Birini yüzünden değil, hüznünden tanırsın derdi dedem. Onların gözlerindeki gülümsemenin arkasında koca bi özlem vardır derdi. O zamanki çocuk aklımla anlamazdım neyden bahsettiğini. Zaman işte böyle bişe. Ne yazık ki, bazen bazı şeylerin kıymetini vaktinden sonra anlıyoruz. Ne kadar garip değil mi ? Ne zamanı geri alabiliyoruz, ne de onu durdurabiliyoruz. O hiç duraksamadan akıp gidiyor, biz de onunla birlikte gidiyoruz. Çoğu zaman herkesten uzaklaşıp kendi kendime düşünüyorum. Kafamın içinde Leylayla konuşmak bana iyi geliyo. Sanki beni duyuyomuş gibi hissediyorum. Hani ışığın olduğu her yerde bi de gölge olur ya. O ışıkta insan kendi gölgesini görür. O gölge hem çok yakındır, hem de çok uzaktır. Var olduğunu bilirsin ama uzanıp dokunamazsın. Tıpkı onun gibi. Bazen aranızdan soranlar oluyo. Mecnun kolyeyi yıllardır boynunda mı taşıyosun, her gece Leylanın karnını mı örtüyosun, ona nası bu kadar güzel bakıyosun, rüyalarda nası görüyosun gibi soranlar oluyo. Bunların cevabı aslında çok basit. Ben Leylayı sevmek için varım. O benim aynadaki aynım. Ne demiş şair; "Ben seni bunun için sevmiyorum, ben seni şunun için de sevmiyorum. Ben seni sevmekten başka bişe bilmediğim için seviyorum..." Hani yani karşılıksız seviyorum işte. İçimden öyle geldiği için seviyorum. Allah rızası için seviyorum. Ve bu bağın sonsuza kadar süreceğine inanıyorum. Çünkü kendimi tanıyorum. Geride ne kadar zamanım var hiç bilmiyorum. Ama ne kadar çok özlediğimi ve nolursa olsun bekleyeceğimi iyi biliyorum. Bu yüzden gökyüzüne bakarken Kurban olurum sana diyip boynumdaki kolyeyi öpüyorum. Bunu günde sadece bikaç kez yapıyorum. Bazen, bazense daha çok... Çünkü ben Leylaya bu dünyanın ötesinde bi gözle bakıyorum. Ve ben ona dair herşeyi seviyorum. Üstünde adının yazılı olduğu kağıdı atamayıp cüzdanımda taşıyorum. Adını sürekli altında oturduğum ağaca kazıyorum. Her gün o ağaçtaki ismine biraz daha dokunuyorum. Size Leylanın nasıl bu kadar güzel olduğunu anlatamam, ama Leylayı nası bu kadar güzel sevdiğimi anlatabilirim. Çünkü ben Leylayı niyesiz kabullendim, ilk gördüğüm andan beri bi karar verdim. Çünkü Leyla benim evim ve ben ona aitim. Bugün de, yarın da. Bir saat de, bir ömür boyu da...🥀