Historia jednego z najlepszych piłkarzy w historii polskiej i europejskiej piłki. Człowieka, który miał szansę zostać najlepszym piłkarzem w historii polskiej i europejskiej piłki.
Gdy jako szesnastolatek, w 1963 roku, pojawił się na zimowym obozie Górnika w Jeleniej Górze, niewielu chyba spodziewało się, że oto do drużyny aktualnego wtedy wicemistrza Polski dołączył piłkarz, którego nazwisko będzie przez najbliższe kilkanaście lat odmieniane przez wszystkie przypadki w całej Polsce i dużej części piłkarskiej Europy. Już w kwietniu tego samego roku Włodzimierz Lubański zadebiutował w pierwszej drużynie Górnika w przegranym 0:3 meczu Pucharu Polski z Ruchem Chorzów. W debiucie zaliczył strzał w słupek i w poprzeczkę, jednak już tydzień później w meczu ligowym z Arkonią Szczecin (4:0) zdobył w 73 minucie swoją pierwszą bramkę dla Górnika. Świetną grą w kolejnych meczach przyczynił się w znacznym stopniu do zdobycia przez Górnik Zabrze tytułu mistrza Polski, a już 4 września 1963 roku zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski w towarzyskim meczu z Norwegią (9:0) w Szczecinie. Mając wtedy zaledwie 16,5 roku został najmłodszym w historii piłkarzem grającym w reprezentacji Polski - i rekord ten pozostaje niepobity do dziś. Warto dodać, że w swoim debiucie w kadrze Włodzimierz Lubański zdobył też bramkę.