Seni bir ben, beni de bir sen anlıyorsun Ömür hanım.Milyarlarca insanın nefes aldıgı bu dünyada bizi başka kimse anlamıyor.T.E.Ö.

Hayat gerçekten düz bir çizgi değil. Mutlu olduğumuz dönemlerin de sonu gelecek, üzüntüden yataklara düştüğümüz anların da sonu gelecek. Bu düsturla yaşayınca artık hiçbirşey şaşırtmıyor insanı. Zaman, İyiliği ve kötülüğü bir hamur gibi yoğurup öyle karşımıza çıkartıyor . Son nefesimizi verene kadar da birbirinin içi geçmiş iyi ve kötü anılarımızla kavrulacağız.. Sakin kalıp neyden güç alıyosak ona sarılıp bu dünyadan gideceğiz.. İşte o zaman bu şiirdeki gibi "bu dünyadan ben geçtim" diyeceğiz.. Hepinize selamlar arkadaşlar.. Bu da böyle bir hayat

Yaşama sevinci adına bi tutamağım kalmadı ömür hanım bi garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden...

Ne zaman birini sevsem hep hezimete uğruyorum...

@ugurozten5953

10 ай бұрын

Seni dinleyen biri çıkar elbet

Yeni bir şeyler söyle bana ne olur, yeni bir şeyler. Kurşun aktı kulaklarıma hep aynı sözleri, aynı sesleri duymaktan. Belirsizlik güzeldir, de örneğin, kesinlik çirkin. Sessizlik sesten -hele de güncel ve kof- her zaman iyidir; düş gücü, iç zenginliği verir insana. Dünyanın usul usul ağaran o puslu sabahları ve günün turuncu tülleriyle örtünen dingin akşamları bu yüzden etkiler bizi, duygulandırır, de. Anlık izlenimler sürekli görünümlerden her zaman daha güçlü, kalıcı ömürlüdür...Alışkanlıklar öldürür güzelliğimizi, bizi değişmek çirkinleştirir de. Kimse düşlerine yetişemez ve kimse geçemez gerçeğini bir adım bile; bu yüzden sıkıntı verir zaman, kısa kalır, sonsuz olur, insanın küçücük ömrünün karşısında. İstemenin kuralı yoktur, de, açıklaması sınırı suçu yoktur; istemek ya- şamın kendiliğinden sonucudur, ne haklı ne haksız, ne yerinde ne yersiz... Biz hepimiz dikenli tellerle sarılıyız, her ilişkide bir par- çamız kalır ve bölüne bölüne biteriz de. En büyük hü- nerimiz kendimize karşı olmak, aykırı yaşamaktır, acı kaynaklarımızı ellerimizle yaratarak...Kıyılarımız duy- gularımızın boyunda, derinliğimiz aklımızın ölçüsündedir; ufuklarımızsa sisler içinde...O kıyısız gökyüzü nasıl sığar küçücük gözlerimize, bir bardak suya, demirli bir pen- cereye...Nasıl gizleriz ağız dil vermez bir geceye? Ve nedir ki gizi, daraldığımız her yerde bir genişlik duygusu verir içimize. Çözemeyiz, de, bu güdük bilinç, bu sığ yürek, bu ezbere yaşamla. Dünya bir testidir, de, Ömür hanım, ömür bir su...Sızar iğneucu gözeneklerinden zamanın, bir içim serinlik bir yudum mutluluk için. Ve bir gün ölümün balkonundan... dökülür toprağa el içi kadar bir su. Yerde birkaç damla nem, bir avuç ıslaklık...Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün acıların anasıdır, de... Sars aklımın cılız ayaklarını, kuşat beni. Değişik şeyler söyle ne olur, yeni bir şeyler söyle. Yıldım ömrümün ka- lıplarından. Beni duy ve anla. Yağmur dindi Ömür hanım. Gökyüzü masmavi gülümsedi yine. Doğa aynı oyununu oynuyor bizimle. Umudun ucunu gösteriyor usulca, iyimserliğin ışığını süzüyor mavi atlasından. Ne aldanış! Bulutların rengi mavi-beyaz mıdır, kurşuni-külrengi mi yoksa? Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşı- maktan. Delilik mi dedin? Kim bilir...Belki de yerde sü- rünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim değil mi? Kim ne diyebilir ki? Kimseler görmedi Ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. İçimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim -içinde senin ve benim ağırlığım- benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde, incelik adına, ben geçtim...Yerini bulmamış bir içtenlik, yanılmış bir saygı ve bir hüzün eğrisi olarak ilişkilerin gergefinde, ördüm ömrümün dokusunu ilmek ilmek. Beni cam kı- rıklarıyla anımsasın insanlar, savrulan bir yaprak hüznü ve dağınıklığı ile... Yükümü yanlış bedestanlara çözdüm. Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde. Saatlerce dayak yemiş bir sanığın çözülmesi içindeyim. Ürperiyorum. Bir at kestanesi durmadan yaprak döküyor yalnızlığın so- kaklarında, örtüyor ömrümün ilk yazını. İçimde bir çocuk, yalın ayak koşuyor yaşlılığa doğru, binlerce kez yenilmiş umut ölülerini çiğneyerek. Sahi yaşlılık, derin bir iç çekiş, yanılmış bir çocukluk olmasın Ömür hanım? Şükrü Erbaş Ankara, Güz/1983

@bekirhan4544

Жыл бұрын

Tebrik eder, başarıl ae dilerim.🫡🙏

Yoruldum Ömür Hanım..🥀

Kutluyorum harikulade 👏🌟👏🌟👏🌟👏

Ne zaman şükrü ERBAŞa denk gelsem ihanetin aklıma gelecek Gökçen

Hüznün bütün koşulları hazır nedeni bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdam... ....yaşamak bir can sıkıntısı mıdır?...

Kaderin çizdiği yolda yürüyoruz, geleceğini bilmek ayrı bir sınav mutluluklar ve acılar dolu

_Alışkanlıklar öldürür güzelliğimizi, bizi değişmek çirkinleştirir de._

Yüreğinize duygunuza sağlık muhteşem bir yorum 👏👏👏👏👏💙

Emeğiniz var olsun hocam bazende ıslanmak lazım. 👏👏👏👏👏🙏🌼

🥀

Artık uyandırma kardeşim bee

Acip dinlerken gözüne çarpsa sana tanıdık cümlelerim yaşamak nedir vedat tüm seyleri bir gun yağmurların götürdüğü bir nokta mı .küçücük avuçlarda küçücük dünyalar kuramadık.Buyuk beklentilerim yoktu benim yasmi onlar gibi göremedim ben .qma ben bir qksam kızılgıinda seninle yani ruhumla yok olmak isterdim .yalnızım kalabalıklar içinde ve sensizim seninle.

🤍🤍🤍

Fon müziği nedir acaba

@baharucar5352

7 ай бұрын

Bulabildiniz mi

@sehnazyucel5710

6 ай бұрын

Kimse bulamadı galiba. Bende arıyorum

@baharucar5352

6 ай бұрын

​​@@sehnazyucel5710 ben buldum. Hatırla sevgili ( sahne müziği). Bu şekilde aratınca çıkıyor.🎉

Bak ben harama giremem üzgünüm sonunu bile bile yaşamak insanın canına ne katıyor bilemezsiniz eğer harama girersem bu sefer Tren vb şey çarpacak ona aşık oldum ztn salaj gibi bir şey oldum

Bu şiir hangi kitapta?

@ramazancetinkaya4014

Ай бұрын

Bütün şiirler 2