Әңгіме)
- Әке, қалай, зерікпедіңіз бе?
- Жоқ.
- У-шу, күйбеңі көп қаладан өкпеңіз қысылмады ма дегенім ғой.
Жарылқап үнсіз қалды. Баласының не айтқысы келгенін түсінді. Кеше ғана ұлы келінімен сөзге келіп қалған еді. Жарылқап сол күні таңертең немересін саябаққа ертіп кеткен. Күн арқан бойы көтерілгенде пәтерге оралды. Сонда ас бөлмеден шаң-шұң еткен дауыстар естілді.
- Екі ай болды ғой, қашанғы жүре береді?
- Енді кішкене шыдашы.
- Жетер. Шаршап кеттім. Сенің әкеңнің қас-қабағына қараймын деп шашым ағаратын шығар. Кір-қоңын жуудан ығырым шықты. Болды, енді өзі жусын, не сен жу. Мен енді шыдай алмаймын. Басқа балалары да бар емес пе, соларға барсын. О, несі-ей!
Жарылқап есіктен не кірерін, не кірмесін білмей дал болды. Құдды біреу үстіне оқыстан бір шелек су құйып жібергендей. Жүрек тұсы шым етті.
- Мама, біз келдік, - деп немересі ас үйге қарай жүгіре жөнелгенде, ұлы мен келінінің ұрыстары сап тиылды. Бір кезде дәлізге Нұржан шықты.
- О, әке, қалай жеттіңіз? Шаршап келген шығарсыз? Жанар, шай құйсаңшы.
Жарылқап шөлдеп тұрса да, шай ішкісі келмеді. Келіні қанша сыр білдірмейін десе де, қарт әке оның өзін жақтырмай тұрғанын сезді. Шайды сүлесоқ құяды. Не жымимайды, не сөйлемейді. Атасына қарамауға тырысты. Қар жауған қабағын көрсеткісі келмесе керек. Осы сәтте Жарылқап беймаза күй кешті. Есіне Жанарды келін қылып түсірген кезі түсе берді.
...Жанар осыдан ширек ғасыр бұрын Шуақты аулына келін болып түскен болатын. Ол алғашқы күні таңғы сағат 4-те тұрды. Сыртқа шықса, дала қап-қараңғы. Бұрын біреулерден естіген: «Келін деген таң атпай сағат 4-те тұруы керек». Бірақ, тұруын тұрғанымен, не істерін білмей, есік алдында ары-бері сенделді. Таң намазына оянған енесі Айша есік алдында жүрген Жанарды көргенде:құрметти тыңдармандар Арнама тіркеліп қолдау көрсете отырыныздар лүпілі басып қазақша контентті қолдап жебеп жіберіңіздер #аудиокітап #тағдыр әсерлі әңгімелер жинағы