ПЕРІШТЕСІ ҚАҚТЫ
Кешкілік уақыт жеңгем үйдегі қызымды жуындырып әдемілеп шашын тарап ретке келтіріп қойыпты. Үлкен қызым анасын сағынса керек, кейде ыңылдап мазаны алып қоятыны бар.
Мамамыз перзентханаға жатқалы бір жиырма күнге таяп қалды ау деймін, нақты есімізде жоқ.
Дегенмен қызым, анасын іздеседе, баланың ойын бұрмалап басқа жаққа алаңдататынымыз бар.
Сол күннің өзінде, қызым дегенін жасатып үйреніп қалғандықтан, амалсыз баланың энергиясына ілесіп, қимылы көп болғандықтан, қолда ұстап тұра алмайтынымыз тағы бар, сосын амалсыз барымызды салып, барынша көңілін тауып, көз қырыңды салғанның өзінде, кейде жылдамдығына ілесе алмай байқамай қалатынымыз әп-сәтте.
Ынтаңды салып, бар болмысыңмен жауапкершілігіңнің барлығын, сол балаға үйіп-төгіп арнайсың. Ол заңдылық, мейлі баланы біреуге апарып тапсырып кеткеннің өзінде, тыпыршып отыра алмай алаңдайсың, ол өйткені есі жоқ, ессіз пәк бала…
Қызымды ерітіп көшеде кешкілік, ауа-райының ыстығы басылған соң серуендеп далаға шыққанбыз өткенде.
Жеңгем суға шомылдырып қойғасын ба, қызымда өзіде ұшып кетуге дайын тұрғандай, жаныма қызымды ерітіп қолынан ұстап шыққанмын, әрі-бері қолымнан жібер деп қоймаған соң өз еркіне жібергенмін көшеде келе жатып қызымның қызыққан қылығына тамсанып қуанып жүрген соң қасына жақындамадым жанына жақындасам болғаны шиқылдап күліп ұстатпай қашып әуре қылатыны бар.
Өзі селкіл деп ізің де, жүргенімен қолынан тас қылып ұстасаң да, жылап ақыры өз дегенін жасатады. “Бала мен бала болуға тура келеді” қайтесің? Енді көнігесің де….
Сөйтіп екеуміз әкелі қыз болып келе жатқанбыз көше де әп-әдемі.
Қызым нақты жиырма метрден ары ойнап жүрген, жүрегім бір жамандықты сездіме, қызыма қарай барғым келді аяқ-асты. Қасына жақындай беріп едім, қызымның
әрі-бері жүгіріп маған қарай жүргендіктен, ештеңеге мән бермедім, айналасының бәрі теп тегіс әдемі ақ.
Бір кезде басқа бір қорқыныш күй мазамды алғандай, тұла бойым дірілдеп бір тылсым дүние жаныма әлденені сездіргендей сезімде болдым, қызыма қарай жақындай бердім.
Ақырындап қасына жақындай бергенім сол еді, қызым маған қарай жүгіріп келе жатыр екен, шап беріп дереу екі қолынан ұстап, аспанға көтеріп еркелетіп тұрғаным сол еді, аяғымыздың астында, бала емін-еркін сыйып, ересек адамдар сыймайтындай домалақ ашық шұңқырды көрдім.
Ал сол шұңқырдың жанынан жүз рет өтіп, мың-рет жүгіріп өтіп жүрген жері ғой қызымның қайта-қайта.
Шұңқырға барып қолымдағы смартфонның жарығымен үңіліп ішіне қарап едім, іші терең домалақ “септик” құдық екен тұла бойым түршігіп қызымды құшақтай беріппін..
Дәл сол кездегідей «қорқыныш» «сезім» бұрын соңды, өз басымда болмаған екен. Тұла бойым түршігіп діріл деп кетті…
Құдай сақтады… “бала ана тесікке түсіп кетсе, сен мен бетонның бетін бұзып ашамын деп жүргенде, қыз өліп тынып қалатын еді” абырой болғанда байқап қалдық. Ішімнен періштесі қақты дедім…
Әбірейіміз төгіліп өмір бақи өкінішпен өтетін бе едім, жаман айтпай жақсы жоқ Жаратқан Алла күш иесі Құдай сақтады. Сол жерде жүрген екі інішекті шақырып алдым жаныма, әрі-бері шұңқырдың тесігін жабуға
анау-мынау іздегенбіз таппадық, содан арғы жақтан бір бетонның қалдығын әкеліп бейнетаспадағыны көргендеріңіздей, бетін бекітіп кеттік.
Құрсын қайғылы жағдайларға тап болған қанша отбасыларды өз уақытысында көрдік қой, бұл жағдайды ескірмей сол жерден кетіп қалсақ бетін жаппай, орнына біреу түсіп кетсе не болар еді? Өмір бақи құса болып өкініш пен өтетін шығарсың?
Тіпә, жаманнан бет аулақ…
Адам баласына қиындық бермесін, ертеңісінен ғимараттың егесіне қоңырау соқтым, ол кісі екі мәрте құдық бетін жауып қойып кетсе де, сол жердегі тұрғындар қолды ететін көрінеді әрине жеке нысанның, сол аумақтың иесінің жауабы осылай болды… Бұйырса ендігіде ашылмайтындай етіп жасауға өз уәдесін берді.
Кешірім де сұрады…
Құрметті достар қашанда айналамызға мұқият зер салып, балаларымызды қорғап адамдардың қауіпсіздігіне бей-жәй қарамай, қоғамымызды бүлдірмей, айналамызды ластамай жақындарымызға жақын болып жүрейік…
#JasBoss
#kozildirik