Ιδανικό μέρος για ημερήσιες εξορμήσεις, το Φράγμα του Μαραθώνα αποτελεί έναν τόπο συνάντησης αλλά και μεγάλης ιστορίας. Λίγα λόγια για την ιστορία του:
Πριν από χιλιάδες χρόνια, σύμφωνα με την μυθολογία, η θεά Αθηνά και ο Ποσειδώνας βρέθηκαν αντιμέτωποι για το ποιος θα είναι ο προστάτης της πόλης. Οι πολίτες επέλεξαν την θεά Αθηνά δίνοντας το όνομα της στην πόλη, με τον Ποσειδώνα να καταδικάζει την πόλη σε λειψυδρία.
Από τότε καταγράφεται η έλλειψη νερού στην Αθήνα, μέχρι που ήρθε η κατασκευή του Φράγματος του Μαραθώνα. Ένα έργο που έχει ύψος 54 μέτρων και μήκος 285 μέτρων. Εσωτερικά αποτελείται από σκυρόδεμα, το οποίο είναι φτιαγμένο με θραυσμένο μάρμαρο, τσιμέντο και ηφαιστειακή τέφρα. Η κατασκευή του Φράγματος δημιούργησε την τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα, στο σημείο της συμβολής των χειμάρρων Χαράδρου και Βαρνάβα, χωρητικότητας 44.000.000 κ.μ. νερού.
Η Αθήνα έβλεπε τον πληθυσμό της αυξάνεται εκείνη την περίοδο, καθώς οι πρόσφυγες που έφθαναν στη χώρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή έβρισκαν καταφύγιο στην πρωτεύουσα. Οι ανάγκες για την υδροδότηση της πόλης πολλαπλασιάστηκαν και το 1925 το ελληνικό Δημόσιο υπέγραψε σύμβαση με την αμερικανική εταιρεία κατασκευών ΟΥΛΕΝ και την Τράπεζα Αθηνών για την χρηματοδότηση των υδροδοτικών έργων. Τότε δημιουργήθηκε και η Ελληνική Εταιρεία Υδάτων που είχε σαν αρμοδιότητα την εποπτεία των έργων. Το μεγαλύτερο από αυτά ήταν το φράγμα του Μαραθώνα.
Ένα κολοσίαιο έργο, που χρειάστηκε τρία χρόνια για να κατασκευαστεί και απασχόλησε σχεδόν 2.000 άτομα, τα οποία είχαν δωρεάν στέγαση και σίτιση. Το φράγμα επενδύθηκε εξ ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο υπήρχε σε αφθονία στην περιοχή και συνέδεε το σπουδαίο αυτό έργο με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Μαρμάρινος είναι επίσης ο υδατόπυργος και, φυσικά, ο ναός, ενώ η επένδυσή του φράγματος εξ ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο, όμοιο με αυτό του Παρθενώνα, είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα. Για την επεξεργασία του μαρμάρου επιστρατεύτηκαν χιλιάδες γυναίκες που δούλευαν νυχθημερόν.
Το έργο ολοκληρώθηκε με την κατασκευή της σήραγγας του Μπογιατίου, μήκους 13,4 χιλιομέτρων, που θα έφερνε το νερό από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Για την διάνοιξη της σήραγγας χρειάστηκε να εργαστούν περίπου 450 άτομα, με το δίκτυο ύδρευσης και τις λοιπές εργασίες να τελειώνουν το 1931 και την Αττική να «ξεδιψάει» επιτέλους, ύστερα από αιώνες λειψυδρίας.