ธรรมนิยายเรื่อง ธุดงค์ท่องไพร โดย ก.กนิฐ จากสารธรรมนำใจ ....
นายจันทร์หันซ้ายหันขวาด้วยความหวาดระแวง แล้วตอบว่า “ คืองี้ครับ กระผมเองที่พบกับพระคุณเจ้าในวันแรก กระผมเองก็อยากจะบอกอยู่หรอก แต่ว่าเห็นว่าเดี๋ยวท่านก็คงย้ายกลดไปแล้ว หากพบเจออะไรแปลกเมื่อคืนแรก แต่รุ่งเช้ามาท่านก็ยังมาบิณบาตรอยู่อีกถึง ๒ เช้า ก็เลยคิดว่าท่านคงจะต้องอยู่ที่นี่นานแน่ๆ ก็เลยร้อนใจครับ เรื่องที่ผมจะเล่าให้ท่านพระคุณเจ้าฟังนี่ล่ะครับ ที่จะเป็นอันตรายกับพระคุณเจ้า
...... แล้วนายจันทร์ก็เปิดฉากเล่าว่า “ย้อนเวลาไปในสมัยก่อนแต่ไหนแต่ไรมา ครอบครัวของกระผมนั้นเป็นพรานป่ามาหลายชั่วอายุคน ตั้งแต่ ทวด ปู่ พ่อ จนมากระทั้งกระเองด้วย ในสมัยที่ผมยังเด็กอยู่นั้น ก็พอจำความได้ สมัยที่ปู้ยังไม่แก่มากนัก พ่อก็ยังหนุ่ม ผมก็ยังเพิ่งจะ ๑๐ กว่าขวบ ก็ได้ออกป่าล่าสัตว์กันเพื่อเอามาทำอาหารบ้าง ขายบ้าง อยู่กันอย่างตามอัตภาพ ปู่และพ่อก็มักจะไปกับเพื่อนของปู่อีกคนหนึ่ง ชื่อปู่มา ไปไหนก็ไปด้วยกัน กอดคอกันไปทุกที่ ปู่มากับปูของผมและพ่อออกไปนั่งห้างกันเป็นประจำมิได้ขาด แต่ปูมานั้นท่านจะมีวิชาอาคมมาก เพราะท่านเรียนมาทางไสยเวทย์นี่เป็นหลัก ท่านชอบของท่านทางนี้ ......
#สารธรรมนำใจ #ธรรมนิยาย #ธุดงค์ท่องไพร
ธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจและขัดเกลาจิตให้คงสภาพความสมดุลย์ ไม่เร่าร้อน ไม่ดิ้นรน ให้เรารู้สภาพตามความเป็นจริง ตามธรรมชาติ ธรรมดาเกิดขึ้นแล้ว ธรรมดาก็ดับไป มันเป็นเช่นนั้นเอง ไม่มีอะไรแน่นอนเลย ช่องสารธรรมนำใจขอขอบคุณทุกคำติชม และทุกคนที่ติดตาม มา ณ ที่นี้ค่ะ