Na jarenlang de Europese ambities van onze voorzitter te hebben aangehoord, ging eind afgelopen seizoen eindelijk onze droom in vervulling: Europees voetbal! Via de Play-Offs werd de 3e voorronde voor de Europa League behaald. Passie, strijd en inzet werden beloond: geloot werd FC Arouca, dus wij mochten naar Portugal!
Razendsnel werden vliegreizen en hotels geboekt, wedstrijdkaarten aangeschaft en nagedacht over het meenemen van Tifo materiaal, waaronder vlaggen, trommel en groepsdoek(en), die werden verdeeld over vlieg- en busreizigers. Na het gelijkspel in Almelo vertrokken op zondag 31 juli de eerste Tifosi leden richting Porto, om in de komende dagen te worden aangevuld met om en nabij 950 Heraclieden!
De eerste dagen verliepen rustig. Stadions verkennen, strandhangen, vele stickers plakken en vooral potten bier wegwerken behoorden tot de orde van de dag. Op dinsdagavond verzamelde zich in de binnenstad van Porto de eerste groep Heraclieden, om vervolgens op eigen wijze te laten merken dat we er waren. De avond werd vooral ingevuld met het proeven van het Portugese bier en het verkennen van de straatjes, op zoek naar geschikte kroegen, clubs en wat dies meer zij.
Op woensdag waren de meeste Almeloërs in Porto gearriveerd, en vulden de pleinen en straten van de stad zich met honderden Heraclieden. Nadat er eerst uren op het plein verstreken en iedereen voorzien was van grote hoeveelheden bier en hamburgers, sloot de kroeg op het plein al om 22.00 uur. Niet zo tactisch, vanwege de enorme omzet die ze zouden kunnen draaien. Daarom werd besloten met een groep van ongeveer 100 fanatiekelingen de smalle straatjes in te trekken, vooral te laten horen dat Almelo aanwezig was, om te eindigen in een kroegstraat waar de hele week al werd geëindigd.
Onderweg waren we vooral een bezienswaardigheid voor verschrikte Portugezen, zo ook een klein meisje dat spontaan in tranen uitbarstte van het lawaai. Daarop hief de groep een slaapliedje aan, om te proberen het kleintje te troosten. Of dit succesvol was, is een tweede…
De wedstrijd zelf is het bespreken niet waard, maar de dag des te meer. Met bussen werden we vervoerd van het stadion van FC Porto over bergweggetjes naar het dorpje Arouca. Daar kwamen we uit in een smalle straat met een paar kroegen, waar we vele gezellige uren beleefden samen met de plaatselijke bevolking en enkele fans van de FC. Nederlandstalige muziek (Jij krijgt die lach…) en Heracles-liederen vulden de straat, tot aan een van de fanatiekelingen in een bovenraampje van een kapsalon toe. Aan het eind van de middag werd er gezamenlijk in een grote corteo naar het stadion gelopen. Dit leverde geweldige beelden op, en de saamhorigheid tussen fans van alle rangen en standen was duidelijk aanwezig. De dag eindigde zoals gewoonlijk in de stad, waar vele Almeloërs het alcoholgehalte op peil brachten. De volgende dag vertrokken de meesten huiswaarts.
De wedstrijd tegen FC Arouca is met recht een wanprestatie te noemen, maar mocht geen smet werpen op deze heerlijke Europese week! Dagelijks verspreidden zich honderden Heraclieden door Porto, om ’s avonds samen te komen, waarna alle belevenissen rond gingen. Zo had een groepje nog geen vijf minuten op een terras gezeten, en er kwam al een ober aan met een speciale aanbieding. Deze meneer voerde een vrij lucratief handeltje in Nederlandse kruiden, die met speciale menukaarten werden afgeleverd. Daarnaast was er een bloemverkoper die de menukaarten die hij naar zijn hoofd kreeg zat was, en voor de duidelijkheid het steekwapen aan zijn gesp even in zijn hand ronddraaide. Een taxichauffeur kwam in een straat vol gekke Almeloërs in zijn eentje de auto uit omdat er iemand bovenop de achterklep stond. Portugezen met ballen! Een aantal anderen was hardhandig een stripclub uitgegooid omdat ze besloten niet alleen te kijken naar de meisjes van de nacht, en onze trommelaar was op woensdagnacht zo VDK dat hij zijn stokken in de taxi liet liggen, om op wedstrijddag ’s ochtends de stad af te zoeken naar een muziekwinkel en nieuwe te kopen.
Onze eerste Europese trip, en hopelijk niet onze laatste. Hoe dan ook: deze week zullen we nooit vergeten!