Tetmajer widział to wszystko nad Czarnym Stawem Gąsienicowym...
@kingapaszek14735 жыл бұрын
Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie, Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie… Okręcajmy się wstęgą naokoło księżyca, Co nam ciała przezrocze[1] tęczą blasków nasyca, 5 I wchłaniajmy potoków szmer, co toną w jeziorze, I limb[2] szumy powiewne i w smrekowym[3] szept borze, Pijmy kwiatów woń rzeźwą[4], co na zboczach gór kwitną, Dźwięczne, barwne i wonne, w głąb wzlatujmy błękitną. Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie, 10 Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie… Oto gwiazdę, co spada, lećmy chwycić w ramiona, Lećmy, lećmy ją żegnać, zanim spadnie i skona, Puchem z mlecza się bawmy i ćmy błoną przezroczą, I sów pierzem puszystym, co w powietrzu krąg toczą, 15 Nietoperza ścigajmy, co po cichu tak leci, Jak my same, i w nikłe oplatajmy go sieci, Z szczytu na szczyt przerzućmy się jak mosty wiszące, Gwiazd promienie przybiją do skał mostów tych końce, A wiatr na nich na chwilę uciszony odpocznie, 20 Nim je zerwie i w pląsy znów pogoni nas skocznie…
Пікірлер: 5
Coś pięknego
niesamowita muzyka do niesamowitego wiersza
Świetna interpretacja wiersza Tetmajera "Melodia mgieł nocnych".
Tetmajer widział to wszystko nad Czarnym Stawem Gąsienicowym...
Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie, Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie… Okręcajmy się wstęgą naokoło księżyca, Co nam ciała przezrocze[1] tęczą blasków nasyca, 5 I wchłaniajmy potoków szmer, co toną w jeziorze, I limb[2] szumy powiewne i w smrekowym[3] szept borze, Pijmy kwiatów woń rzeźwą[4], co na zboczach gór kwitną, Dźwięczne, barwne i wonne, w głąb wzlatujmy błękitną. Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie, 10 Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie… Oto gwiazdę, co spada, lećmy chwycić w ramiona, Lećmy, lećmy ją żegnać, zanim spadnie i skona, Puchem z mlecza się bawmy i ćmy błoną przezroczą, I sów pierzem puszystym, co w powietrzu krąg toczą, 15 Nietoperza ścigajmy, co po cichu tak leci, Jak my same, i w nikłe oplatajmy go sieci, Z szczytu na szczyt przerzućmy się jak mosty wiszące, Gwiazd promienie przybiją do skał mostów tych końce, A wiatr na nich na chwilę uciszony odpocznie, 20 Nim je zerwie i w pląsy znów pogoni nas skocznie…