De belangrijkste GP werd in het weekend van 9 mei bij ons in Borgloon gereden. Daar werd uitgekeken naar de prestaties van de coryfeeën 250cc in het algemeen, en van Georges Jobé en Jo Martens in het bijzonder.
JOBE NA PECH VAN LAPORTE GP van België 250cc
Jobé, de ex-wereldkampioen 250cc, had zijn start niet gemist in het WK. In Payerne won hij de beide reeksen van de Zwitserse GP en in Spanje, waar de vrij onbekende Amerikaan Mike Guerra won, had hij de schade beperkt. Jobé kwam naar Borgloon om opnieuw de dubbele reekswinnaar te worden.
Jo Martens durfde het woord winnen niet in de mond te nemen, maar dacht er stiekem wel aan.
In de voorjaarswedstrijden zag ik Jobé niet. In Angreau hebben we elkaar van de sokken gereden en zijn we samen gevallen. Dichter ben ik bij hem nog niet in de buurt geweest , vertelde Jo niet zonder humor.
Jo plaatste zich zaterdag in de kwalificatieritten moeiteloos voor deelneming aan de GP en deed zondagvoormiddag nog beter tijdens de officiële tijdstraining met de vierde plaats. Toen ging Jo aan het zweven. Ondanks aanmaningen van Freddy Wollants, zijn monteur, om ermee op te houden, ging Jo alweer op pad om de allerbeste tijd neer te zetten..
Op de gevaarlijke springbult na de start eindigde de GP van Jo. Hij kwam vervaarlijk ten val, brak een sleutelbeen en werd met andere blessures allerlei uiterst voorzichtig weggebracht naar het ziekenhuis van Tongeren. Hij zou zowat twee maanden uit de beweging blijven.
De overwinning in Borgloon was voor Georges Jobé. Hij haalde het met een eerste en tweede plaats in de reeksen.
In de eerste reeks kreeg hij meer tegenstand te verwerken dan hem lief was van Danny Laporte.
Ik wist dat Laporte sterk is , bekende Jobé na de eerste hete reeks. Maar zo sterk had ik hem niet verwacht. Hij heeft me behoorlijk nerveus gemaakt met die stormvloed van aanvallen. Ik heb me nog nooit eerder zo fel moeten concentreren om niet de minste rijfout te maken. Ik zie het evenwel toch zitten voor straks.
Natuurlijk kon ik Jobé voorbij , toeterde Laporte tussen twee koudwaterdouches in. Hij was niet alleen sterk, maar ook bijzonder attent om alle gaatjes die ik trok professioneel dicht te rijden. Ongelofelijk hoe kalm hij bleef in mijn spervuur van aanvallen. Toch denk ik dat ik er de schrik in heb. Ik kijk al uit naar de tweede reeks.
Spijtig voor de beide kemphanen en de talrijke toeschouwers werd de tweede reeks helemaal onthoofd door een massale valpartij op de eerste springschans na de start (juist ja, waar Jo over de kop ging). Danny Laporte was één van de ongeluksvogels. De Amerikaan hervatte zo snel hij kon, maar zijn Yamaha kreeg meteen af te rekenen met ontstekingsproblemen. Na amper een halve ronde moest hij onherroepelijk naar het rennerspark. Weg boeiende GP!
Vooraan hadden de Brit Watson en de Duitser meteen het hazenpad gekomen en leken Jobé een neus te zullen zetten. Dat lukte deels. Jobé kreeg Dieffenbach nog te pakken, maar om reekswinnaar te worden was de tijd echter iets te krap. Watson won de gierende eindspurt voor de Luikenaar.
Eindwinnaar Jobé deed evenwel weer de beste zaak in het WK. In Borgloon dikte hij zijn WK-totaal aan tot 75 eenheden. Van der Ven (39) en Watson (38) werden zijn naaste achtervolgers. Danny Laporte zat toen aan 27 tellers