Мам...
Алақаның - мамықтай, жібек жұмсақ.
Таба алмадым ондайды, әлем шарлап.
Өз панамды әлемнен іздегенде,
Тұрды сенің алақаның есімде.
Бала кезде жылағанда - алақаның
Жұбататын,
Бесігім - ақ құшағың.
Алақаның ұмыттырған бәрін де:
Әлі есімде,
шалынып кеп құлаймын
Баламын ғой, тізем қанап жылаймын.
"Жазылады, жылама" деп үрлейсің...
Дәл солай сен қазір де
жараларды емдейсің.
Мың тағзым:
әр әжімің, ақ шашың үшін.
Менің бала, тәтті, тыныш ұйқым үшін.
Жас жаныма түсініксіз уақыттарда
Мықты қолың мені демеп тұрғаны үшін.
Сенің демің - менің бүкіл әлемім,
Адам болсам, сенің арқаң, әлегің.
Пана болмас маған мына жұрттың дүйім,
Сенің қолың,
мама,
сол - менің үйім.
#қазақша #поэзия #мама #8наурыз