gwałty, bicie i ogromną biedę..przygotowały nas zeby bylo nam leoiej nauczyły walczyć o swoje. Kochamy nasze babunie❤

Z klasą opowiadasz, fajnie, że się teraz zwraca uwagę na nierówność, może następne pokolenia, będą wspólnie walczyły z trudami życia. Właśnie czytam książkę chłopki, fantastycznie napisana, bardzo ciekawa, nasze babcie to były bohaterki dnia codziennego.

@lukaszkazekhistorystory

5 күн бұрын

Dziękuje Pani Aldono za miłe słowa o kanale History Story. Dziękuje że nas Pani ogląda i wspiera 🙂

Szacunek dla tych kobiet

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

W pełni się zgadzam z powyższym komentarzem

@RobertWodarczyk-tw9jy

26 күн бұрын

@@lukaszkazekhistorystory 👍🫡

@jadwiaheil7322

20 күн бұрын

To samo.oja babcia, która miała dziewiecioro dzieci. Na. Białorusi, koło Drochyczyna, dziadek zmarł w 1942r.wdzskie dzieci były jeszcze małe. Jak wojna się skończyła, sama z dziećmi i dobytkiem, jechała na ziemie odzyskane, transportem, czyli pociągiem towarowym,a moja mama urodziła się ostatnia, miała siostrę bliźniaczkę, urodziły się w 1932 roku. Babcia dużo mi opowiadała o tamtych strasznie ciężkich czasach, waleczna kobieta, pozdrawiam, a tak to też mam na imię Jadwiga ❤

Serdecznie dziękuję za ukazanie historii naszych ukochanych babci ich ciężkiej doli i walce o przetrwanie może ktoś z mlodych ludzi poslucha i zastanowi się nad tym czym jest jego babcia i co ona wniosla w jego życie

Popłakałam się… To były prawdziwe bohaterki❤

Moja babcia (rocznik 1942) też miała ciężkie życie. W wieku 10 lat musiała chodzić do kanału po wodę i nosić wiadrami bo jej rodzina budowała dom. Skończyła tylko 6 klas szkoły podstawowej. Gdy była dzieckiem jej nogę przejechał powóz konny. Wychowała czwórkę dzieci praktycznie sama i choć dziadek trochę pomagał w gospodarstwie to lubił niestety sobie wypić i grać w karty z kolegami. Rodziną mojej babci były jej dzieci bo ze swoją nie najlepiej się dogadywała. Piszę to w 4 rocznicę jej śmierci i ciągle za nią tęsknię bo była mi najbliższa w dzieciństwie❣

W ksiazce chlopki jedna z historii to historia mojej praprababki

Moja prababcia urodzona w 1924 roku, zawsze wspominała że za 1gr jako dzieci kupowali cały woreczek ciastek i to było szczęście 😊

Moja babcia mieszkała w słynnym domku zwanym "poniatówką",z resztą do dzisiejszego dnia mieszka w tym domku mój wujek.To była bardzo pracowita kobieta- kiedy zrzekła się gospodarstwa na rzecz syna,to pomimo próśb,nie chciała odpoczywać,tylko pomagać w gospodarstwie,bo nie wyobrażała sobie bezczynnego siedzenia.W końcu stanęło na tym,że będzie się opiekować ptactwem domowym , i pomoże w obowiązkach domowych,bo to nie wymagało zbyt dużo siły.Ta ponad osiemdziesięcioletnia kobieta chciała być potrzebna.To nic,że czasami czegoś nie dosoliła,lub przesoliła,to nic,że po kryjomu- tak, aby nie widziała- moje kuzynki,kiedy babcia udawała się na poobiednią drzemkę- zmywały ponownie talerze po obiedzie- ważne,by babcia czuła się cały czas potrzebna.

@waclawpelech3628

26 күн бұрын

IJuz Ci odpisuje!! Przed wojna i wstecz ogolnie , babcie ,dziadki pomagali mlodym. Mowisz ze zdala gospodarstwo na syna.! To pomysl komynistow Gierka . A tez dano za to emerytury ,a tez ubezpieczenie chlopom. A to po to aby mlodzi rozwijali gospodarstwo. Czasy Gierka tobczasy rozwoju. Wiekszego niz mozliwosci. Z czasem okazalo sie ze produkcja towarow nie nadaza za rozwojem. Komiec Gierkowski to ogolny brak towarow. A ceny tez byly niskie. Wykupywanon ponad potrzeby. Eksport na placenie dlugow. A tez tysiacami wywozono prywatnie. To co nie mozna bylo kupic w Polsce ,to napewno w Budapeszcie bylo. Tez w Bulgari ,Jugoslawi , Grecji. W latach 80-tych w Grecji za mydelko placono nawet 1 dolara.Za kucheny reczniczek 1.5 dol Bo w Polsce bylo tanio.

@user-xw4xy7cc3q

25 күн бұрын

@@waclawpelech3628 Miło mi,że orientujesz się w tych spawach.Ja czasy późnego Gomułki i czasy dekady Gierka odczułam na własnej skórze.

@joanna6903

14 күн бұрын

Dobrze wychowała dzieci ❤

Wielki szacunek dla naszych poprzedników, którzy budowali to jak żyjemy dzisiaj. Współczesnym pokoleniom, zwłaszcza młodym gówniakom* życzę jedynie więcej POKORY. Jak zwykle świetny, przejmujący i pełen emocji materiał. Pańskie filmy powinny być puszczane w szkołach jako część materiału edukacyjnego.

@katarzynaadamska6319

Күн бұрын

SZKODA ZESMY WSZYSTKO TOTALNIE ZNIWECZYLI !!! ZAMIAST ROZWIJAC ! KSZTALCIC ! I POMNAZAC ! = jak grecy oddajacy sie korupcji i wylacznie wlasnym , nie spolecznym intersom = sprzealismy nasza Wolnosc ! nasza Oczyzne ! oraz Swoja Dusze ! ZA GARCI KLAKÖW ! = stworzylismy tym samym NAJGORSZA, NIEWOLE I BIEDE dla swoich Dzieci , Wnuczat , i Prawnuczat ........

Popłakałam się. Kobiety są wielkie.

Moja babcia była na robotach w Niemczech, pracowała jako służba, codziennie im gotowała pure ziemniaczane. Nie mogła go jeść do końca życia Druga w pończochach wynosiła cukier z fabryki marmolady bo był głód

Moja babcia rocznik 1908 z chłopstwa nie pochodziła,byla urzędniczką w magistracie, ale opowiadała mi mama o jakiś wyjazdach na wieś w dzieciństwie do dalszej rodziny dziadka. Jaka tam bieda była,jedne buty na całe rodzeństwo,albo jak jajka do święcenia nieśli na talerzu przykrytym serwetką i te jejka dzieciom spadały. Opowiadała tez o okresie.. szmatki to mialy kobiety z miasta.... bo one mialy majtki..to był luksus choć trzeba było te zakrwawione szmaty prać ręcznie. A na wsi jak mówiła dziewczyny nie posiadały bielizny, więc nie miało im co trzymać tych szmatek, one w okresie starały się nie wychodzić,bo po prostu krew lała się im po nocach!! Moja mama była zszokowana takim widokiem jako dziecko tak, że jako jedną z nielicznych rzeczy mi opowiedziała.

Moja mama 36 rocznik jako 17 letnia dziewczyna uciekła z domu bo nie chciała wyjść za mąż za starego sąsiada.Byla służąca u doktora....

To jest cudo co pan czynisz pamięci ich wszystkich warto

Za każdym razem wzruszam się na myśl jakie trudny dnia codziennego przechodzili nasi przodkowie... Uświadamia mnie Pan co odcinek, że jednak żyjemy we względnie dobrych czasach

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Tak Panie Bartłomieju nasza codziennosc jest naprawdę o wiele lepsza niż naszych przodków

Nie wiem dlaczego ale fragment o okresie kobiet wzruszył mnie bardzo...kobiety są cudowne! Radzą sobie w każdej sytuacji ❤

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

Dziękuję, wciąż siedzą w mnie te historię a wczoraj była bardzo dluga noc...

Moja ś.p. Mama Zofia, rocznik 1936, często opowiadała mi o tych ciężkich czasach, a pochodziła ona z biednej rodziny w Małopolsce Zachodniej, ALE usłyszałam też mnóstwo zabawnych anegdot, bo życie nie było tylko czarne. Ludzie zawsze potrafili z najcięższej sytuacji wykrzesać dobro i radość.

nasze prababcie i babcie miały ciężkie życie,to jak one żyły jest nie do pomyślenia dla nas.Wielki szacunek dla tych kobiet że mimo trudu wychowały dzieci i wnuki z miłością,chociaż nie zawsze ta miłość miały ze strony mężów.

@niemamnicku1359

20 күн бұрын

@joannachudzik3268 I w druga strone bylo tak samo ale gigantyczna pogarda do meskiego życia jest norma a emanacja tej nienawisci jest systemowa dyskryminacja mezczyzn (nierowny wiek emerytalny), bez ktorych wszystkie dzisiejsze wygody by nie istnialy. Samo nagrywanie takich filmow tylko o kobietach, przez autora ktory uwielbia zrownywac niemcow w Polakami, jest sku*wysunstwem.

@lia3133

11 күн бұрын

​@@niemamnicku1359chyba przydała by ci się terapia...to nie jest normalne 😮

Ojciec z rodzicami dwójką dzieci mieszkali w Białce Szlacheckiej Pod Lwowem . Chłopcy dwaj wywiezieni do niewoli do Austrii i Niemiec.

Moje kochane Babcie,które odeszły już dawno temu...wciąż w mojej pamięci.To moje dzieciństwo na wsi u Babci Marii ,chłopki z sercem na dłoni i Babcia Filipina z Wołynia dzielna ,sama wychowała 4 dzieci w tym moja Mamę, cudowne lata już w Żarach. Do dzis czuję zapach dań, którymi rozpieszczały i piekne lata na wsi,gdy szło się w pole i przy obrządku gospodarskim pomagało.

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Proszę dziś o nich mocno pomyśleć Przywołać wspomnienia ja tak teraz zrobię.... Dziękuję za ten osobisty komentarz

@waclawpelech3628

27 күн бұрын

Mowisz o Zarach w lubuskim?. To tereny poniemieckie. To bogata czesc Polski.

@yeah2bniki941

15 күн бұрын

A tam bogata, jestem z Żar. Na Podlasiu i Świętokrzyskiem też są bogaci i biedni. Fakt, bliskość niemiec (specjalnie z małej litery), trochę pewnie wspomaga ekonomie, ale nie sądzę że u nas ludzie są jakoś bogatsi.

W końcu ktoś opowiada prawdę z tamtych czasów. A nie jak to jest opisywane w powieściach jakie było w tedy cudowne życie . Było może u dziedzica i to też nie zawsze. Dziedzic jechał dorożką a babcia szła drogą i się nie ukłoniła to dostała batem .

@niemamnicku1359

20 күн бұрын

@tomaszk4913 Oczywiscie. Za brak szacunku wtedy sie dostawalo. Powiedzmy o dziedzicach ktorzy dbali o chlopow bo najwiecej jest zapluwania sie na tych zlych

@tomaszk4913

20 күн бұрын

@@niemamnicku1359 dziedzic dbał o chłopa ?🤣🤣

@niemamnicku1359

20 күн бұрын

@@tomaszk4913 Tak. Dziecice również dbali o chłopów. W wiose moich krewnych, jej właściciel celowo sciągnął zakonnice, które otworzyły szkołe do nauczania chłopskich dzieci, a Pan był bardzo serdeczny i pomocny. Wielokrotnie zapraszano go na imprezy rodzinne np wesela, albo trzymał dzieci do chrztu,. Nie masz pojęcia o historii. Za to masz zorany mózg ideologią martyrologiczno niewolniczą.

@tomaszk4913

20 күн бұрын

@@niemamnicku1359 Wiem co mi opowiada opowiadała moja babcia i starsi ludzie którzy jak byłem dzieckiem wspominali tamte czasy. Widocznie to był jakiś ewenement na skalę kraju.

@pawekowalczyk8510

6 күн бұрын

@@tomaszk4913 nie nie ewenement, we wsi mojej babci i dziadka dziedzic za własne pieniądze zbudował dwupiętrową szkołę z salą gimnastyczną w 1905r!!! dla całej okolicy, założył także szkołę rzemiosł dla gospodyń - szycie, gotowanie hodowla zwierząt gospodarskich, ekonomika gospodarstwa domowego, a na dokładkę założył spółdzielnię mleczarską, gdzie kilka osób ze wsi przyuczył do produkcji serów i śmietany i tam pracował jako serowar mój pradziadek. Nie mając ziemi zarobił na wychowanie 6 dzieci sam, gdyż żona - prababcia przy urodzinach mojej babci zmarła. Na koniec w latach 20tych dziedzic założył izbę porodową z akuszerką, gdyż takich śmierci było niemało. dodam więcej ile dziś jest opowieści, że rodzice przepijają 500+, że kobiety rodzą dzieci dla tych paru złotych, tacy też są i te historie zapadają w pamięć, a normalni rodzicie nikogo nie obchodzą, żaden internet czy telewizja nie pokaże ich zapracowanego i dobrego życia. A patologia zawsze podbije oglądalność.

Pamiętam wieś z lat 80 tych. Praca, praca...od rana do nocy. Pozdrawiam

@4katy275

3 күн бұрын

Ja też, w latach 80 byłam dzieckiem mama zabierała mnie na wieś w góry na wczasy ależ byłam dziwactwem😂miastowa przyjechała na wczasy pamiętam że wszyscy zasówali dzieci opiekowały się młodszym rodzeństwem cały dzień same dla mnie to było nie do pomyślenia, nie miały dzieciństwa tak jak ja😣teraz czasy się zmieniły i bardzo dobrze bo dziecko powinno być dzieckiem👍

Przypomniały mi się opowieści mej babci o butach jedynych butach na niedzielę i święta bo latem boso a zimą po śniegu w drewniakach bądź chodakach tak ma babcia mówiła o drewnianych butach .

@PatrykPopowicz

26 күн бұрын

Mi opowiadała babcia że do kościoła a z powrotem boso żeby nie zniszczyć...

Moje babcie też miały bardzo ciężkie życie i jedna z nich opowiedziała mi, ze zmęczenia upuściła dziecko: mojego ojca. Uratował go duży becik, jakich wtedy używano. Po wsi nazywano ją sprytna, bo tak była pracowita. Druga od młodości miala talent literacki, ale musiała chodzić w pole paść byka i zajmować się młodszym rodzeństwem. A jak podrosło, szła "na służbę", czyli "bawić" inne dzieci. Luksusem były pralinki, które kupiła za jajka sprzedane Niemce (miała swoją kurkę). I książka Lokomotywa Tuwima, którą dostała kiedy była chora. Nigdy nie miała prawdziwej lalki. Robiła je sobie z łyżki drewnianej i gałganków. To tylko kilka przykładów.

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Tak było bardzo dziękuję za ten komentarz ❤

@kwiateg

24 күн бұрын

ciezkie zycie? Spytaj sie dziadka jakie miał ciezkie zycie.

@annaanula319

24 күн бұрын

@@kwiateg mój dziadek był sierotą, parobkiem u swojego wujka. Książki czytał po kryjomu pod kołdrą, bo "książka jeść nie da". Nie miał łatwo, ale uważam, że jednak później to babcia z trójką małych dzieci, pracą zawodową na powietrzu, kawałkiem pola, gdzie pracowała u ciotki miała ciężej. A nie było pralek, lodówek i wielu innych udogodnień. Przynajmniej ona tak żyła.

@kamilablak6064

7 күн бұрын

@@kwiateg to kobiety miały cięższe życie od mężczyzn, bardzo często wykonywały za nich pracę w polu, która była nie nie ich siły + wychowywały dzieci, zajmowały się domem i wiele innych obowiązków

Moja prababcia miala 10 córek i jednego syna... Koniecznie chciala miec syna.. urodzil sie jako jedenasty... Wieś na mazowszu kolo Ostrowii Mazowieckiej, okupacja, Niemcy wjechali do wsi naznaczyli co niektóre chaty znakiem z farby... Prababcia przykryla ten znak duza deską. Nazajutrz wszystkie oznaczone chaty niemcy spalili. Jej chata ocała.....

@waltrudkaser4396

25 күн бұрын

ale sie jebali

@katrbudz892

8 күн бұрын

Widac nie tylko mężczyźni gardzili kobietami, kobiety same soba nawzajem tez gardzily.

@katarzynaadamska6319

Күн бұрын

​@@katrbudz892 TO JEST POTWORNE I TRAGICZNE W KONSEKWENCJIACH ! czym skorubka za mlodu - tym na starosc traci ! TA POGARDA I NIENAWISC DO KOBIET ! przekazywana z pokolenia na pokolenie !! JAK OKALECZANIE SIEBIE NAWZAJIEM SYNDROMEM BURDELEIN ! = lepiej ze dzisiaj kobiety moga chodzic ze stringami na wierzchu i möwic nawet GLUPOTY = NIZ KIEDYS RAZ ZNIEWOLONE I PONIZONE = SAME DALE WBIJALY SIEBIE W POCZUCIE WINY I NIZSZOSCI !!!!❤❤❤❤❤

XXI wiek a wielu mężczyzn nadal ma mentalność z tamtych czasów. Na szczęście większość kobiet już sobię na to nie pozwala.

@maxkierowca1449

20 күн бұрын

Tak, za to wy sfeminizowane, roszczeniowe, lochy które zawsze widzą okazję żeby dowalić facetom, na szczęście większośc facetów już sobie na to nie pozwala😉

Bardzo trudne to były czasy. Najbardziej dla zwykłych prostych ludzi. To co oglądamy na filmach jest piękne, ale ile osób tak żyło. Tylko wyższe sfery. Pod zaborami taki polski chłop służył albo niemcowi albo rosjaninowi. W ciągu 20 lecia Polska nawet nie zdążyła soę podźwignąć i znów w nas uderzono. Niestety ubodzy zawsze najbardziej coerpieli. Dobrze że teraz mamy jakąś świadomość i mamy dostęp do edukacji. Młodzież powinna słyszeć o takich historiach. Bardzo dziękuję. Wspaniały kanał Łukaszu.

Panie Łukaszu to kolejny odcinek, którego fabuła ściska serce a oczy napełniają się łzami. Żeby zrozumieć tamte czasy i Pana przekaz, trzeba było żyć na wsi w latach 60 i 70tych widząc ciężką pracę ich mieszkańców a zwłaszcza kobiet. Najserdeczniejsze życzenia wszystkiego dobrego dla Pana i Pana bliskich.

Niesamowite historie, dziekuje za film. Nie ma nawet co porownywac kiedys a dzis.

Życie na wsi było piekłem. Dla dziewczynek i kobiet podwójnie. Uciekały do miasta, ale i tam życie było ciężkie, bardzo ciężkie. Babciu, kocham Cię 🖤 Dziękuję za dar pózniego urodzenia.

Mój ojciec w latach 90 w pegeerach pracował pil bił mamę i jak mama zastawiala dzwi od naszego pokoju taką dużą maszyna do szycia to potpalal nas w pokoju moja babcia i dziadek zawsze mnie uczyli jak żyć i dziś jestem chyba dobrym ojcem

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Straszny czas i duża traumą. Jest Pan wspaniałym ojcem. Bardzo dziękuję za komentarz prosto od serca .

@bozenasteiner8261

26 күн бұрын

Gratuluje patola tatuśka

@zdzislawavonnygusowa8701

26 күн бұрын

A ja zawsze myślałam ze ludzie z PGR-ów to wyższe sfery,

@user-if1tr2ol5b

17 күн бұрын

​​@@zdzislawavonnygusowa8701to byli zwykłe skur na wysokiej posadce tacy biznes menele

@zdzislawavonnygusowa8701

17 күн бұрын

@@user-if1tr2ol5b Nie prawda ja do dzisiaj uważam mieszkańców i pracowników PGR-ów za arystokrację i ludzi z wyżyn społecznych.

Jestem facetem który już ma piątkę z przodu. Nie jedno w życiu widziałem, nie jedno słyszałem i nie jednego byłem świadkiem (z racji zawodu jaki wykonywałem). Uodporniłem się, ale po obejrzeniu tego filmu łzy mi naszły do oczu. Dziękuję.

Moja jedna babcia która dzisiaj ma 99 lat nie była dobrym człowiekiem. To dziadek był biedny w tym związku. Jest to opowieść o mojej drugiej babci. Tak że kiedyś było tak samo jak dzisiaj, zależy kto miał jakiego partnera. Obie babcie pochodzą z Podlasia.

Moja Babcia Jadwiga wstawała najwcześniej, robiła obrządek przy zwierzętach w gospodarstwie, przynosiła wodę ze studni, przygotowywała posiłek. Potem szła z mężczyznami pracować w pole. Wracała troszkę przed nimi by przygotować jedzenie. Gdy przychodzili myła mężowi nogi i usługiwała wszystkim przy stole. Oprócz domu, w którym trzeba było sprzątać i prać uprawiała ogród warzywny. Wieczorem doiła krowy, robiła wieczorny obrządek, modliła się i ostatnia szła spać. Raz w tygodniu piekło się chleb, który na ten czas miał wystarczyć. Gotowała na kuchni opalanej drewnem i węglem. W domu pierwotnie nie było bieżącej wody, toaleta była poza domem. Później zrobiono łazienkę ale oszczędzano ją bo szambo było bardzo małe. Były to lata 60/70 XX wieku.

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

Niestety... W pełni potwierdzam to wszystko nie skoczyło się wraz z zakończeniem II wojny światowej. Żyjemy w lepszych czasach. Proszę wspomnieć dziś swoją babcie Jadwigę. Dziękuję za szczery i osobisty komentarz. Życzę dobrej i ciepłej nocy.

@bozenasteiner8261

26 күн бұрын

I ci dalej z ta woda pi nogach ,Może jeszcze pila ta wodę ,,,dobre

@agaagusia4726

26 күн бұрын

@@bozenasteiner8261 Mój dziadek był dobrym człowiekiem. Takie były zwyczaje. Ze współczesnej perspektywy inaczej to wygląda ale wtedy było naturalnym przejawem miłości i troski o męża, jak teraz zrobienie mu herbaty po pracy. W tym wszystkim chodzi o ilość obowiązków i siłę ówczesnych kobiet.

@pawekowalczyk8510

6 күн бұрын

@@agaagusia4726 no właśnie, czasami zbyt łatwo stosujemy dzisiejszą perspektywę - zaraz niektóre powiedzą, że to upodlenie

@katarzynaadamska6319

Күн бұрын

​@@agaagusia4726 ..... TAK ... RODZICE NIE BIEGLI Z DZIECMI W PIERWSZEJ DOBIE DO PUNKTU SZCZEPIEN - GDZIE NAWET LEKARZ STWIERDZIC NIE MOZE : ,, ZDROWE CZY NIE " = W I E C DZIECI BYLY SILNE I BARDZO SILNE .... nie to co te zmarnowane przez najblizszych , dzisiejsze DZIECI ... szczepienia , telewizor , komörka , kompöter = samowytresowani w niewolniczym posluszenstwie I TOTALNEJ BEZMYSLNOSCI .... nie beda mieli za co podziekowac Rodzicom ....

Panie Łukaszu, im spokojniej Pan opowiada, tym większe wrażenie. Prawda o polskiej biedzie, o wsi i polskiej rzeczywistości przed II WS, to prawdziwa zasługa.

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Ostatnia opowieść była mi bardzo bliska....Wujek Ryszard odszedl w tamtym roku nowotwor

Kolejny świetny odcinek Pozdrawiam

Babcia męża często wspominała z łzami w oczach jak napracowała się by przyżądzić kurę od podstaw na obiad, a jej tylko głowa się dostała bo kura była na 11 osób w domu

Pamietam z dziecinstwa te historie- rodzice na wsi pracowali przy zniwach, a male dzieci czesto pozostawione byly samym sobie. Jednej z dziewczynek z ktora bawilam sie na wsi mojej babci, braciszek wybil oko widlami okolo 50 lat temu. Inne dziecko utopilo sie w stawie, a jeszcze inne zmarlo od udaru slonca.

Cudowny i bardzo potrzebny odcinek. Gloryfikujemy okres międzywojenny, zapominając o często okropnej prozie życia. Pozdrowienia dla Ekipy.

@lukaszkazekhistorystory

27 күн бұрын

Dokładnie tak .... II Rzeczpospolita miała wiele mroków

@waclawpelech3628

27 күн бұрын

@@lukaszkazekhistorystory Pezez wieki dla chlopow to tylko mroczne czasy.

@bozenagepert3363

10 күн бұрын

Bo elity żyły wspaniałe.

@katarzynaadamska6319

Күн бұрын

​@bozenagepert3363 .... sludzy diabla maja zaplate na Ziemi .... Ci drudzy otrzymuja w Niebie .....

Moi rodzice również na wsi wychowani i ciągle byli gnani do roboty, a jak nie chcieli to kijem. Dzieci robili masowo żeby mieć do pracy przy gospodarstwie. Bardzo mają o to żal. Takie smutne realia były na polskich zacofanych pogańskich wsiach, co z tego, że ludzie chodzili do kościoła jak tak naprawdę nie wierzyli w Boga tylko w zabobony. Dziękuję za ten piękny materiał panie Łukaszu.

@artkie76

26 күн бұрын

Księża bardzo pilnowali żeby zacofanie i zabobon się pleniły. Zwalczali wszystkich, którzy chcieli na wsiach uczyć ludzi.

@user-nq8jf8bv4r

26 күн бұрын

A co teraz z tego społeczeństwa, nie wiedzą z jakiego zboża jest chleb…

@leonk.7285

25 күн бұрын

Nie muszą, jest Ukraina

@leonk.7285

25 күн бұрын

Tak jak ty pracujesz dla Angola

@pasjonatpl

23 күн бұрын

Bo to mit, że to z miłości ludzie mieli tyle dzieci. To była najtańsza możliwa siła robocza. Kąt do spania i micha żarcia, o ile było co jeść i od małego do roboty. Dzisiaj dziecko to bezzwrotna inwestycja na lata. Finansowo nigdy się nie zwróci. No i śmiertelność wśród dzieci jest dużo niższa. To moim zdaniem główne przyczyny niskiego przyrostu naturalnego w krajach rozwiniętych.

Moja Babcia od strony ojca w 1938r. W Sierpniu wyszła za mojego dziadka. On wdowiec z synem ale i 12h gospodarką ona 30 letnia panna z córką. Rok po ślubie dziadek poszedł na wojne a ona do 46 roku ogarniała sama. Po wojnie - Ojciec opowiadał że też sama praktycznie ogarniała bo dziadek był zdun i często wyjeżdżał do roboty do warszawy. Ileż przedsiebiorczości i pomysłowości było w tych kobietach. ...

popłakałam

Mocne słowa. Kaziu jesteś wielki. Pamięć przetrwa dzięki Tobie 👍

@ewarudnicka399

10 күн бұрын

Nie "Kaziu" a pan Łukasz Kazek.

@STAL-MARK

10 күн бұрын

@@ewarudnicka399 Jak pani sobie życzy 🤔

Love this episode . The same stories I heard from my grandma and great grandmother

Moja babcia mi opowiadała jak się żyło na wsi jeszcze przed wojną. Też się zastanawiałam jak dawały radę. Uwielbiałam te historie.

Panie Łukaszu, tak jak Pan podsumował, bez tych silnych kobiet nie było by nas. Mamy to szczęście żyć w innych czasach. Moja Babcia mi tez opowiadała czasy międzywojenne. Miala szczęście wychowac się w zasobnym domu, chodzila do szkoly 6 klas, chciala dalej sie uczyc alw to byly inne czasy. W malzenstwie tyrała w gospodarstwie od rana do wieczora a dziadek korzstal z zycia. Byla bardzo mądrą kobietą, dużo mi przekazała wiadomosci. Szkoda, ze nie urodzila sie w dzisiejszych czasach, mialaby wieksze mozliwosci. Dzieki za wzruszajacy odcinek. 😢

Ja od dziecka słyszałam takie historie od mojej babci. Nigdy nie ukrywała tego, lecz nam, jako dzieciom opowiadała tak, jakby to było normalne. Dopiero z wiekiem zaczęliśmy rozumieć, jak to musiało być ciężkie. Większość z tych opowieści, które tu słyszę , dotyczyła kobiet w mojej rodzinie. Zawsze byłam blisko związana z moją babcia. Ale jak pana słucham, to chylę czoła przed mężczyzna tak wspolwrazliwym i rozumiejącym, jak pan! Niestety, ani moje pokolenie, ani następne ( w wiekszosci nawet nasi rodzice), nie zwracają szczególnej uwagi na losy kobiet w tamtych czasach. Dziś, takie warunki są dla nas barbarzyńskie. Ale czy ktoś o tym myśli gdy babcia "wkurza" starymi opowieściami bo wspomina po raz setny tamte czasy?!

"Ci, co przeżyli - żyją wśród nas Tak obrażonych na życie" Jacek Kaczmarski - 21.8.1997

W latach 90 tych mama zabraniała wyrzucać włosy, trzeba było je spalić. Życie było przejebane a ludzie nie byli wspaniali jak to nieraz komentują że kiedyś to ludzi byli życzliwsi. Brat brata za kawałek ziemi wyrzucał z domu a córki ojcowie sprzedawali jak krowę by się pozbyć z domu.

@waldek2303

16 күн бұрын

Co ty bredzisz, akurat córkę trzeba było wyposażyć w posag.

@ukasz1041

16 күн бұрын

@@waldek2303 no tak żeby zabrał ktoś z domu ... Bo inaczej wstyd na całą wieś. Co za naród...

Pamiętam opowieści mojej babci, gdy to zapłatą za pracę przy pieleniu chwastów była możliwość zabrania zielska dla własnej krowy! Lub u mojej prababci pracowali w polu za gruszki ule gałki! Była bogata bo miała 8 ha. Ziemi! Takie czasy!

Dzień dobry. Kolejny terapeutyczny odcinek, który stawia nas do pionu aby docenić jak żyjemy Tu i Teraz. Jakiś czas temu przeczytałem korespondencję mojej Mamy, gdy była na przymusowych robotach w Niemczech (Hubertushoff) i po wojnie gdy siedziała w komunistycznym więzieniu. Pokora jeszcze raz pokora i nieustanie dziękujmy za nasze życie dzisiaj. Krzysztof i Ewa.

Bardzo dobra audycja ❤

Moja jedna Babcia byla szlachcianka i kochala wies a druga corka ulana i nienawidzila wsi. Ulan mial fantazje i lubil karty i panienki wiec pieniedzy nie bylo. Babcia marzyla o edukacji i pracy. Wojna to zniszczyla. Wychowala Mame i mnie bysmy mialy fach i prace i nigdy nie byly na utrzymaniu meza. Nienawidzila wsi, widziala ludzka krzywde i bronila starszych chlopek by sie ksiedzu nie klaniala.

Moja babcia opowiadała, że została oddana przez rodziców w wieku 6 lat to dalekiej rodziny. Była bieda a babcia miała sporo rodzeństwa i rodzina nie dawała rady, dlatego oddano babcię. Miała pomagać na gospodarstwie na wsi. Niestety owa rodzina nie traktowała babci dobrze. W tak młodym wieku musiała codziennie rano oporządzić zwierzęta oraz iść w pole. Czasem zimą nie miała nawet dobrych butów chroniących przed zimnem. Za każdym razem, gdy tego słucham, jest mi okropnie smutno.

@lukaszkazekhistorystory

26 күн бұрын

Droga Moniko proszę wszystkimi myślami być tak sobie dziś przy babci będzie magicznie ja też tak zrobię.. Dziękuje za ten w pełni od serduszka komentarz.

@Monika-dk2fo

26 күн бұрын

Tak zrobię, dziękuję 🙂 Babcia odchowała synów, niestety pochowała męża, ale ma kochające wnuki 😊