Ինչպիսին ժողովուրդն է, այնպիսին էլ թե իշխանությունն է, և թե ընդդիմությունը։ Ժողովուրդը` նրա սերուցքը, պահանջ պիտի ունենա, դրան ասում են հասարակական պահանջ` նման պահանջով է ձևավորվում ամեն ինչ, սկսած կրթությունից։ Հասարակությունը չի պահանջում բարձրարժեք, արվեստ, գրականություն, անխափան գործող պետական կառույցներ, մեխանիզմներ։ Մարդկանց միջև գոյություն ունեցող հաղորդակցման պարզունակ ու անարժեք միջոցներով էլ հենց պայմանավորված է ` ձևավորված է թե իշխանություն, թե ընդդիմություն նաև քաղաքական ու հասարակական դաշտ, զլմ-ներ` դրանք բոլորը միջավայրի ծնունդ են։ Մի պարզ օրինակ, եթե ժողովուրդը` սերուցքը, չի պատժում իր ազգային, ու պետական շահը դավաճանողներին, ուրեմն նա բարենպաստ պայման է ստեղծում թշնամու ներթափանցմանը իր նիստ ու կաց, ուրեմն նա չի գիտակցում դավաճանին չպատժելու հետևանքը` մարդկանց միմյանց հետ հաղորդակցվելու միջոց դարձած չարչիությունն ու որկրամոլությունն են համարվում արժեքավոր։

շփոթված «պատգամավՕռը