Halil Gürkaya'yı Karaveliler köyündeki marangoz dükkanında tanıdım.
Kozak'a İstanbul'dan taşındığımı ve bahçeye koymak için bir kovan almak istediğimi söylediğimde kendisi tarafından bir süre sorguya çekildim.
Buraya ne zaman geldiğimi, mesleğimi, ne ile geçindiğimi, İstanbul'da nerelerde bulunduğumu, evimin köyün tam olarak neresinde olduğunu sorup durdu.
Açıkçası, birkaç soru daha sorsaydı kovan almadan orayı terk edip gidecektim.
Ancak sabrım galip geldi ve bagajımda Halil abinin yaptığı pırıl pırıl kovanlardan biriyle eve döndüm.
Aradan aylar geçti; bizden kozalak şurubu ya da bal isteyen arkadaşlarıma kargoyu cam kavanozda göndermekte sıkıntılar yaşadığım için pratik tahta kutular yapma konusunda fikrini almak üzere Halil abiye uğramaya karar verdim.
Karaveliler'deki marangozhaneye ikinci kez gittiğimde öncekinden daha farklı biri vardı karşımda: İçtenlikle yardım etmek istedi. Tahta kutu işinin etkili bir çözüm olmadığını, kavanozları şişme hava yastıklı ambalajlarda kargolamam gerektiğini söyledi.
Önerileri işe yaradı. Hava yastıklı plastik ambalajlar kargo sorunumu çözmüştü. Üstelik çok kısa sürede paketlenebiliyordu.
Onunla arıcılığa dair şöyle geniş bir söyleşi yapmak istiyordum. Bir gün akşam üstü üşenmedim, Halil abinin arılığına gittim. Kovanların bakımını yeni bitirmişti.
Petek bakımının nasıl olacağına ilişkin çok önemli detayları çekme şansını kaçırmıştım ama önemli değildi; zira Halil abinin anlatacak epey bilgisi vardı.
Şunu belirtmek gerekiyor: Şehirden bıktınız, kırsala kaçmak üzeresiniz, nasıl geçinebileceğinizi düşünüyorsunuz. Yapılabilecek işler arasında arıcılığı ilk sıraya yerleştirin derim.
Her şeyiyle birer mucize olan bu hayvanlar gerekli ilgi gösterildiği takdirde geçiminizi rahatlıkla sağlayabilir.
Ben değil, Halil abi böyle söylüyor.