Srpski pisac, Milisav Savić, je rođen u selu Vlasovo koje je danas predgrađe Raške, varošice podno Kopaonika. Završio je studije Jugoslovenske i svetske književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu gde je i doktorirao.
Uređivao je "Student" u revolucionarnom vremenu od 1968. do 1970, a potom i "Književnu reč“ i "Književne novine". Bio je u izdavačkom preduzeću "Prosveta" glavni i odgovorni urednik i direktor, a potom i predsednik Srpske književne zadruge. Predavao je srpskohrvatski jezik i jugoslovenske književnosti u Londonu, Americi i Poljskoj, kao i u Firenci. Radio je i kao savetnik u Ambasadi Srbije u Rimu. Od 2014. godine je bio redovni profesor Univerziteta u Novom Pazaru. Romani su mu prevedeni na mnoge svetske jezike a i sam je prevodio sa engleskog i italijanskog. Do sada je napisao 3 zbirke priča, 10 romana i brojne multižanrovske knjige - eseje, putopise, dnevničke zapise, književno-istorijske studije itd.
Dobitnik je brojnih nagrada, između ostalih i Ninove kao i čak osam nagrada za životno delo - Stefan Prvovenčani (2008), Ramonda Serbika (2009), Milovan Vidaković (2014), Vitez srpske književnosti (2015), Prsten Despota Stefana Lazarevića (2019), Zlatni krst kneza Lazara (2020). Za celokupno pripovedačko delo: Veljkova golubica (2012) i Kočićeva nagrada, nagrada Podrum "Radovančević".
Milisav Savić je u srpsku književnost ušao knjigama Bugarska baraka, Mladići iz Raške, Ujak naše varoši, Ljubavi Andrije Kurandića. Sve su se ticale neposredne stvarnosti i ličnih iskustava vezanih za Rašku, kraj iz koga je potekao, ali ni u jednom trenutku Savić nije upao u zamku ispisivanja autobiografije. Posle faze tzv. crnotalasne proze i iskustva ’68-e, godina tokom kojih se književnost napajala idejama o menjanju sveta, došlo je do promene. Već sa romanima Ujak naše varoši, Ćup komitskog vojvode, a definitivno sa romanom Hleb i strah za koji dobija, pa vraća, Ninovu nagradu, dolazi do poetičkih promena u Savićevom rukopisu i on piše romane Ožiljci tišine, Princ i serbski spisatelj, Doktora Valentina Trubara i sestre mu Simonete povest čudnovatih događaja u Srbiji, La Sans Parej.
Milisav Savić je pored upečatljivog proznog opusa, autor i brojnih knjiga eseja, studija, kritičkih tekstova o drugim piscima i delima, autopoetičkog štiva poput Fusnote, knjiga Mali glosar kreativnog pisanja, Ljubavna pisma i druge lekcije, Šezdesetosmaš, Od Čampar bara do kasine Valadije, Ustanička proza itd. O Saviću je Ana Stišović Milovanović napisala zasebnu studiju "Knjige za Ljudmilu", a sačinila je i izbor iz njegovih intervjua u knjizi Bandit i profesor.
Posebna sfera interesovanja Milisava Savića je istorija prostora srpskih zemalja, te je u okviru izdavačke delatnosti Društva Raške škole, Savić priredio knjigu Dolina srpskih kraljeva putopisnu prozu u kojoj je opisao i lično fotografisao 41 lokalitet starih srpskih crkava i srednjovekovnih gradova koje je otkrivao tokom hodočašća po Srbiji 2013. godine. Druga Savića knjiga, Epska Srbija, nastala je kao hodočašće po mestima iz naše epske poezije, od Soluna i Skadra do Durmitora, od Hilandara do Prilepa, od Kosova do Romanije itd. Knjiga Terra Rascia prati strane putopisce i njihove zapise nastale sa proputovanja po Srbiji.
U emisiji će gledaoci imati prilike da kroz razgovor sa piscem čuju mnogo toga o njegovom životu, poetičkim nazorima i širim interesovanjima, o svemu što je uticalo na njegovo književno delo.
Autor i urednik emisije: Jasmina Vrbavac
Kamera: Rade Bubalo
Režija: Marko Šotra
Label and copyright: Radio-televizija Srbije

Zabranjeno svako kopiranje video i/ili audio snimaka i postavljanje na druge kanale!