~Kapak fotomu ve hikayemi çalmayın plss~
🐣İYİ OKUMALAR BABYLER🐣
💜Sınır 250 like
Kendimden korkuyorum, lanet güçlerimden korkuyorum, sonumun nasıl olacağından korkuyorum, anneme nasıl söyleyeceğimden korkuyorum aslında b-ben kendimden korkuyorum...
Derin düşüncelerim kapının açılma sesi ile son buldu.Arkamı döndüğümde annemin yemek tepsisi ile gülümseyerek bana baktığını gördüm...Sıcacık gülümsemesi tüm dertlerimi bir anda yok edivermişti...
Yemek tepsisini dağınık masama bırakarak ışığı açtı bu sayede kapkaranlık odam aydınlandı...
Y/A:Yn kızım güzel yavrum neden böyle davranıyorsun ama ben çok üzülüyorum
Karanlık odama saatlerce kapalı kalıp yemek yemememden bahsediyordu
Kızın ucubenin teki demeyi çok istedim ama yapamazdım bu gerçeğe daha kendim inanamazken ona söylemek çok saçma olurdu...
Yatağıma oturarak ellerimi tuttu gözyaşlarımı hızlıca sildim ağlarken beni görmesini istemezdim...
Y/A:Ben senin annenim bana her şeyi anlatabilirsin
Ellerimi hiç bırakmayacak gibi sımsıkı tuttu ve mavi okyanus rengi gözleriyle benim gözlerime baktı
Y/A:Şimdi söyle bana neden bu kadar içine kapanık ve üzgünsün??
Aklıma gelen ilk yalanı söylemekten başka bir seçeneğim yoktu
Yn:B-ben yangınlara üzülüyorum
Annem bana sımsıkı sarılarak kokumu içine çekti
Y/A:Tabi ya bende neden bu kadar üzgün diyordum benim duyarlı melek kızım ama üzülmek yok tamam mı herkes yangınları söndürmek adına çalışıyor hem istersen haftasonu seninle ağaç dikeriz ne dersin??
Başımı olumlu anlamda salladım.Bu zor durumlarda yalan uydurma huyumu nedense seviyordum hep işime yarıyordu...
Y/A:Ben işe gidiyorum ne olursa olsun yangınlar bitene kadar dışarı çıkmak yok tamam mı ve o yemek biticek Yn Hanım
Yn:Tamam anlaştık
Yatağıma bir öpücük kondurup odamdan çıktı kısa süre sonra dış kapının kapanma sesi geldi...
Gözüm masanın üstünde duran yemeğe takıldı en son ne zaman yemek yediğimi hatırlamıyordum...
~
Y/A:Ne yapacağız!?
İnsanlar çığlık çığlığa evlerinden çıkıp arabalarına biniyorlardı...Adeta kıyamet kopuyordu...
Yangın bizim yaşadığımız yere kadar gelmişti hava kızıl rengindeydi her yeri dumanlar sarmıştı evler tek tek yanıyordu ormanlardan bahsetmiyorum bile...
Y/A:Yn çabuk ol gidiyoruz!!
Bileğimden tutup kapıyı açtı son kez annemle yaşadığım minik eve baktım şimdi ise yuvamı arkamda bırakıp kaçıyordum bu ne kadar doğruydu...
Annem arabayı çalıştırdı binmemi bekliyordu peki ya cidden binmeli miydim...
Aklıma insanlardan farklı olduğum gerçeği geldi...Yapmalı mıydım değer miydi...
Ne kadar süre geçti bilmiyordum annem arabadan inip bileğimi tuttu
Y/A:Yn bin şu lanet arabaya!!
Etrafıma baktım insanlar perişan haldeydi onları kurtarmalı mıydım yeni keşfettiğim güçlerimi kullanmalı mıydım...
Y/A:Yn bin dedim!!
2 seçeneğim vardı ya öylece kaçıp gidecektim yada insanları kurtaracaktım...
Aslında ben önceden seçmiştim kararımı...
Yn:Bırak kolumu!!
Y/A:Ne??
Bileğimi kurtarıp yangına doğru yürüdüm...Kendime inanıyordum önemli olan da buydu zaten...
Annemin çığlıkları aldırmayarak ellerimi yangına doğru uzattım
Evet oluyordu cidden oluyordu...
Ellerimden sular fışkırıyordu insanlar tüm dertlerini unutmuş şaşkınca bana bakıyorlardı...
Ellerimden fışkıran suların miktarı gittikçe arttı...
Ben başarmıştım yangın kısa süre içinde sönmüştü...
Arkamı döndüğümde insanların bakışlarının üstümde olduğunu gördüm
İçlerinden biri beni işaret ederek sevinçle bağırdı
"O başardı o o kurtarıcımız!!"
Sevinç çığlıkları daha da artarken annem ile göz göze geldim
Şaşkındı...
En sonunda bileğimden tutarak beni sürüklemeye başladı adımları çok hızlıydı ayak uydurmakta zorlanıyordum...
Arabaya bindiğimiz anda hızlıca sürmeye başladı nereye gittiğimizi bilmiyordum neden böyle yapıyor bilmiyordum az önce ne yapmıştım bilmiyordum tek bildiğim iyi şeylerin olmayacağıydı...
Annem kızgınca bana baktı
Y/A:Lanet olsun neden yaptın bunu!!
Nasıl yani tebrik etmesini beklerken böyle davranması beni şaşkınlığa uğratmıştı...
Yn:A-ama neden??
Y/A:Aynı baban gibi sonunu getirdin!!!
B-babam mı onu hiç görmemişim ne yani babamın da mı güçleri vardı derin düşünceler beni sararken araba sessizliğe büründü...
Şimdi ne yapıcaktım...
~1.Bölüm Sonu~