Επήρα την απόφαση για τσι χαρές που λένε δε μου σιμώνουνε γιατί τα μάθια μου όλο κλαίνε Ανάθεμα σε για ζωή πότες θα βρω το θάρρος το τέλος να σου δώσω εγώ κι όχι όντε θέλει ο Χάρος Εγκληματίες λέγονται αυτοί που αγαπούνε εκείνοι που σκοτώνονται πε μου πως θα τσι πούνε Αν είναι η αγάπη έγκλημα έχω εγκληματήσει ξανθομαλλούσα κοπελιά που σε 'χω αγαπήσει Όταν θα πας στην εκκλησά άμε στη Παναγία και πες τση πως αμάρτησες κι είμαι κερά μου αιτία Μην ξαναπάς στην εκκλησά μην ξαναπροσκυνήσεις γιατί τσ'αγίους Toυ Θεού θα τσι ξεμυαλίσεις Το όνομα μου ανάφερε μέσα στην προσευχή σου όταν θα πας στην εκκλησά κι ανάβεις το κερί σου Φαινέται Παναγία μου το πέριαυλο σου το 'χει κι ανθίζουνε τα γιασεμιά με δίχως πρωτοβρόχι Στην Παναγία ετάχτηκα μια βιόλα να σκαλίζω και δάκρυα των αμαθιώ βγάνω και τη ποτίζω Στον Αι Γιώργη ετάχτηκα δυο χρόνια να βοσκεύγω για το χατίρι μιας μικρής που τόσο τη λατρεύω Ο άγιος ηλεκτρικά δεν θέλει για να γιάνει η του αρρώστου τη πληγή το θαύμα του να κάνει Βαριά 'ναι η καλογερική μα θα καλογερέψω άλλη χαρά από τη ζωή δεν πρέπει να γυρέψω Τσ'αγίους που πιστεύω εγώ είναι ερημίτες όλοι κι αργά ταχειά διαβάζουνε καθημερνή και σκόλη Βαριά 'ναι η καλογερική μα θα ντυθώ το ράσο κλεισμένος μέσα στο κελί μπορεί να τση ξεχάσω Και καλογριά να πα γενεί θα μπαίνω στο κελί τζη η μόνη μου παρηγοριά είναι η αθιβολή τζη Δε σώνεται το κρίμα τζη εκτός να πα να γίνει γουμένισσα στη Παλιανή τσ'άλλες να διευθύνει Μετά που είδε το κρίμα τζη καλόγρια πηγαίνει και προσπαθεί παλιές πληγές που άνοιξε να γιαίνει Άραγε στον παράδεισο θα πάω σαν ποθάνω αφού κακό δεν έκαμα στον κόσμο τον απάνω Αν έχουν όνειρα οι νεκροί συ θα 'σαι τ'όνειρο μου κι αποθαμένος θα 'θελα να σ'έχω στο πλευρό μου Δεν έχουν όνειρα οι νεκροί ήσυχος θα κοιμούμαι και το κορμί θ'αναπαυτεί και δε θα τη θυμούμαι Το μυστικό του πόνου μου δεν θα το φανερώσω μόνο θα το κρατώ κρυφό να λιώσει όντε θα λιώσω Θέλω στεγνό τον τάφο μου που άλλο να μη βάνει να μη μου τηνε φέρουνε τη σκύλα σα ποθάνει Θέλω τον τάφο μου ανοιχτό ο στεναγμός να βγαίνει γιατί τον τάφο αν κλείσουνε εμένα θα βαραίνει Σε σκέτο χώμα θάψε με κερά μου όντε ποθάνω τη δροσεράδα να γροικώ όντε θα κλαις απάνω Θέλω τον τάφο μου ανοιχτό με γυάλινη κασσέλα όντε περνά να με θωρεί να τση χτυπά στη τρέλα Που τη σχολή μηχανικό θα βγάλω για τον τάφο γιατί πιστεύω πως κι εκεί βάσανα πάλι θα 'χω Δεν θέλει ο τάφος σχέδια σκέτος του πρέπει να 'ναι ίντα τα θέλει το κορμί αφού στα σκοτεινά 'ναι Δεν θέλει ο τάφος σχέδια σκέτος με τα χαλίκια απού παλεύγει το κορμί μέσα με τα σκουλήκια Νεκροταφείο είναι η καρδιά με τάφους μια γεμάτη σε κάθε τάφο βρίνεται και μια χαμένη ΄γάπη Κάθε που σβήνει κάθε φως σβήνει και κάθε αγάπη και μένει μέσα στην καρδιά ένα καρβούνι κι άφτει Έλα στον τάφο μου σκληρή γονάτισε και κλάψε θυμήσου την αγάπη μας και το καντήλι άψε Γονατιστή να τηνε ιδώ να μου ζητά συγγνώμη ποτέ μου δεν τη συγχωρώ κι ας τη γαπώ ακόμη Δεν έχει ο τάφος όνειρα ήσυχος θα κοιμούμαι και το κορμί θ'αναπαυτεί και δε θα τη θυμούμαι Κάθε Σαββάτο να 'ρχεσαι τον τάφο να θυμιάζεις κερά μου να 'σαι ψύχραιμη να μην αναστενάζεις Δεν με πειράζει η ζωή παράκαιρα άνε πάει έτσι κι αλλιώς η μαύρη γης το σώμα θα το φάει Πέθανε άθλιο κορμί σας εμισήσαν όλοι κι άμε να βρεις ανάπαυση στου Χάρου το περβόλι Ποθαίνω μα δεν μαρτυρώ για ποιον σκοπό ποθαίνω το μυστικό μου θα βρεθεί στα κόκκαλα γραμμένο Άναψε γύρω μου φωθιές και κάψε το κορμί μου να ψάξει ο Χάρος να τη βρει στσι στάχτες τη ψυχή μου
Пікірлер: 2
Επήρα την απόφαση για τσι χαρές που λένε δε μου σιμώνουνε γιατί τα μάθια μου όλο κλαίνε Ανάθεμα σε για ζωή πότες θα βρω το θάρρος το τέλος να σου δώσω εγώ κι όχι όντε θέλει ο Χάρος Εγκληματίες λέγονται αυτοί που αγαπούνε εκείνοι που σκοτώνονται πε μου πως θα τσι πούνε Αν είναι η αγάπη έγκλημα έχω εγκληματήσει ξανθομαλλούσα κοπελιά που σε 'χω αγαπήσει Όταν θα πας στην εκκλησά άμε στη Παναγία και πες τση πως αμάρτησες κι είμαι κερά μου αιτία Μην ξαναπάς στην εκκλησά μην ξαναπροσκυνήσεις γιατί τσ'αγίους Toυ Θεού θα τσι ξεμυαλίσεις Το όνομα μου ανάφερε μέσα στην προσευχή σου όταν θα πας στην εκκλησά κι ανάβεις το κερί σου Φαινέται Παναγία μου το πέριαυλο σου το 'χει κι ανθίζουνε τα γιασεμιά με δίχως πρωτοβρόχι Στην Παναγία ετάχτηκα μια βιόλα να σκαλίζω και δάκρυα των αμαθιώ βγάνω και τη ποτίζω Στον Αι Γιώργη ετάχτηκα δυο χρόνια να βοσκεύγω για το χατίρι μιας μικρής που τόσο τη λατρεύω Ο άγιος ηλεκτρικά δεν θέλει για να γιάνει η του αρρώστου τη πληγή το θαύμα του να κάνει Βαριά 'ναι η καλογερική μα θα καλογερέψω άλλη χαρά από τη ζωή δεν πρέπει να γυρέψω Τσ'αγίους που πιστεύω εγώ είναι ερημίτες όλοι κι αργά ταχειά διαβάζουνε καθημερνή και σκόλη Βαριά 'ναι η καλογερική μα θα ντυθώ το ράσο κλεισμένος μέσα στο κελί μπορεί να τση ξεχάσω Και καλογριά να πα γενεί θα μπαίνω στο κελί τζη η μόνη μου παρηγοριά είναι η αθιβολή τζη Δε σώνεται το κρίμα τζη εκτός να πα να γίνει γουμένισσα στη Παλιανή τσ'άλλες να διευθύνει Μετά που είδε το κρίμα τζη καλόγρια πηγαίνει και προσπαθεί παλιές πληγές που άνοιξε να γιαίνει Άραγε στον παράδεισο θα πάω σαν ποθάνω αφού κακό δεν έκαμα στον κόσμο τον απάνω Αν έχουν όνειρα οι νεκροί συ θα 'σαι τ'όνειρο μου κι αποθαμένος θα 'θελα να σ'έχω στο πλευρό μου Δεν έχουν όνειρα οι νεκροί ήσυχος θα κοιμούμαι και το κορμί θ'αναπαυτεί και δε θα τη θυμούμαι Το μυστικό του πόνου μου δεν θα το φανερώσω μόνο θα το κρατώ κρυφό να λιώσει όντε θα λιώσω Θέλω στεγνό τον τάφο μου που άλλο να μη βάνει να μη μου τηνε φέρουνε τη σκύλα σα ποθάνει Θέλω τον τάφο μου ανοιχτό ο στεναγμός να βγαίνει γιατί τον τάφο αν κλείσουνε εμένα θα βαραίνει Σε σκέτο χώμα θάψε με κερά μου όντε ποθάνω τη δροσεράδα να γροικώ όντε θα κλαις απάνω Θέλω τον τάφο μου ανοιχτό με γυάλινη κασσέλα όντε περνά να με θωρεί να τση χτυπά στη τρέλα Που τη σχολή μηχανικό θα βγάλω για τον τάφο γιατί πιστεύω πως κι εκεί βάσανα πάλι θα 'χω Δεν θέλει ο τάφος σχέδια σκέτος του πρέπει να 'ναι ίντα τα θέλει το κορμί αφού στα σκοτεινά 'ναι Δεν θέλει ο τάφος σχέδια σκέτος με τα χαλίκια απού παλεύγει το κορμί μέσα με τα σκουλήκια Νεκροταφείο είναι η καρδιά με τάφους μια γεμάτη σε κάθε τάφο βρίνεται και μια χαμένη ΄γάπη Κάθε που σβήνει κάθε φως σβήνει και κάθε αγάπη και μένει μέσα στην καρδιά ένα καρβούνι κι άφτει Έλα στον τάφο μου σκληρή γονάτισε και κλάψε θυμήσου την αγάπη μας και το καντήλι άψε Γονατιστή να τηνε ιδώ να μου ζητά συγγνώμη ποτέ μου δεν τη συγχωρώ κι ας τη γαπώ ακόμη Δεν έχει ο τάφος όνειρα ήσυχος θα κοιμούμαι και το κορμί θ'αναπαυτεί και δε θα τη θυμούμαι Κάθε Σαββάτο να 'ρχεσαι τον τάφο να θυμιάζεις κερά μου να 'σαι ψύχραιμη να μην αναστενάζεις Δεν με πειράζει η ζωή παράκαιρα άνε πάει έτσι κι αλλιώς η μαύρη γης το σώμα θα το φάει Πέθανε άθλιο κορμί σας εμισήσαν όλοι κι άμε να βρεις ανάπαυση στου Χάρου το περβόλι Ποθαίνω μα δεν μαρτυρώ για ποιον σκοπό ποθαίνω το μυστικό μου θα βρεθεί στα κόκκαλα γραμμένο Άναψε γύρω μου φωθιές και κάψε το κορμί μου να ψάξει ο Χάρος να τη βρει στσι στάχτες τη ψυχή μου