Ծրագրի հովանաւոր՝
ՀՕՄ-ի Արեւելեան ԱՄՆ-ի Շրջանային Վարչութիւն
Աղբիւր՝
Դասագիրք- «Մեր լեզուն» չորրորդ դասարան
հեղինակներ՝
Լիզա Կապուտեան
Սօնա Վարդապետեան
Ալիս Վարդապետեան
Հրատարակութիւն՝
Հիւսիասային Ամերիկայի արեւմտեան թեմի Ազգային առաջնորդարանի
Լոս Անճելըս 2002
ԿՈՄԻՏԱՍ
Տասներկու տարեկան որբ տղայ մը բերած էին Էջմիածինի Գէորգեան ճեմարանը։ Ան Գունատ էր ու նիհար․ անունը՝ Սողոմոն։
Ե րբ Սողոմոնը երգել տուին՝ «Ո՞վ է այս տղան» հարցուց ամէն մարդ։
Հայոց կաթողիկոսն ալ յուզուած մտիկ ըրաւ եւ ըսաւ․
-Այս տղան սովորական տղայ մը չէ․ երգը հոգիէն կու գայ․․․
Ի՞նչ ընտանիքի զաւակ է։
-Կօշկակար հայր մը ունեցած է, արեւմտեան Հայաստանի Քոթահիա (քաղաք Փոքր Ասիոյ մէջ) քաղաքէն է։
Թո՛ղ հոս մնայ եւ ուսումը շարունակէ, ըսաւ Կաթողիկոսը։
Այս պատանին պիտի ըլլար նշանաւոր երաժիշտ Կոմիտաս վարդապետը։
Կոմիտաս փոքր տարիքէն հետաքրքրուած էր Հայ ժողովրդական երգերով:
«Այս երգերը պէտք չէ կորսուին», մտածեց Կոմիտաս եւ երբ մեծցաւ անցաւ աշխատանքի.
Կոմիտաս պտտեցաւ, գնաց գիւղէ գիւղ, գրի առաւ բազմաթիւ երգեր ու դարձաւ հայ երգի Մեսրոպ Մաշտոցը, որովհետեւ հայ ժողովուրդին երգերը գրի առաւ ու անմահացուց։
Տարի մը, Փարիզի մէջ բոլոր ազգերու յայտնի երգիչներն ու երաժիշտները պիտի ներկայացնէին իրենց ազգային երգերը։
Երբ հայ երաժիշտին կարգը հասաւ, ժողովուրդը ապշած կը դիտէր Կոմիտասը, որ սեւ զգեստով բեմ ելած էր։ Ան սրինգով նուագեց «Հովիւի կանչը»․ յետոյ երգեց «Հորովել»-ը
ու շահեցաւ առաջին մրցանակը։