'മക്കൾ എന്നാൽ ' എന്ന വിഷയത്തെ കുറിച്ച് പ്രഭാഷണം നടത്താൻ പോകുന്ന എന്നോട് ഒരു സുഹൃത്ത് ചോദിച്ചു: മക്കളില്ലാത്ത താൻ എങ്ങനെ മക്കളെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കും.
ഞാൻ അദ്ദേഹത്തോടു പറഞ്ഞു: ഞാൻ ഒരു അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കുഞ്ഞായി ജനിച്ച് വളർന്നവനാണ്. ഒരു കുഞ്ഞിന് എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് ആ കുഞ്ഞിന് അറിയാമല്ലോ?
അദ്ദേഹം ചിരിച്ചു. ഞാനും.
പുതിയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ കുഞ്ഞുങ്ങളല്ല. അവർ വ്യക്തികളാണെന്ന് നാം അറിയണം. മാത്രമല്ല അവരിൽ വലിയ മാറ്റം സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
സ്വത്തുല്പാദനത്തിൽ അവർക്ക് താല്പര്യം കുറയുന്നു. ആർജ്ജിക്കുക, ചിലവഴിക്കുക എന്ന കുറച്ചുകൂടി പ്രകൃതിയോടിണങ്ങിയ സ്വഭാവം. നമുക്ക് ചിലവഴിക്കാൻ മടിയും ആർജ്ജിച്ചുകൂട്ടുവാൻ ആർത്തിയുമായിരുന്നല്ലോ?!
ആൺ പെൺ വ്യത്യാസം അവരുടെ ശരീരഭാഷയിൽ തന്നെ ഇല്ലാതായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അവർ പരസ്പരം വ്യക്തികളായി മാനിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ആധുനികമായി ചിന്തിക്കുന്ന സ്ത്രീ പുരുഷന്മാർക്കിടയിൽ പോലും ശരീരഭാഷയിൽ ഇപ്പോഴും ആ അയവു വന്നിട്ടില്ല. പുതുതലമുറ എത്രയോ വളർന്നിരിക്കുന്നു.
നിവർന്നു നിന്ന് കണ്ണിൽ നോക്കി അവർ സത്യം പറയാൻ തുടങ്ങി. ഭയം കലർന്ന വിനയം അവരിൽ അപൂർവ്വമായി. കുട്ടിയായിരിക്കേ മുതിർന്നവരുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി സംസാരിച്ച എത്ര പേരുണ്ട് നമ്മുടെ തലമുറയിൽ? തുച്ഛം. ഇല്ലെന്നു പോലും പറയാം.
പഴയമയുടെ വിഴുപ്പു ചുമക്കാൻ അവർ തയ്യാറല്ല. ന്റുപ്പാപ്പാക്കൊരാനണ്ടാർന്നു എന്ന് ഇനിയവർ ദുരഭിമാനിക്കില്ല. നാം പഴയ കാലത്തിന്റെ മഹിമ പറഞ്ഞ് രോമാഞ്ചം കൊള്ളുകയും പുതുകാലത്തെ പഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഉള്ളിൽ സന്തോഷമില്ലാത്തതിനാലാണ്. അത്രമാത്രം അരക്ഷിതത്വം അനുഭവിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണ്.
അനുസരണ വലിയ മൂല്യമല്ലെന്നും അത് വിധേയത്വവും അടിമത്തവുമാണെന്നും അവരുടെ ജീനുകൾ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കാര്യം കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ അവർ കേൾക്കാൻ തയ്യാറാണ്. എന്നാൽ പ്രായത്തിന്റെയും തറവാടിത്തത്തിന്റെയും ഗമയുമായി അവരെ വരുതിയിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ പരാജയപ്പെടുകയേയുള്ളൂ..
ഒരിക്കൽ ഒരു മോൾ എന്തോ അപരാധം ചെയ്തു. അമ്മയ്ക്കു ദേഷ്യം വന്നു. അവൾ പറഞ്ഞു:you are a bad girl..
അവൾ അമ്മയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി നിവർന്നു നിന്ന് പറഞ്ഞു: Amma, I did a bad thing. But I am not a bad girl..
ഇതാണ് പുതിയ കുഞ്ഞ്. അവർക്ക് കുറെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ട്. ബലഹീനതകൾ ഉണ്ട്. അഹങ്കാരങ്ങൾ ഉണ്ട്. എന്നാൽ അവർ നമ്മെക്കാൾ മികച്ചവരാണ്. നാം കുഞ്ഞുന്നാളിൽ ആയിരുന്നതിനേക്കാൾ കരുണയുള്ളവരും ബോധമുള്ളവരുമാണ്.
"കുഞ്ഞുങ്ങളെ നാം ശ്രദ്ധിച്ചു വളർത്തേണ്ടതില്ല. അവർ വളരുന്നതിൽ ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മതി" എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിൽ നിന്നു കൊണ്ടുള്ള ഒരു വർത്തമാനം. അതാണ് ഈ പ്രഭാഷണം.
സ്നേഹത്തോടെ..