เพลงลาวแพนเป็นเพลงที่นักดนตรีนิยมนำมาบรรเลงเป็นเพลงเดี่ยวอวดฝีมือกันมากเพลงหนึ่ง ประวัติเดิมนั้นเล่ากันว่า เพลงนี้มีต้นเค้ามาจากเพลงที่นิยมร้องเล่นกันในหมู่เชลยชาวลาวที่ไทยกวาดต้อนมาจากเมืองเวียงจันทร์ในสมัยตอนต้นๆของยุครัตนโกสินทร์ ท่วงทำนองเพลงนี้มีทั้งความอ่อนหวานรำพึงรำพันและโศกเศร้าระคนกัน จะเห็นได้จากเนื้อร้องเดิมที่บรรยายถึงความยากลำบากทุกข์ระทมใจที่ต้องจากบ้านเมืองมาอยู่ในต่างแดน ต่อมานักดนตรีไทยเห็นว่าเพลงนี้มีท่วงทำนองแปลกไพเราะน่าฟังจึงนำมาปรุงแต่งเสียใหม่ให้เข้ากับอรรถรสของบทเพลงไทยที่มีสำเนียงลาว...
บทร้อง
"ร้องลำลาวแพนใหญ่"
น้ำกาหลงใส ไหลหลั่ง ควะควั่งคว้าง
แลอ้างว้างหวิวหวน กำสรวลแสน
คำนึงความยามยาก จากเมืองแมน
ตกมาอยู่ด้าวแดน อรัญวา
โอ้พระเพื่อนแพงเอ๋ย เผือบ่เคยตกยาก
แสนระกำลำบาก เหนื่อยยากนี่หนักหนา
พลัดทั้งบุรินทร์ถิ่นฐาน พลัดทั้งศฤงคารบุญญา
พลัดทั้งสนมทั้งข้า ทั้งเสนาไพร่นาย
พระทั้งพระแม่พระเมีย มาหายเสียเอกากาย
พลัดทั้งเผ่าทั้งพงศ์ ผองจัตุรงค์ก็แลหาย
ฤทธิ์เสน่ห์สาวเหนี่ยว ฤทธิ์เสน่ห์สาวรั้ง
จนคลุ้มจนคลั่ง สวิงสวาย
แทบจะตายเสียแล้วนิเหนอ ในเฌอดงแดน
อ้ายเพื่อนเอ๋ย แสนกันดาร....
// ลาวเเพนเพลงนี้ เป็นทางของครูแสวง อภัยวงศ์
เดี่ยวจะเข้โดยครูระวีวรรณ ทับทิมศรี
ขับร้องโดย ครูดวงเนตร ดุริยพันธุ์
ครูดนตรี ตราโมท ฉิ่ง
ครูกัญญา โรหิตาจล กลองเเขกคู่
ครูพัฒนี พร้อมสมบัติ กลองเเขกคู่