Za tych - co batem scięte liście,
za tych - co ptaki z wosku lane,
tych - co im krew znużeniem tryśnie
i tych - co wbici cieniem w ścianę
i za zwierzęta konające,
którym powoli oczy bledną -
- chciałbyś odrzucić Bogu - życie,
umrzeć raz drugi jak zbawiciel;
ale zawarty tobie upływ
krwi, i związane ręce w supły,
bo ty nie twórczym niepokojem,
a tylko, że się patrzeć boisz.