Μνήμη ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ
Το τι χρωστάμε στα βιβλία που μετέφρασε είναι ανυπολόγιστο (πρόχειρα θυμίζω: Μισέλ Φουκώ, Εμμανουέλ Λεβινάς, Φρανσουά Σατλέ, Ρενέ Ζιράρ, Εμίλ Σιοράν). Το τι χρωστάμε στα όσα έγραψε για τη Μέθη, τους Ξυλοδαρμούς, την Αποτυχία, τον Εαυτό, το Βάδισμα, αλλά και για τον Όμηρο, τον Χάιντεγκερ, τον Παπαδιαμάντη, τον Χέγκελ, τον Βακαλόπουλο είναι τόσο πολύτιμο που δεν μπορώ να το πω εδώ με λέξεις. Ας επαναλάβω μονάχα τα λόγια του Λάγιου, στη Νέα Εστία, δεκαπέντε χρόνια πριν: «Ο Παπαγιώργης είναι μακράν ο καλύτερος πεζογράφος τα τελευταία τριάντα σαράντα χρόνια».
Τον γνώρισα στην Καλλιδρομίου, το 1980. Είχε τότε κατσαρό, βαθυκάστανο μαλλί και πλούσιο μουστάκι. Βλέμμα σαν βραχνό blues, αγέρωχα ηττημένο, αλλά ηττημένο όχι σε μάχη ή σε πόλεμο, ηττημένο από θέση, από τοποθέτηση, ύστερα από σοφή απόφαση, ηττημένο μπροστά στον πελώριο πλούτο και το συντριπτικό χάος του παρελθόντος της ανθρωπότητας. Αυτό το παρελθόν της ανθρωπότητας μοχθούσε αγρίως ο Κωστής να το γνωρίσει και να το κατανοήσει. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι απ’ την αρχή καταδικασμένο. Και καταδικαστικό. Σε τσακίζει. Αξίζει όμως να το τολμήσεις.
Ήταν ο πιο τρυφερός ανάμεσά μας. Καμωνόταν τον κυνικό, αλλά ήταν καρδούλα. Δεν μπλέχτηκε σε καμία από τις πάμπολλες ίντριγκες της Σόλωνος. Τρικλοποδιές δεν έβαλε, ποτέ και σε κανέναν. Υπήρξε, τουναντίον, γενναιόδωρος, χωρίς να το κάνει θέμα. Κάμποσοι συγγραφείς οφείλουν στον Κωστή το ότι εκδοθήκανε, και μάλιστα με επιτυχία. Κι ακόμα, και κυρίως, οφείλουμε στον Κωστή το ότι ανανεώθηκε το ενδιαφέρον για το δοκίμιο, το δύσκολο είδος που διακόνησε δυνατά.
Κάντε εγγραφή (Subscribe) 💪 στο κανάλι του αντιφώνου.
📌 Ιστοσελίδα: www.Antifono.gr
🙏 Υποστήριξη: www.antifono.gr/support
😁 Facebook: antifono1
📣 Στείλτε μας μήνυμα: antifono@gmail.com