คุณเคยตั้งคำถามให้กับตัวเองหรือไม่ ถ้าในวันหนึ่งคุณมีอายุ 100 ปี วันนั้นคุณจะเป็นอย่างไร อยู่กับใคร อยู่ในสภาพไหนและที่สำคัญการมีชีวิตในวัยชราของคุณในวันนั้นจะเป็นอย่างไร คนค้นฅนจะพาคุณผู้ชมไปพบกับ 1 คำตอบของคำถามนี้จากชีวิตของชายชราคนหนึ่งที่มีอายุเลยข้ามศตวรรษมาถึง 106 ปี เย็น แก้วมณี หรือปู่เย็น ชายชราหลงยุคผู้มีมีร่างกายแข็งแรงและเต็มเปี่ยมหัวใจที่แข็งแกร่งที่ไม่ยอมจำนนต่อวัยและสังขารอันร่วงโรย ในเรือลำเล็กๆลำหนึ่งขนาดกว้าง 1 เมตร ยาว 5เมตรที่เป็นทั้งเรือนงานแห่งชีวิตกับการยึดอาชีพวางอวนหาปลาในแม่น้ำเพชรบุรีอีกรวมถึงยังเป็นเรือนนอนที่กินอยู่และอาศัยพักพิงเพียงอยู่ตัวคนเดียวมาหลายสิบปีหลังจากที่ภรรยา ญาติสนิทมิตรสหายค่อยๆล้มหายตายจากไปตามอายุขัยของคนปกติที่มีอายุไม่เกิน 80 ปี ทุกเช้าที่บริเวณตลาดสดแถวสะพานลำใย ชายชราหลังงองุ้มคนหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้นมาจากบันไดเชิงสะพานพร้อมกับกะละมังหนึ่งใบใส่ปลาน้ำจืดประมาณ 10-20ตัวมานั่งขายให้กับผู้คนที่มาจับจ่ายใช้สอยในตลาด ไม่มีตราชั่ง ไม่มีถุงใส่ ไม่มีป้ายตั้งราคาใครอยากซื้อเท่าไหร่ก็จ่ายมาเท่านั้นและเมื่อปลาหมด การนั่งกินน้ำเต้าหู้ที่ร้านใกล้สะพานก็จะเป็นมื้อเช้าของปู่ทุกวันก่อนกลับลงเรือที่จอดอยู่ใต้สะพาน เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเป็นประจำทุกตั้งแต่ในช่วงเดือนพฤศจิกายนหลังฤดูฝนไปจนถึงเดือนมิถุนายนก่อนการกลับมาของฤดูฝนอีกครั้งและเมื่อถึงฤดูฝนปู่เย็นจะกลับขึ้นฝั่งไปพักอาศัยอยู่กับหลานพร้อมกับการยกเรือขึ้นไปอยู่บนฝั่งที่อ.ท่ายางเนื่องจากน้ำในแม่น้ำหลากเกินไปที่จะหาปลาและอยู่อาศัยได้และเมื่อหมดฝนการเฝ้ารอคอยของปู่เย็นที่จะได้กลับลงแม่น้ำอีกครั้งก็จะเกิดขึ้น เรือลำหนึ่งจะล่องจากท่ายางมาที่เมืองเพชรเป็นระยะทางกว่า 20 กิโลเมตร เพื่อกลับสู่วิถีเดิม ภาพของวัฎจักรแห่งชีวิตและการงานของปู่เย็นก็จะดำเนินไปอีกครั้ง กับชีวิตและความผูกพันกับแม่น้ำเพชร แม่น้ำสายแห่งชีวิตที่ปู่เย็นทำมาหากินหล่อเลี้ยงมาจนวัยลุล่วงมาจนถึง 106 ปีในวันนี้ คนที่รู้จักกับปู่เย็นกล่าวว่า ปู่เย็นอาจจะเป็นคนหนึ่งที่เป็นดัชนีชี้วัดความเป็นไปในสายน้ำเพชรได้เป็นอย่างดีเพราะถ้าปู่เย็นยังคงพึ่งตนเองได้ด้วยการจับปลาในแม่น้ำแห่งนี้แสดงว่าแม่น้ำเพชรก็ยังคงสะอาดพอที่จะมีสิ่งชีวิตอาศัยอยู่ในแม่น้ำและยังสามารถหล่อเลี้ยงชีวิตบั้นปลายของคนๆหนึ่งได้จนถึงทุกวันนี้ แต่สำหรับการลงเรือของปู่เย็นครั้งล่าสุดในปีนี้ ภาพที่ผู้คนเห็นจนคุ้นตาอาจจะกลายเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเป้าหมายและภาระกิจของปู่เย็นเที่ยวสุดท้ายในครั้งนี้คือการหาเงินให้ได้ครบตามที่ตั้งเอาไว้แล้วเมื่อฤดูฝนที่จะมาถึงก็จะเป็นการกลับคืนขึ้นฝั่งตลอดกาล ชีวิตคนบางคนความตายมาถึงขณะที่ยังไม่พร้อมในขณะที่บางคนอาจพร้อมที่จะตายได้ทุกเมื่อขณะที่ความตายยังเดินทางมาไม่ถึง ถึงแม้อาจไม่มีใครรู้ล่วงหน้าได้ว่าจะเราจะอยู่ได้ถึงเมื่อไหร่ จะตายวันไหนและเราจะมองเรื่องการตายอย่างไรก็ตาม แต่สำหรับชายชราอย่างปู่เย็นการรอคอยวันตายอาจไม่ใช่สิ่งสุดท้ายของการมีชีวิตอยู่ เพราะการมีอยู่ในวันนี้ของปู่เย็นไม่จำเป็นต้องพึ่งพาไม่ต้องเป็นภาระหรือแบมือขอใครกินและที่สำคัญไปกว่านั้นถ้าหากการตายจะเกิดมาจากคำว่า อดตาย คงไม่มีทางเกิดขึ้นกับชายชราที่ชื่อ ปู่เย็น เป็นอันขาด
ติดตามข่าวสารทีวีบูรพาเพิ่มเติมได้ที่
tvburabha.com/
/ tvburabha
/ tvburabhabha
/ kontvbura