Eu son Balbino! 60 anos de Memorias dun neno labrego
Sesenta anos despois da súa publicación, 'Memorias dun neno labrego' segue a ser a obra máis editada e traducida da nosa literatura. Por que é tan especial este libro de Xosé Neira Vilas? Que segredos e verdades habitan entre as súas páxinas? Continúa presente a forza da lingua, do rural e da infancia?
Neira Vilas condensa neste libro dedicado ás nenas e aos nenos que falan galego, a realidade rural do noso país como ninguén o fixera ata entón...e faino a través da mirada dun neno labrego, de Balbino, un neno pobre que bate coa inxustiza, a pobreza, a emigración... "Vexo o mundo darredor de min e adoezo por entendelo. Vexo sombras e luces, nubeiros que viaxan, lume, árbores […]Ninguén me di para que serven as estrelas nin onde morren os paxaros...".
Acompáñasnos na nosa viaxe a través dos 60 anos de 'Memorias dun neno labrego'?
Пікірлер: 12
É moito fermoso, como estrangeiro, coñecer a historia dum dos libros máis emblemáticos da literatura galega. Saúdos do Chile.
Máis motivos para apreciar a Neira Vilas, moitos máis motivos, seguro que Neira Vilas loitou coma ninguén pola sociedade galega.
Xa choveu,e seguimos o mesmo,que grande Neira vilas
Faime lembrar que o meu avó emigrara a Cuba.
Teria sido bonito mostrar Memorias... noutros idiomas.
Os "ninguén" foron os que fixeron a esta terra se erguer.
Gracias
'Se cueiros faciais e vaca-cinas realmente funcionan, entòn como é un non-vaca-cinau ou un non-cueirau, uma ameaça praun vaca-cinau? Se vaca-cinas e cueiros faciais non funcionan, entòn por que usà-los afinal?'
Eu lembro que lera ese libro, 'Memorias dun neno labrego' e tiven suficiente para dicir que se respecte sempre a Neira Vilas, como dixen dende aquela, que xa hai máis de 20 anos que lin ese libro, e pido ese respecto ao mesmo escritor Xosé Neira Vilas.
Gostava de comprar este e outros livros galegos em Lisboa.