Facebook: / tvklan Talk-show LIVE nga Ardit Gjebrea ne KLANHD & TVKLAN
Kronikë më e plotë: tvklan.al/e-diela-shqiptare-em...
Protagonist i rubrikës “Ka një mesazh për ty” sot ishte Leonardi, një djalë i ri i cili sipas rrëfimeve të tij, ka pasur një jetë jo të lehtë si adoleshent. Ai kishte thirrur sot në studio mamanë e tij, për ta falenderuar për të gjithë mbështetjen e dhënë, por jo vetëm, edhe për t’i dhënë asaj një premtim shumë të rëndësishëm.
Leonardi: Unë vij nga një familje që përbëhet nga gjashtë persona, nëna, babai dhe katër fëmijë. Fëmijëria ime nuk ka qenë si ajo e të gjithë fëmijëve të tjerë, arsyeja e parë është se familja ime ka pasur shumë probleme ekonomike, erdhi një kohë që babai dhe nëna ime u ndanë dhe mua më rriti gjyshja. Pas disa vitesh ata u kthyen sërish me njëri-tjetrin, babai im kishte ndryshuar 100 %, nuk ishte më siç ka qenë.
Ardit Gjebrea: Sa vjeç ishe ti atëherë?
Leonardi: Kur u ndanë unë kam qenë 5-6 vjeç. Më pas kur u bashkuan kam qenë 11 vjeç. Unë në moshën 13 vjeçare i jam futur një rruge pa krye, fillimisht fillova duhanin pas një viti fillova të merrja edhe drogë.
Ardit Gjebrea: 14 vjeç e gjysmë ke provuar edhe drogën?
Leonardi: Po, edhe familja nuk më mbante dot nën kontroll, sepse unë dilja nga shtëpia herët në mëngjes dhe kthehesha shumë vonë në shtëpi. E konsideroja shtëpinë si hotel. Mami ishte ajo që më mbante shumë afër dhe madje qante kur unë vonoja shumë për të shkuar në shtëpi, më merrte në telefon, por unë vetëm e fikja telefonin.
Ardit Gjebrea: Si silleshin shokët e klasës me ty?
Leonardi: Shokët e klasës në shumicën e rasteve më përbuznin, ngaqë vija nga një familje e varfër, talleshin, më shanin, kishte raste që edhe ushtronin dhunë. Një nga arsyet pse unë ju futa kësaj rrugë ishte që ata të fitonin respekt dhe në mos respekt, frikë, që të mos talleshin.
Ardit Gjebrea: Pra në njëfarë mënyrë e kërkove ti shoqërinë e keqe më shumë se sa të kërkuan ata ty? Si e gjete këtë shoqëri të keqe?
Leonardi: Të gjesh një shoqëri të keqe është 1000 herë më e lehtë se sa të gjesh një shoqëri të mirë. Por unë e kisha ndarë mendjen dhe vetëm diçka e vogël më ndante prej tyre, të bëhesha si ata.
Ardit Gjebrea: Ku e gjenit drogën?
Leonardi: Drogën e siguroja nga ata. Ata mund ta blinin nga shokët e tyre, nuk e di ku…
Ardit Gjebrea: Me një fjalë duheshin para. Ti ku i gjeje paratë?
Leonardi: Atëherë kjo është edhe arsyeja që përfundova në burg. Unë u kërkoja para prindërve dhe nuk i shpenzoja për arsyet që ju kisha thënë atyre. Duke qenë se për të siguruar drogën duheshin para, unë iu futa rrugës së vjedhjes. Me një nga këto djemtë e grupit që isha futur unë dhe kishim bërë plan që të futeshim në një dyqan të vidhnim një smartfone. Nuk i mendoja dy herë veprimet që bëja, nuk e ktheja kokën pas. U futëm, e morëm celularin dhe zotëria i dyqanit, më ndoqi nga pas, më tha ndalo. Ai lajmëroi edhe policinë, të cilët më kapën dhe më dërguan në burgun e Kavajës, ku ndenja tre javë.
Ardit Gjebrea: Ti ishe vetëm 16 vjeç, cila ishte gjëja që mendove momentin e parë që pe qelinë e burgut?
Leonardi: Nuk e doja më as veten, mendoja si ka mundësi që një djalë në moshën time, që duhej të ishte në bankat e shkollës, isha në fakt në atë qeli burgu. Më vinte çudi nga vetja si kisha përfunduar aty. Java e parë aty ka qenë si ferr për mua.
Ardit Gjebrea: Momenti i parë kur u fute brenda, me çfarë u përballe?
Leonardi: Në dhomën time ishte njëri që le të themi, mbahej si më i forti i burgut. Ashtu funksionon burgu, njëri prej tyre është “kapoja” dhe të tjerët i vijnë nga pas. Unë refuzova që të bëj siç thoshte ai dhe të shihja punën time. Dhe ai më tha: brenda javës ti do vdesësh. Kur e dëgjova këtë gjë në atë moment m’u prenë këmbët dhe duart, por nuk e dhashë veten. Flija gjithmonë me frikë në darkë aty brenda, sepse kisha frikë se shkoja për të fjetur dhe nuk ngrihesha më nga gjumi. Kur zgjohesha në mëngjes mungonin shumë gjëra të miat. Kur dolëm në ajrim, ata kishin bërë një plan, të më vrisnin ose të më rrihnin. Nuk ia arritën dot qëllimit të më vrisnin, kështu që më rrahën brutalisht. Më rrahën në mënyrën më barbare. Unë veprova në mënyrën time, shkova i thashë drejtorit të burgut, që të më largonte nga aty.
Ardit Gjebrea: A ka ndonjë moment që plas sherri kot, pa asnjë motiv në burg?
Leonardi: Po, aty brenda plaste sherri për arsye shumë banale.
Ardit Gjebrea: Po roja si reagonte në këto raste?
Leonardi: Roja bënte një sy qorr një vesh shurdh, bënte sikur nuk dëgjonte asgjë.
Ardit Gjebrea: Ju nuk i denonconit?
Leonardi: Nuk i denonconim, sepse ne nuk kishim...