Jeon Jungkook İle Hayal Et-||Mafyaya Aşkını İtiraf Ettikten Sonra Kaçırılırsın||-{3-?}
Bay Kim:Neyin var?Dışarıdan geldiğinden beridir tuhafsın?
Bay Kim'in sorduğu soruya karşı bir kaç dakika cevap verememiştim.Çok mu belli ediyordum?
Az önce yaşadığım olayı,gerçekten çok mu belli ediyordum?
Boğazımı temizleyerek Bay Kim'e cevap vermiştim.
"Bir şeyim yok efendim,iyiyim yani.Sorduğunuz için teşekkürler?"
Bay Kim:Eminsin değil mi?
Gülümsemiş ve kafamla onaylayarak Bay Kim'in de iyi hissetmesini istemiştim.İyiydim,hiç bir şeyim yoktu.Az önce yaşadığım olaya rağmen çok çok iyiydim.
Ne mi olmuştu?
Jungkook'un bana karşı söylediği şey ile hiç bir tepki verememiş kendimi aniden içeri de masada otururken bulmuştum.Kendimi ne durumda hissetmiştim inanın bilmiyordum.Ama şaşırmıştım ve şaşırmamı herkese de net şekilde göstermiştim.
Öyle bir durumda içeriye geldiğimde Bay Kim bana resmen aralıksız 2 saat bakmış ve tahminimce kendi kendine neden bu halde olduğumu sorgulamıştı.
Ve bu durumu kendim için bende yapmıştım.
Nereden,nasıl öğrenmişti bilmiyordum.Belli ettim mi diye soruyordum ama yok,belli ettiğimi falan düşünmüyordum.Geçen yemekte mi anlamıştı diye düşünüyordum ama yok,bir sefer de anlayamazdı.Ee o zaman nasıl anlamıştı?
Yoksa biri falan mı söylemişti!?
İyi de Laradan başka kimse bilmiyordu ve Lara ağzı sıkı bir insandı.Asla öyle bir şey yapmazdı.
Düşüncelerime her yeni bir şey daha eklenirken cidden hastanelik olacağımı düşünüyordum.Kafayı yiyecek durumdaydım ve hastanelik olmam çok normal karşılanırdı.
Karşımda ki sandalye çekildiğinde refleks olarak oraya bakmıştım.
Jungkook gelmişti.
Yaşadığımız olayın üzerinden kaç saat geçmişti ve beyefendi şimdi geliyordu.Haklıydı,çocuğu bırakıp gitmiştim.
Ama utanıyordum.Tamam utanılacak bir şey yapmamıştım ama olsun.Bu durum cidden utanç vericiydi.Birde kendi anladığında daha da beter durum oluyordu!?
Ona bakmayı kesmiş ve önümde ki yemeğe odaklanmıştım.Ben tam ağzıma bir lokma atacağım sırada Lia yani yanında ki kadın Jungkook'a karşı bir soru yöneltmişti.
Lia:Neredeydin?..Tuvalete diye gittin kaç saat oldu gelmedin?
Jungkook:Biraz dışarı da hava aldım.
Jungkook'un kısa cevap vermesi ile herkes yeniden tabağına dönmüştü.
Bugün cidden öyle böyle bir gün değildi.
(....)
Lara:Kızım,nasıl anladı acaba?
Omuzlarımı bilmiyorum dercesine kaldırıp indirmiştim.
"O kadar şey düşündüm ama düşündüklerime ihtimal dahi vermiyorum.Olamaz yani!?"
Lara:Sen birinin söyleyip söylemediğinden şüpheleniyorsun demi?
"Aynen öyle.Başka türlü ölse anlamaz çünkü belli etmiyorum!"
Lara:Nereden biliyorsun?
Lara'nın söylediği şeye karşı ona dönerek kararsız bir ifade almıştım.
"Yoksa..belli mi ediyorum?"
Lara bir kaç saniye kendi kendine bir şeyler mırıldanmış ve bana cevap vermişti.
Lara:Yok ya belli etmiyorsun.
"Niye o zaman insanı korkutuyorsun!?"
Lara:Amacım korkutmak değildi sadece bir kaç saniye düşünmekti ki düşündüm belli etmiyorsun.Duygularını o kadar iyi koruyorsun ki birine anlatmadığın sürece kimse anlamaz.
Lara'nın söylediği şeye karşı içime su serpilmişti.Kendimi ne kadar iyi hissetsem de kötü de hissediyordum.
Artık normal bir günüm kalmamıştı.
Karşımda oturan Lara birden ayağa kalktığında ona bakmıştım.
Lara:Ben gitsem iyi olacak.Daha sonra konuşuruz.Sende fazla kafaya takma eninde sonunda bir şeyler olur.
"İyi olsun da başka bir şey istemiyorum, şuanlık?"
Lara:O günler de yakındır.
Lara son cümlesini söyler söylemez çıkmış ardında da yanlız bir ben bırakmıştı.
Yaşadığım olayın üzerinden neredeyse 1 hafta geçmişti ve ben bu süreç boyunca Jungkook'u yine görememiştim.Lara ile de şimdi konuşma vakti bulmuştuk.Çünkü kendisi bir haftadır şirkette yoktu.
Lia desen Jungkook olmayınca şirkete uğramıyordu.Onu da en son yemekte görmüş başka da hiç bir yerde gördüğüme şahit olmamıştım.
Acaba birlikte bir şeyler falan mı yapıyorlardı da gelmiyorlardı?
Derince yutkunmuş başka konular düşünmem gerektiğini kendime odaklamıştım.Düşünecek çok konum vardı ama şuan düşündüğüm konudan daha önemli değildi.
Jungkook'un telefon numarası vardı ve ben istesem arardım.Ama istemiyordum.Çünkü çekiniyordum.
Çekinmem için aslında bir sebep yoktu.O bana"bana karşı hislerinin olduğunu biliyorum Lina!"dediğinde hiç bir şey dememiştim.Yani ne inkar etmiş ne de onaylamıştım.Kararsız olduğumu açık bir dille belirtmiştim.
İnkar etmediğime göre veya onaylamadığıma göre de bir sorun yoktu.Çünkü o da tam olarak ne hissettiğimi bilmiyordu.
Biz kararsızlık içinde yaşayıp gidiyorduk.Ne güzel!
Masama kurulduğum gibi önümde gördüğüm kağıt ile kağıdı elime alarak kontrol etmiştim.
Bay Kim'e götürülecek bir kağıttı.
İşim bittiğinde götüreyim diye kenara koymuştum.Şimdi de unutmadan götürsem iyi olacaktı.Ne de olsa illa götürülecekti.
Devamı Yorumda!