فرهنگ يا شمشيرهای خونين؟
«رودی تا بهشت» درباره‌ي سابقه‌ي روابط دو تمدن ايران و هند است با تأكيد بر فرهنگ و هنر و به ويژه ادبيات و معماري مهاجرانِ هنرمند و انديشمندِ صوفی و عارف ايراني كه طي قرون متمادی به هند سفر می‌کردند و در دربار مغول‌ها در زمينه‌هاي مختلف به مديريت مشغول بودند.
به همين دليل طي هفتصد سال زبان پارسي، زبان رسمي هند بود و از این رو آثار تاريخي، اداری و فرهنگی متعددی به اين زبان به جای مانده است.
نكته‌ی اصلی در «رودی تا بهشت» تأكيد بر كارايی زبان فرهنگی است.
از طريق امپراطوری مغول، اسلام در هند رسميت يافت و جنگ‌های بسيار درگرفت تا اسلام گسترش يابد. اما آن گروه از هندوان كه مسلمان شدند و مسلمان ماندند، بيش از اين‌كه تحت تأثير شمشيرهای خونين سلطان محمود غزنوی و افرادش باشند، دل به فلسفه و رفتار و افكارِ هنرمندانِ ايرانی سپردند و اكنون بر در و ديوار هند يادگار فرهنگ ايراني ديده مي‌شود.
«رودي تا بهشت» در برخوردي شاعرانه و شكلي منطبق بر روحيه‌ي شبه قاره به سراغ استادان پارسي‌زبانِ هند رفته، از طريق آنها با جامعه‌ي غيرمسلمان هندو ارتباط برقرار کرده و در اين همراهي، دوستي و مهرباني و انديشه‌ورزي و مديريت فرهنگي را پيشنهاد می‌نماید.
اين پروژه در ۲۶ قسمت ۳۰ دقيقه‌اي در شبه قاره هند توليد شده است.
تهيه‌كننده: رجبعلی جهان‌بين
نويسنده و كارگردان: رامین حيدری فاروقی
كارشناس و مجري: شریف حسین قاسمی
مدير فيلمبرداري: كاظم شهبازی
موسيقي: فردين خلعتبری
تدوين: مهدی مظلومی