#bts #jungkookilehayalet #itzy #jungkook #kpop #midzy #btsilehayalet #hayalet #jiminilehayalet #jimin #jjk #jjkilehayalet #jungkookilehayalet #jeonjungkookilehayalet
》ben army değilim sadece kendimi geliştirmek ve biraz eğlenmek için yazıyorum
》linçlemek yerine eleştirebilir ve saygı duyabilirsin herkes senin gibi düşünmek zorunda değil.
.
Videoyla birlikte okuyunuz~
Jeon jungkook 27
Jeon Min Jeong 26
Jeon Yeri~
.
Kızınızın ölümü üzerine ilk kez yakınlaşırsınız~
.
Masadaki kirli olan tabak çatala bakmış ardından masaya yaklaşarak sandalyeye oturmuştum. Evliliğimizin ilk yılları asla ayrı yemezdik. Hatırlıyorumda bir gün ondan erken kahvaltımı yaptım diye bana saatlerce trip atmıştı. Şimdi ise bana haber vermeden kalkmış ve yemek yiyerek gitmişti. Aramazıkdaki bu uzaklık sadece bu masada kendini belli etmiyordu tabiki.
Biz birbirimizden çok uzaklaşmıştık ve bu uzaklık metrelerce değil kilometrelerce ile anlatılabilirdi. Konuşmuyorduk, görüşmüyorduk aynı odalarda yatmıyorduk bile. Bu uzaklık tek taraflı birşey değildi, her ikimizin ortak kararırdı. Aslında kendiliğinden olmuştu, o olay sonrasında...
Ne ben onun yüzüne bakabilmiştim ne de o benim yüzüme bakabilmişti. Aslında bunu normal karşılıyordum. Yaşanılan şeyler sonrasında kim olsa öyle yapardı. Yinede bazen... her neyse.
Masadan kalktım ve salona geçtim. Aç değildim bu yüzden yemek yemesemde olurdu. Zaten aç olsamda yiyemiyorum, midem almıyor.
Kanepenin üzerinde duran albüme gitmişti gözlerim. Jungkook getirmişti belliki. Gülümsedim ve kanepeye ilerleyerek albümü elime aldım.
Hamile olduğumu öğrendiğimde, bebeğime bir sürü anı bırakabilmek adına bu albümü doldurmaya başlamıştım. Yazılar yazardım, fotoğraflar koyardım... Bazen jungkook saçma bulurdu ve bu kadar uğraşmamam gerektiğini söylerdi ama ben onu dinlemez bu albümü doldurmaya devam ederdim.
Kızımız Yeri'nin doğumundan itibaren bu albüme onun her gününü çekerek yapıştırmıştım. Gerek babasıyla gerek benimle bir sürü fotoğraf çekmiştim. Gerçekten bir sürü anı vardı lakin artık bu anılar sadece acı veriyor.
Bebeğimin ölümünün ardından iki yıl geçmişti. Dile kolay iki yıl... 6 ay bizimle, benimle olmasına rağmen çok alışmıştık ona. Daha oturmayı bile yeni yeni öğrenmişti, hatta yakında emekleyecekti buna emindik... ama asla görememiştik emeklediğini, herşey benim yüzümdendi.
Eski evimiz iki katlıydı ve katlar arası geçiş yapmak için merdivenleri kullanıyorduk. Jungkook sürekli dikkatli olmamı söylerdi tabi, özelliklede Yeri kucağımdaysa. Her şey aniden gelişmişti ve ben kucağımda Yeri ile birlikte merdivenlerden düşmüştüm. Ne kadar onu korumaya çalışşamda başaramadım. Minik bedeni çarptığı sertliklere dayanamamış ve ruhu bizi terk etmişti. Benim ise kaburgam ve bacağım kırılmıştı buyüzden jungkooka erkenden haber verememiştim. Belkide daha erken haber verebilseydim yaşıyor olacaktı.
O günden sonra jungkook ve ben birdaha asla eskisi gibi olamamıştık. Ben iyileşene kadar benimle ilgilenmiş ve yardım etmişti tabi ozamanlar ağır bir depresyondaydım, jungkookun yüzüne bilr bakamıyordum. Oda yüzüme bakmıyordu gerçi, bana kızmamıştı veya suçlamamıştı. Sadece beni gördüğünde ister istemez Yeriyi düşündüğüne eminim. Jungkook Yeriyi çok seviyordu, kim sevmezki zaten? İşte böyle bu evin içinde iki yabancı gibi yaşamaya başlamıştık...
Albümü kapayıp ayağa kalktım, birşeyler yemem gerekiyordu yoksa öleceğim. Gerçekten öleceğim çünkü bu süre zarfında çok zayıflamıştım...
10.00'dan~
Kendi odamda birşeylerle ilgileniyordumki dış kapının açılma sesini duymuştum. Umursamayıp işlerime devam ettim.
Aniden kapımın açılmasıyla ne yapacağımı bilememiş öylece kalmıştım. Neden odama gelmişti?
Adım sesleri yaklaşırken ben hala ona dönmekte aciz hissediyordum kendimi.
-dönmeyecekmisin?
Bir şey söyliyememiştim ve o daha fazla yaklaşmıştı. Burnumu sızlatan içki ve sigara kokusu ondandı bundan eminim. Bu kadar erken saatte neden içmişti?
Ona döndüm fakat yüzüne bakmadım
"Sarhoşsun lütfen odana git"
Bir adım daha yaklaştı ve artık gerçekten çok yakındık. Elini çeneme götürüp havaya kaldırdı ve ona bakmamı sağladı. İçimde bir sızı oluşmuştu ve ona baktıkça dahada derinleşiyordu...
-sarhoş olacak kadar içmeyeceğimi bilmen gerekirdi
"Hayır sarhoşsun"
-bunu sana düşündüren nedir
"Çünkü... "
-sana dokunmam, seninle konuşmam. Bunlar öyle değilmi?
Birşey diyememiştim.
-çok zayıflamışsın, yemek yemiyorsumun?
-göz altlarına bak neden kendine bakmıyorsun?
"Sus lütfen"
-şu haline bak saçların bile kısacık!
İstemsizce gözlerim dolmuştu ve birer birer akmaya başlamıştı. Neden böyle yapıyorsun jungkook?
-yüzün kırışmaya başlamış, yaşlanıyorsun
"susarmısın!"
onu ittikten sonra göz yaşlarım daha hızlı akmaya başlamıştı. Neden ağlıyordum?
-SUSMAYACAĞIM, ANLADINMI SUSMAYACAĞIM HALİNE BAK MİN
"SUS DİYORUM JUNGKOOK"
-SUSMAYACAĞIM
Hıçkırıklarım ağlamama eşlik ettiğinde artık bağıramayacağımı anlamıştım.
《 devamı sabitte 》
.
.
.