(...) Proces komercjalizacji kultury, sam w sobie obojętny wobec wartości, został wykorzystany do przekształcania sztuki w narzędzie indoktrynacji ideologicznej. Powstał swoisty "przemysł" części ludzi, którzy stworzyli nieformalną korporację, zajmującą się ideologizowaniem sfery kultury, czerpiąc z tego procederu nie małe profity - jako posttotalitarna "nowomowa". Samozwańcze autorytety, kuratorzy sztuki, media, narzucają swoje zmiany w sposób niemal rewolucyjny, mówią, kto ma być sławny, modny i nieśmiertelny.
(...) Nie wszyscy chcą iść tą drogą, bezwzględnie odrzucając mechanizmy rynkowe, wielokulturowość- multikulti. Czerpią inspiracje z tradycji i rodzimej kultury, ze spuścizny wielkiego dorobku poprzednich pokoleń - znakomitych artystów. Mają świadomość pułapki zastawionej przez zideologizowany rynek sztuki. Nie można pozwolić na to, aby zanikła świadomość jak ważną rolę we współczesnej sztuce, kulturze pełni starsze pokolenie artystów. Są oni depozytariuszami wysokich jakości: warsztatu, wielowiekowej tradycji, świadomości czym jest dorobek kulturowo-twórczy. Trzeba żywić nadzieję, że nadejdzie zmiana. W świecie kultury, także w Zachodniej Europie, widać tendencje powrotu do sztuki warsztatowej. Jak długo można z pustego w próżne?! Jedynie kunszt i talent buduje realne hierarchie, a wszystko inne w sztuce jest na dłuższa metę bez znaczenia.