"Одоб дурдоналари" кўрсатуви
"Маҳалла" телеканали
Инсон туғилиб бу ёруғ оламда яшар экан, атрофдагилар билан мулоқотга, муносабатга киришади. У ўзи учун ҳамма нарсаси муҳайё бўлган тақдирда ҳам, кимгадир, нимагадир муҳтожлик ҳисини сезади. Шу сабабли инсонларнинг бир-бирларига ҳожати тушади. Кимларингдир маънавий кўмагига, кимларингдир моддий-иқтисодий кўмагига муҳтож бўлади. Шундай лаҳзаларда инсоннинг қадр-қиммати, кимлиги ва қандайлиги намоён бўлади. Яхшилик ва ёмонликнинг маъноларини чуқурроқ англаш учун Ҳадиси шарифга мурожаат қиламиз. Восила ибн Маъбад розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган қуйидаги ҳадиси шариф бунга ёрдам беради: “Пайғамбаримиз Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига у зотдан яхшилик нима эканлигини сўраб бордим. Шунда у зот: “Яхшилик ҳақида сўрагани келдингми?” дедилар. “Ҳа” дедим. У зот эса “Яхшилик кўнглинг тўлган, қалбинг рози бўлган нарсадир, ёмонлик эса кўнглингда тўқилган, кўксингда тараддудланган нарсадир. Агар одамлар сенга фатво берсалар ҳам” деб хитоб қилдилар. Болалигимни кўз олдимга келтираман. Оилада бешта фарзанд эдик. Бироқ биз ёш бўлганимиз учун оилада фақатгина дадам ишлар эди. Уларнинг маошлари катта рўзғор учун урвоқ ҳам бўлмас эди. Шунинг учун ҳар куни ҳам тансиқ таом пиширилавермас эди. Аммо бирор мазалироқ таом пиширилган куни онам албатта қайсидир қўшнига илинарди. Албатта, бу ишни биз фарзандлар бажарар эдик. Мен оилада кенжа фарзанд бўлганим учун, авваллари бу ишни опаларим ва акам бажарган. Кунлардан бир куни менга кўчамизнинг чеккароғидаги қўшнимизга таом элтиб беришимни айтдилар. Қанақадир машғулот билан шуғулланиб ўтирганим учун бу иш менга малол келди. Бунинг устига, овқатга қараб, аллақачон тушлик вақти бўлганини ва қорним очганини ҳис қилиб, сабрсизландим. Аммо онамнинг сўзларини ерда қолдирмай бажардим.